اگرچه درحال حاضر ميوه هاي بدون دانه - از انگور تا خيار - در قفسه هاي سوپرمارکت ها ديده می شوند، اما بايد ديد که نحوه واکنش رگولاتورها نسبت به محصولات دستکاری ژنتيکی شده چگونه خواهد بود.
برخی از ميوه های بدون دانه مانند موز ناشي از پيوند تصادفی بين زيرگونه ها هستند؛ درحاليکه ساير ميوه های بدون دانه از جهش های خودبخودی ايجاد شده اند. گونه های کمی از گوجه فرنگی بدون دانه وجود دارند، اما ايجاد آنها سال هاي زيادی زمان برده است.
کيشی اوزاکابه از دانشگاه توکوشيما ژاپن و همکارانش، از روش ويرايش ژن CRISPR برای ارائه يک جهش ژنتيکی که موجب بی دانه شدن گوجه فرنگی می شود، استفاده کرده اند. با اين جهش، سطوح هورمون اکسين (auxin) که باعث تحريک رشد ميوه بدون توليد دانه می شود، افزايش پيدا می کند.
ماهيت اين روش بدان معناست که هيچ جهش ژنتيکی به ساير بخش های ژنوم گياه ارائه نمی شود. تنها تفاوت (در گونه های دستکاری شده) اشکال ساده تر برگ ها نسبت به گونه هاي طبيعی است؛ چراکه سطوه بالاتر اکسين بر شکل گيری برگ ها اثر می گذارند.
به گفته اوازکابه، گوجه فرنگي هاي دستکاری ژنتيکی شده هنوز از نظر طعم تست نشده اند، اما از لحاظ تئوری بايد مزه اي مشابه نمونه های طبيعی داشته باشند.
رها از دانه
تلاش هاي اندکی براي توليد گوجه فرنگی های بدون دانه با استفاده از روش های مهندسي ژنتيک انجام شده است. اين روش ها سخت و زمان بر بودند؛ اما روش نوين CRISPER بسيار سريع، دقيق و آسان است.
برخي ميوه های بدون دانه داراي دانه های بسيار کوچکی هستند و همچنان نيازمند گرده افشانی (pollination) توسط زنبورها هستند؛ اما ميوه های کاملا بدون دانه يا parthenocarpic مانند گوجه فرنگی توليد شده توسط محققان ژاپنی به هيچ عنوان به گرده افشانی نياز ندارند.
به گفته سول کانينگهام از دانشگاه ملی استراليا، (با توليد ميوه های بدون دانه) امنيت غذايی از طريق کاهش وابستگي به تعداد زنبورها برای گرده افشانی، ارتقاء می يابد.
انتهای پیام/
