اما چرا سیب. آمارها نشان می دهند در سال ۲۰۱۵ تولید جهانی این محصول به بیش از ۷۰ میلیون تن در سراسر جهان رسید. نکته قابل تأمل این است که از این میزان ۷۵ درصد برای آبگیری به کارخانجات فرستاده می شود که در نتیجه حجم عظیمی از تفاله برجای می ماند.
بخش مهمی از این تفاله برای تولید کود و غذای حیوانات مورد استفاده قرار می گیرد. اما همچنان مقادیر چشمگیری از آن در کشورهای شاخص پرورش دهنده این محصول برجای می ماند که به سرعت دچار فساد و پوسیدگی می شود.
حالا این امکان فراهم شده که این ثروت ارزشمند به زیست مواد مورد استفاده در تولید محصولات مهم و تأثیرگذاری نظیر بافت غضروفی و استخوان زیستی به کار گرفته شود.
بافتهایی که از این راه تولید می شود نه تنها با هزینه تمام شده کمی ساخته و روانه مراکز درمانی می شود بلکه امید به بازگشت به زندگی عادی را برای میلیونها بیمار در سراسر جهان بیشتر می کند.
همچنین در نتیجه توسعه این نگرش، مشکلات ناشی از انباشت حجم عظیم تفاله های سیب در سراسر جهان برطرف می شود.
