به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛امام علی (ع) در نامه 59 کتاب شریف نهج البلاغه خطاب به اسود بن قطبه فرمانده لشکر خود در مورد مسئولیت های یک فرمانده می فرماید:هر گاه والى را نسبت به افراد رعيب ميل و هوای گوناگون باشد ، بسا از اجراى عدالت باز ماند . پس بايد كار مردم ، در حقى كه دارند ، در نزد تو يكسان باشد كه از ستم نتوان به عدالت رسيد و از هر چه همانند آن را ناروا مى شمارى دورى گزين و خود را به كارى كه خدا بر تو واجب ساخته ، وادار نماى ، در حالى كه ، اميد پاداش او دارى و از عقابش بيمناك هستى .
امام اول شیعیان در ادامه به توصیف این جهان فانی می پردازد و می فرماید:ای اسود، بدان كه دنيا سراى بلاهاست . كسى را در آن ساعتى آسودگى نيست ، جز آنكه آسودگيش سبب حسرت و دريغ او در قيامت گردد . هيچ چيز تو را از حق بى نياز نگرداند .
سپس امام در بخش دیگری از این نامه به حقوقی که بر دوش یک حاکم است اشاره دارد و می فرماید:از آن حقها كه بر گردن توست يكى نگهدارى نفس توست از كژتابيهايش و كوشش توست در كار رعيت به قدر توانت . زيرا آنچه از آنها نصيب تو مى شود بسى بيش از چيزى است كه از تو نصيب آنان گردد .
انتهای پیام/
