چگونگی نامگذاری امام حسین , در روز سوم شعبان 1430 سال پیش، امام حسین (ع) متولد شد.
چگونگی نامگذاری امام حسینچگونگی نامگذاری امام حسین , روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت دومین فرزند برومند حضرت على و فاطمه، که درود خدا بر ایشان باد، در خانه ى وحى و ولایت، چشم به جهان گشود.
در روز سوم شعبان 1430 سال پیش، امام حسین (ع) متولد شد
و حضرت محمد (ص) نام حسین (خوب و نیکو) را بر نوه گرامی اش نهاد.
تولد امام حسین (ع) در کتاب پیشواى سوم حضرت امام حسین (ع)، فارسی این گونه روایت شده است که:
روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت دومین فرزند برومند حضرت على و فاطمه،
که درود خدا بر ایشان باد، در خانه ى وحى و ولایت، چشم به جهان گشود.
چون خبر ولادتش به پیامبر گرامى اسلام (ص) رسید،
به خانه ى حضرت على و فاطمه (ع) آمد و اسماء را فرمود تا کودکش را بیاورد.
اسماء او را در پارچه اى سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص) برد،
آن گرامى به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.
در روزهاى اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش، امین وحى الهى، جبرئیل، فرود آمد
و گفت:سلام خداوند بر تو باد اى رسول خدا، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون «شبیر»
که به عربى«حسین» خوانده مىشود، نام بگذار. چون على (ع) براى تو بسان هارون براى موسى بن عمران است
جز آنکه تو خاتم پیغمبران هستى و به این ترتیب نام پر عظمت «حسین» از جانب پروردگار،
براى دومین فرزند فاطمه انتخاب شد. شبر بر وزن حسن و شبیر
بر وزن حسین و مشبر بر وزن محسن نام پسران هارون بوده است
و پیغمبر اسلام (ص) فرزندان خود حسن و حسین و محسن را به این سه نام نامیده است- ،
این سه کلمه در زبان عبرى همان معنى را دارد که حسن و حسین و محسن در زبان عربى دارد.
در زمان پیامبر(ص) اصحاب و انصار برای نامگذاری کودکان خویش نزد پیامبر(ص) می‌آمدند،
افزود: پیامبر(ص) برای اطفال آن‌ها نام‌هایی انتخاب می‌کرد،
اما راجع به امام حسن و امام حسین علیه ما‌السلام این کار را نکردند
و فرمودند که بر خداوند سبقت نمی‌گیرم که نشان از جایگاه و عظمت آن دو بزرگوار دارد.
از ولادت حسین بن على (ع) که در سال چهارم هجرت بود
تا رحلت رسول الله (ص) که شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد،
مردم از اظهار محبت و لطفى که پیامبر راستین اسلام (ص)
درباره حسین (ع) ابراز مى داشت، به بزرگوارى و مقام شامخ پیشواى سوم آگاه شدند.
.
سلمان فارسى مى گوید: دیدم که رسول خدا (ص) حسین (ع)
را بر زانوى خویش نهاده او را مى بوسید و مى فرمود:
تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانى، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستى،
تو حجت خدا و پسر حجتخدا و پدر حجتهاى خدایى که نه نفرند
و خاتم ایشان، قائم ایشان (امام زمان عج) است.
وقتى از پیامبر پرسیدند کدام یک از اهل بیت خود را بیشتر دوست مى دارى،
فرمود: حسن و حسین را، بارها رسول گرامى حسن و حسین
را به سینه مى فشرد و آنان را مى بویید و مى بوسید.
ابو هریره که از مزدوران معاویه و از دشمنان خاندان امامت است
در عین حال اعتراف مى کند که:رسول اکرم (ص) را دیدم که حسن و حسین (ع)
را بر شانه هاى خویش نشانده بود و به سوى ما مى آمد، وقتى به ما رسید فرمود:
هر کسی این دو فرزندم را دوست بدارد مرا دوست داشته
و هر که با آنان دشمنى ورزد با من دشمنى نموده است.
عالى ترین، صمیمى ترین و گویاترین رابطه ى معنوى و ملکوتى
بین پیامبر و حسین را مى توان در این جمله ى رسول گرامى اسلام (ص) خواند
که فرمود:حسین از من و من از حسینم.
باشگاه خبرنگاران جوان
