بچه‌های دهه ۶۰ خورشیدی کارتون پینوکیو را فراموش نکرده‌اند. شخصیتی که هر موقع دروغ می‌گفت بینی‌اش بلند می‌شد. کارتونی که در آن دوران به امثال من یاد می‌داد که دروغ را از زندگی کنار بگزاریم.
ابعاد دروغ‌گویی چه خیانت باشد چه دوپینگ ورزشی، چه داده‌های علمی کذب و یا تقلب مالیاتی همه این موارد اگر در جامعه‌ای اتفاق بیافتد می‌توان گفت آن جامعه درخطر سراشیبی و لغزندگی است.
امروزه محیط زیست کشور در سراشیبی لغزندگی و نابودی شدیدی است که هیچ‌کس حتی نمی‌خواهد درباره‌اش حرفی زده شود. متأسفانه بحران‌های زیست‌محیطی به حدی بالا رسیده که رده ۱۰۵ در میان ۱۸۰ کشور رسیده است. درياچه اروميه را از دست داديم و حدود ۳۹۰ هزار هکتار از اراضي درياچه اروميه تبديل به کوير شده است. منابع آب ۷۰ دشت کشور به‌طور متوسط ۱۰۲ متر افت پیداکرده است. نیمی از جنگل‌های ایران در 30 سال گذشته نابودشده و به 12 میلیون هکتار رسیده (در 50 سال گذشته یک‌سوم جنگل‌های ایران نابودشده) و تخریب سالانه 100 هزار هکتار رسیده است. 75 درصد از تالاب‌های در معرض خشک شدن قرار دارند. وضعیت حیات‌وحش نیز اسفبار است و در بعضی از مناطق ۱۰۰ درصد جمعیت گونه‌های حیات‌وحش نابودشده است. بحران‌هایی که مانع رشد و ترقی مادی و پیشرفت اجتماعی و سیاسی در کشور شده است.
متأسفانه اگر پای حرف مسئولین مربوطه بنشینم همه می‌گویند محیط زیست خوب است چند مشکل کوچک در اهواز و آبادان و ... داریم. دروغ‌های سبزی که برای مردم به دروغ‌های سفید بدل شده است. سازمان‌هایی که قدرت را در از بین بردن محیط زیست می‌دانند. محصول نماهایی که محیط زیست پاک را حق مردم نمی‌دانند بلکه حق در قدرت بودن خود می‌دانند. سیاست دوپهلو حفاظت از محیط زیست به تاراج و تاخت‌وتاز تبدیل‌شده است.
انتخابات نزدیک است و کاندیداها باز محیط زیست را بهانه حمله به یکدیگر می‌کنند باز حرف‌هایی بسیار زیبا خواهیم شنید باز دروغ‌هایی خواهیم شنید اما کدام‌یک به واقعیت خواهید رسید. هرروز محیط زیست به داخل چاهی فرو می‌رود که جبران آن غیرممکن خواهد شد.
امیدواریم روزی برسد که محیط زیست برای خودش باشد و ملعبه دست سیاستمداران قدرت دوست نباشد.
مهدی بهروش- فعال محیط زیست
