اینکه چرا می خوابیم دلیلی جدی تر از یک تصور عمومی دارد. بر اساس یک باور پذیرفته شده، بدن انسان هر 12 ساعت به خواب مناسبی نیاز دارد تا انرژی از دست رفته را بازیابی کرده و در شرایط مساعدی قرار گیرد. اما واقعیت مهمتر این است که عملکرد مناسب مرکز فرماندهی بدن یعنی مغز به شدت متأثر از میزان خوابی است که طی شبانه روز تجربه می کنیم.
تحقیقات نشان می دهد مغز ما در حین خواب، مواد سمی که در خلال عملکرد روزمره خوب تولید می کند دفع کرده و برای ادامه فعالیت در ساعات بعدی آماده می شود.
بر اساس این تحقیقات، مغز افرادی که کمتر از حد متعارف می خوابند کار دشواری برای پاکسازی ارتباطات سیناپسی و نورونها از مواد سمی برجای مانده از فعالیتهای روزمره دارد و به همین دلیل گفته می شود خوابی که بعدا برای جبران کم خوابی صورت می گیرد اثر چندانی برای ترمیم این خسارتها ندارد.
تیمی از دانشمندان علوم عصبی به سرپرستی میشل بلیسی از دانشگاه پلی تکنیک Marche ایتالیا واکنش مغز پستانداران به کم خوابی را به دقت مورد بررسی قرار داده و متوجه نکات جالب توجهی شده اند.
آنها دریافته اند کم خوابی مزمن موجب می شود که مغز شروع به خوردن خود کند. این خودخوری شامل بلیعیدن نورونها و ارتباطات سیناپسی می شود.دانشمندان به نتایج این یافته به عنوان یکی از دلایل منطقی درخصوص ابتلای افراد کم خواب به آلزایمر و سایر اختلالات مغزی نگاه می کنند.
