کد خبر: ۵۱۷۹۶۰
۶ بازدید
زنان قاچاقچی در دهه 20 میلادی نسبت به مردان هم قطار خود از امتیازات بیشتری برخوردار بودند. در برخی از ایالات، قوانینی وجود داشت که بازجویی از زنان را ممنوع کرده بود. شبکه قاچاق مشروبات الکلی نیز از همین روزنه قانونی استفاده می‌کرد.
وبسایت فرادید: زنان قاچاقچی در دهه 20 میلادی نسبت به مردان هم قطار خود از امتیازات بیشتری برخوردار بودند. در برخی از ایالات، قوانینی وجود داشت که بازجویی از زنان را ممنوع کرده بود. شبکه قاچاق مشروبات الکلی نیز از همین روزنه قانونی استفاده می‌کرد.آن‌ها زنان را استخدام می‌کردند تا به کمکشان کسب درآمد کنند. البته قاچاقچیان بعضا زنان را برای بخش عبور و مرور استخدام می‌کردند. بوستون دیلی گلوب، در سال 1921 میلادی نوشت: «هیچ مامور فدرال محترمی جلوی خودروهای حامل زنان را نمی‌گیرد.»
این مسئله آنقدر بغرنج شده بود که مسئولان قضایی ایالات متحده باور داشتند نسبت زنان قاچاقچی مشروبات الکلی به مردان پنج به یک است. خانم جورجیا هوپلی، نخستین مامور زن رِونیو، گفت: «ماموران ما در مرزهای کانادا، مکزیک و فلوریدا مرتب مراقب زنان قاچاقچی هستند که می‌کوشند مشروبات الکلی را به داخل ایالات متحده قاچاق کنند. شناسایی و دستگیری آن‌ها به مراتب از مردان قاچاقچی سخت‌تر است.»
قضات نیز تمایل چندانی به محکوم کردن مادران و مادربزرگ‌های مشغول در امر قاچاق مشروبات الکلی نداشتند. از این رو، احتمال آسیب دیدن زنان از شرکت داشتن در امر قاچاق کمتر بود. برای مثال، زنی اهل میلواکی اعتراف کرد که سالانه 30000 دلار از طریق قاچاق مشروبات الکلی درآمد داشته است. این رقم معادل 400.000 هزار دلار کنونی است. آن زن اما تنها 200 دلار جریمه و به یک ماه زندان محکوم شد. استر ماتسون، اهل دنور است. این زن نیز پس از اعتراف مجبور شد که روزهای یکشنبه به مدت دو سال در کلیسا حاضر شود. همچنین رئیس جمهور وقت از یک زن میشیگانی قاچاقچی مشروبات الکلی عذرخواهی کرد و شهردار اوهایو نیز حکم زنی دیگر را تنها به پنج روز تقلیل داد.
