ساعت: 15:01 منتشر شده در مورخ: 1396/03/01 شناسه خبر: 1110987
مجری و بازیگر کودک تبریزی گفت: علت اصلی ورودهای نامنصفانه به حوزه کودک ریشه در درآمد ضعیف مدارس و مهدکودک‌ها دارد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از آناج، تحریریه‌ی خبر آناج در نظر دارد دوشنبه‌ی هر هفته گفت‌وگویی با کارگردان‌ها، بازیگران تئاتر و فیلم و مجری های تلویزیون استان آذربایجان‌شرقی به منظور معرفی هنرمندان و نقش آفرینی آنها در نمایش‌ها و فیلم‌های مختلف و تلویزیون ترتیب دهد، در دومین گام با مهدی نورزاد لاله مجری و بازیگر کودک به گفت‌وگو نشسته‌ایم که متن کامل آن را در ادامه می‌خوانید.
فوت پدرم در 9 سالگی باعث شد از ابتدا در کنار تحصیل کار کنم
آناج: لطفا خودتان را برای خوانندگان آناج معرفی کنید؟
من مهدی نورزاد لاله در 12 اردیبهشت 1356 در محله‌ی کوچه باغ تبریز متولد شدم. تحصیلات ابتدایی را در مدرسه المهدی و راهنمایی را در مدرسه‌ی مهر که بعدها شهید مصطفی خمینی نام گرفت و دبیرستان را در مدرسه لقمان به اتمام رساندم. فوت پدر در 9 سالگی باعث شد از ابتدا در کنار تحصیل کار کنم و تاکنون کارهای گوناگونی رو تجربه کردم. از جمله جعبه سازی، رنگ سازی و قنادی و ....
در تمام مقاطع تحصیلی صفر تا صد اجرای برنامه‌ی جشن‌های دهه‌ی فجر و روز معلم به عهده‌ی من بود
آناج: چه عاملی باعث شد که به هنر رو بیاورید؟
در تمام مقاطع تحصیلی صفر تا صد برنامه‌ی جشن‌های دهه‌ی فجر و روز معلم و... به عهده‌ی من بود. از قرائت قرآن و سرود و تواشیح تا نمایش و تهیه‌ی روزنامه دیواری و نوشتن پلاکارد. آن زمان‌ها با رنگ پلاستیکی روی پارچه می‌نوشتیم.
بعد از یک سال فعالیت به صورت رسمی بازیگر کار کودک شده بودم
آناج: چرا فعالیت در زمینه کار کودک را انتخاب کردید؟
زمان گذشت و بعد سربازی سال 77 بود، دنبال کار بودم، یکی از دوستانم به اسم بهرام ثقفی که مسئول فنی سالن‌های اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی بود از من خواست تا یک نمایش کودک کار کنیم من هم قبول کردم و رفتم و با گروهی که هنوز هم با بعضی از آنها رفت و آمد خانوادگی داریم، آشنا شدم.
همزمان با چند تن از دوستان در مهد کودک‌ها برنامه‌های نمایشی اجرا می‌کردیم. بعد از یک سال به صورت رسمی بازیگر کار کودک شده بودم. به لطف دوستان دیگری همچون بهنام قدیری در حوزه‌ی نویسندگی و ترانه سرایی نمایشنامه‌های کودک نیز وارد شدم و با گروه‌های دیگری نیز آشنا و از محضرشان بهره‌ها بردم.
سال 78 وارد جرگه‌ی کارمندان فرهنگ و ارشاد اسلامی استان شدم و این لطف پروردگار بود که خدمتگذار هنرمندان و فرهیختگان عزیزمان باشم.
در سال 87 گروه هنرهای نمایشی بلوط را تشکیل دادیم
آناج: در آن زمان کدام یک از اساتید شهرمان استاد شما بودند؟
در حضور اساتیدی مثل یعقوب صدیق جمالی نمایش فرم را تجربه کردم و بسیج هنرمندان که تشکیل شد در کلاس‌های کارگردانی آنجا از اساتیدی مثل نادر ساعی ور، شهرام خدایی، علی فتوحی و ... تلمذ کردم. بلافاصله با علاقه‌ای که به قالب شعری داشتم شروع کردم به موزون کردن یک نمایشنامه و تمام که شد برای ثبت مالکیت معنوی به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فرستادم.
همزمان اجرا برای مهد کودک‌ها را نیز ادامه می‌دادم و در سال 87 با چند نفر از دوستان تصمیم به تشکیل گروهی گرفتیم. گروه هنرهای نمایشی بلوط اسمی بود که برای گروهمان انتخاب کردیم و چندین فعالیت از جمله تولید نمایش در تنگنای خرابه، شیر و خط، روزهایی که به یادت گذشت و نوشتن نمایشنامه‌های سیاه پوش، رفاقت تو که ماندگار نشد، و ... از اصلی‌ترین فعالیت‌های هنری بنده به حساب می‌آید.
علاوه بر فعالیت در زمینه تئاتر و فیلم، تاکنون شش نمایشگاه انفرادی خوشنویسی برگزار کرده‌ام
آناج: لطفا به سوابق هنری خود در مجری گری و بازیگری اشاره کنید؟
بازی در مجموعه‌های اتوبوس شادی، مجری گری جنگ‌های شادی مختلف و حضور در برنامه کودک نازبالالار و برنامه کودک رنگین کمان و برنامه طنز شبانه جوالدوز و صداپیشگی در نمایش‌های نخودی و تولکی و قورد و سلطان جنگل به کارگردانی علی برنون و نمایش‌های رادیویی نوروزی شبکه استانی و بازی در نمایش‌های اجی مجی به کارگردانی مصطفی پورقاسم و نمایشنامه خوانی موش گربه به کارگردانی یوسف اکبرزاده و بازی و بازیگردانی چند فیلم کوتاه به کارگردانی وحید طالب زاده و رضا رضاپور و نیز بازی در فیلم داستانی بلند زائر به کارگردانی ولی باقری از دیگر فعالیت‌های فیلم و تئاتر بنده به شمار می‌رود.
بنده علاوه بر فعالیت در زمینه تئاتر و فیلم، تاکنون شش نمایشگاه انفرادی خوشنویسی و اخذ درجه‌ی ممتاز از انجمن خوشنویسان ایران از دیگر فعالیت‌های هنری کسب کرده‌ام. علاقه‌ی وافر به آواز و استفاده از تعلیمات کوتاه مدت استاد محمد رفیع که از شاگردان استاد همایون شجریان هستند باعث شد در این مسیر نیز گام برداشته و چند تراک موسیقی هم ضبط کرده‌ام.
نازبالالار نقطه‌ی عطفی در زندگی هنری گروه ما محسوب می‌شود
آناج: نابالالار که یکی از شاخص‌ترین برنامه‌های تلویزیونی شبکه سهند تبریز می‌باشد و طرفداران زیادی را به خود جذب کرده است و مردم به خصوص کودکان و نوجوانان شما را به عنوان یکی از اعضای این گروه می‌دانند، لطفا در خصوص فعالیت‌های این گروه در تلویزیون توضیح دهید؟
نازبالالار که با بهره‌جویی از تجربه‌ی گروه‌های معروف شبکه‌های سراسری در اجرای آیتمیک و با استفاده از اصل فاصله گذاری و به شکل مجری، بازیگر اجرا می‌شد و به صورت زنده از شبکه‌ی استانی آذربایجان‌شرقی به تهیه کنندگی و کارگردانی آقای رحمان مفاتحی از چهره‌های موفق سیمای مرکز استان پخش می‌شد به جرأت و بدون اغراق می‌گویم، گروه نازبالالار نقطه‌ی عطفی در زندگی هنری گروه ما محسوب می‌شود. چراکه صدا و سیما رسانه‌ای است که بیش از هر رسانه‌ی دیگر و به سهولت در اختیار عامه‌ی مردم قرار داشته و هیچ عرصه‌ی دیگری نمی‌تواند جایگزین آن باشد.
برای مثال من در طول سال یک روز بدون تعطیل ندارم و با گروه‌های مختلف مثل گروه خودمان نازبالالار و گروه‌های میکا و اتل متل و ناریش و سایر گروه‌ها همکاری دارم، اما این در صحنه بودن‌ها جای آنتن را نگرفته و تا آن حد موثر نبوده‌اند. هر چند نقد زیادی بر صدا و سیمای استان وارد است که نه بنده در آن حد هستم که در این مباحث وارد شوم و نه مجال این مصاحبه فرصت می‌دهد. پس از اتمام نازبالالار سیما، با کسب اجازه از تهیه کننده محترم تیم بازیگری نازبالالار وارد مرحله ی دیگری شد که همانا فعالیت برون سازمانی و ورود به اجراهای استیجی و چهره به چهره با کودکان، نوجوانان و خانواده‌های محترم بود.
هدف ما ایجاد فضای روحیه و نشاط در کنار ایجاد بسترهای روانشناختی برای تعامل و همزیستی اعضای خانواده‌ها، علی رغم دغدغه‌ها و گرفتاری‌های روزمره‌ای که بین اعضای خانواده فاصله انداخته است، می‌باشد.
هدفی که با رویکرد طنز و با به چالش کشیدن خود خانواده‌ها و مخصوصا پدران با حضور در صحنه و مشارکت در اجرا به تحقق نزدیک می‌شود. ولی باز جای کار زیاد است. ضرب المثل با یک گل بهار نمی‌شود اینجا کاملا خودنمایی می‌کند. از هر پنج پدری که در برنامه‌های ما حضور پیدا می‌کنند سه نفرشان مقید و خجالتی هستند و این رفتار نتیجه‌ی برهه‌ی زمانی کودکی آنها بوده که از حضور در محافل اجتماعی و برنامه‌های هنری محروم بودند و حالا خود از این شرایط رنج می‌برند.
نازبالالار را که گروهی متشکل از بنده به عنوان بازیگری با صدای بلند و گاه گوش خراش، استاد عزیزم بهزاد حقیقت به عنوان شخصیتی متین و آرام با بیانی لطیف و مفهوم و برادر دیگرمان یوسف اکبرزاده به عنوان جوانی توانا، شیرین و با تجربه در عین جوانی که دارای شوخ طبعی‌ها و شیطنت‌های خاص خودش است؛ گروهی دارای پتانسیل و تلورانس اجرایی کافی و لازم برای جذب و نگهداشتن مخاطب در پای نمایش و اجرا تا پایان می‌دانم.
دنیای کودک دنیای به حدی زیبا، لطیف، احساسی، رنگارنگ و در عین خیلی سخت و طاقت فرسایی است
آناج: اگر کسی بخواهد به حوزه کار کودک وارد شود باید دارای چه تخصص‌هایی باشد؟
اگه بخواهم در بحث تخصصی نمایش‌های کودک وارد بشوم، باید اصول روانشناسی رنگ، موسیقی ویژه‌ی کودک، جنس بازی بازیگران کودک و ساختار و محتوا و ... صحبت کنم، مسائل بسیار متنوع و زیادی وجود دارد و دنیای کودک دنیای به حدی زیبا، لطیف، احساسی، رنگارنگ و خیلی سخت و طاقت فرسایی هست که متاسفانه در کشور ما سرسری گرفته می‌شود و ساده انگاری این حوزه باعث شده خیلی‌ها بی‌هیچ مطالعه‌ای وارد این دنیا بشوند. گاه می‌بینیم دلیل اصلی این ورودهای نامنصفانه و ناآگاهانه ریشه در مسائل مالی و مخصوصا درآمد ضعیف مدارس و مهدکودک‌ها دارد.
ما به راحتی برای نمایش‌ها و کنسرت‌های سبک که برای رده‌ی سنی کودکان مناسب نیستند هزینه‌های گزاف و صف‌های طولانی را متحمل می‌شویم. غافل از اینکه جایی که باید هزینه کنیم تا آینده‌ی صحیح و مملو از آرامشی برای فرزندانمان ایجاد کنیم درست همین جاست.
با یک حساب سر انگشتی عرض می کنم برآورد یک برنامه‌ی یک ساعته برای برنامه‌ی کودک در تهران و یا بعضی شهرهای بزرگ همین کشور بالای 12 میلیون تومان هست که این در شهر ما یک دهم این مبلغ هست و این ضربه‌ی بزرگی به کیفیت برنامه‌های ما و هم به ساختار فرهنگی فرزندانمان وارد می‌کند.
موفقیت و سربلندی تک تک هموطنان عزیزم بزرگترین آرزوی من است
آناج: سخن پایانی؟
موفقیت و سربلندی تک تک هموطنان عزیزم بزرگترین آرزوی من است و از همه ی مخاطبان و جنابعالی که به هنر و هنرمند و فرهنگ این مرز و بوم بها می‌دهید و به خصوص حوزه‌ی فرهنگ کودک و نوجوان را جدی می‌شمارید امتنان قلبی دارم و آرزوی شکوفایی و پیروزی می‌نمایم.
انتهای پیام/
