ساعت: 16:30 منتشر شده در مورخ: 1396/01/09 شناسه خبر: 1072815
علاقه به آراستگی و آرایش امری طبیعی و فطری است و به خصوص گرایش فطری زن به آرایش آثار روانی بسیار مثبتی به روی دارد و از سوی دیگر بی میلی به آراسته بودن نشانه اختلال شخصیتی و روانی فرد است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از راه ساجده، رسول گرامی اسلام حضرت محمد(ص) پیشتاز و الگوی آراستگی و نظافت بوده و بخصوص هنگام خروج از منزل در مقابل آینه موهای خود را شانه نموده، از عطرهای خوشبو استفاده کرده ، لباس های نظیف و مرتب پوشیده و به دیگران نیز چنین فرموده که چنین باشند.
پس اصل آراسته بودن در اسلام مطلوب بود و مورد تاکید قرار گرفته است، لکن این موضوع نیز همانند سایر موارد حد و مرز و شرایطی دارد.
در اسلام آراستگی و آرایش برای زنان مجاز است، اما نه در معرض نامحرمان و بیگانگان، آرایش و آراستگی زن باید برای تحکیم بنیان خانواده و گرم تر شدن آن باشد.
جلوه گری، نمایش زیبایی ها و آرایش زن در برابر نامحرم هم با مصالح خود در تضاد است و هم به جامعه لطمه وارد می کند.(از تحقیق فی کلمات القرآن، حسن مصطفوی،ج 1، ص227)
از نگاه اسلام، آرایش زن مخصوص شوهر و حریم اوست، از این رو شرع مقدس اسلام به زن اجازه نداده با آرایش و زینت خود را در معرض نامحرمان قرار دهد.
در روایات متعددی در خصوص نهی بانوان از خودنمایی و جلوه گری وجود دارد.
از جمله امام صادق (ع) از رسول خدا (ص) روایت می کند؛ هر زنی که خود را خوشبو کرده و از خانه خارج گردد، تا وقتی که به خانه باز گردد، مورد لعن و نفرین خداوند و فرشتگان است.
یادداشتی از عباس کیفی بجستانی
انتهای پیام/
