به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، سهراب پورناظری آهنگساز و موسیقی‌دان با انتشار متنی اعلام کرد که در انتخابات ریاست جمهوری از حسن روحانی حمایت می‌کند.
متنی که این هنرمند نوشته است به این شرح است:
«بشنويد اى دوستان اين داستان
خود حقيقت نقد حال ماست آن
انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری و حواشى آن عاملی شد تا بسیاری از ايرانيان در معرض مباحث سياسى قرار بگیرند و من هم ازين دايره بيرون نیستم؛ بى‌اغراق از ٢٢ خرداد ٨٨ و به دليل فشارهاى روانى آن سال، روز و شبى نبوده که بدون رصد اخبار سياسى گذرانده باشم.
اين اتفاق، سويه‌هاى گوناگونى داشت؛ از يك سو مواجهه با جهان سياست و مطالعه و تعمق در مسائل ايران، منطقه و تعاملات جهانى، مرا به شناخت نسبى و تحليلی از شرايط ايران رساند. از سوی دیگر اين غوطه‌ورىِ ناخواسته در حوض سياست، دردناك نیز بود؛ بى‌قرارى و ولعى كه تنها با بلعيدن اخبار و تحليل‌های سياسى آرام مى‌گرفت و اين چالش تا هم‌اینک که برای شما می‌نویسم، روزى مرا به حال خود وا ننهاده‌ست.
من ز جان جان شكايت می‌كنم
من نی‌ام شاكى روايت مى‌كنم
شرح بالا مقدمه‌اى بود تا بگويم جملاتى كه در ادامه می‌خوانيد حرف‌هایی از سر رفع تكليف و يا تحت تأثیر موج‌‌های حمايت در انتخابات پيش رو نيست بلكه نگاهى است متکی بر يك دغدغه مشخص:
منافع ملى، موضوعى كه در اين سال‌ها برايم بيش‌ترين اهميت را داشته، سربلندى سرزمينى است كه بى‌گزافه، گهواره تمدن و فرهنگ در این كره خاكی است.
هم ميهنان باارزشم
باید بدانیم که ايران امروز در يكى از حساس‌ترين روزهاى عمر كهن‌اش قرار دارد؛ چه از بعد داخلى، چه شرايط اسفناك منطقه‌اى و چه بحران‌های بین‌المللی که با آن دست‌به‌گريبان است.
به هيچ روى مپنداریم كه انتخابات پيش‌ِ رو صرفاً انتخاب یک رییس‌جمهور برای چهار سال آينده است؛ اين انتخاب سرنوشت ۴٠ سالِ آتی اين سرزمين را رقم خواهد زد و این باور عالِمان کشور است و کناره‌گیری از انتخاب آینده ایران، به‌دور از عقلانیت و دلسوزی است.
بارى، خردمندان بر اين باورند كه نگاه اندیشمندان به امور، مبتنی بر دانش، هوشمندی و تجربه است و نزديك به حقيقت؛ با نگاهى گذرا به اسامى حامیانِ نامزدی حسن روحانى، افرادی را می‌بینیم که، قطعاً صلاحيت تشخيص منافع ملى را دارند پس اگر هنوز برای شركت در اين انتخابات دچار سستى هستیم به احترام نظر بزرگانى كه سالهاى گرانبهاى عمر خود را به پاى سربلندى عشق اول و آخرمان، ايران گذارده‌اند، لحظه‌اى در فشردن دست نصيريان‌ها، خاتمى‌ها، فرهادى‌ها، بنى‌اعتمادها، كلهرها، ظريف‌ها و ... درنگ نكنيم؛ باور كنيم ايشان با اعتبار كم‌نظيرشان، آبروى خود را به هيچ مال و مقامى نفروخته و جز صلاح سرزمین‌مان چشم‌داشتى ندارند.
دريغ است ايران كه ويران شود ....
باید که اراده کنیم
كوچك شما
سهراب پورناظرى.»
243
