ایلان ماسک به دنبال راه‌اندازی شرکتی تحقیقاتی به‌منظور برقراری پیوند بین مغز و کامپیوتر از طریق یک رابط مغزی است.
ایلان ماسک، میلیاردر آینده‌نگر آمریکایی، پروژه‌ی جدیدی در دست دارد؛ یک شرکت تحقیقاتی پزشکی به نام Neuralink که قصد دارد رابطی مغزی-کامپیوتری بسازد. پروژه‌های ماسک معمولاً از فیلم‌های علمی تخیلی الهام گرفته شده‌اند و این مورد نیز ارتباط مستقیمی با یک ابزار موسوم به تور عصبی دارد که توسط رمان‌نویس بریتانیایی، ایان بنکس، برای داستان‌های دنباله‌دار وی خلق شده بود. در آن کتاب‌ها، شخصیت‌های داستان یک تور نیمه ارگانیک را در قسمت کورتکس مغزی سرِ خود رشد می‌دادند و با آن به‌صورت بی‌سیم با هوش مصنوعی ارتباط برقرار می‌کردند و از افکار خود بک‌آپ می‌گرفتند.
وجود این تور عصبی در داستان تخیلی بنکس، از انسان‌ها موجوداتی فناناپذیر می‌سازد. اگر آن‌ها بمیرند، می‌توانند با استفاده از آخرین بک‌آپ گرفته‌شده از مغزشان مجدداً زنده شوند. با این حال، ماسک هنوز به دنبال فناناپذیر کردن افراد نیست. هرچند او آشکارا و در چندین نوبت اعلام کرده است که تمایل به آپلود و دانلود افکار و احتمالاً مقابله علیه هوش مصنوعی شرور دارد. او تصور میکند محصولات مفهومی ساخته‌شده در مرکز Neuralink الکترودهای ایمپلنتی خواهند بود که به درمان بیماری صرع و افسردگی کمک میکنند. آن‌ها به ایمپلنت‌های کنونی که برای درمان پارکینسون از طریق فعالیت الکتریکی در مغز به کار می‌روند، شباهت زیادی خواهند داشت.
به گفته‌ی وال‌استریت ژورنال، این شرکت احتمالاً به‌طور کامل توسط ماسک یا صندوق سرمایه‌گذاری پیتر تیل تأسیس خواهد شد. به گزارش این مجله، شرکت مورد بحث تاکنون سه نفر را استخدام کرده است: وانسا تولوسا، مهندس آزمایشگاه ملی لاورنس لیوِرمور و متخصص الکترودهای قابل‌انعطاف؛ فیلیپ سابز، پروفسور دانشگاه کالیفرنیا و محقق درزمینه‌ی چگونگی کنترل حرکات توسط مغز؛ تیموتی گاردنر، پروفسور دانشگاه بوستون و متخصص در زمینه‌ی کاشت الکترودهای ریز در مغز سهره‌ها (پرندگان کوچک از خانواده‌ی گنجشک‌ها) به‌منظور بررسی چگونگی آواز خواندن این پرندگان.
دانلود ویدئو با کیفیت 1080P | 720P | 360P
فعالیت این افراد در طول یک دهه، روی ساخت رابط‌های مغزی-کامپیوتری (BCI) خواهد بود. فناوری بسیار ابتدایی BCI در حال حاضر به افراد امکان تایپ در یک کامپیوتر از طریق انتخاب حروف در صفحه‌نمایش می‌دهد. این پروسه از طریق برقراری ارتباط با موتور نصب‌شده روی قشر بیرونی مغز عملی می‌شود. زمانی که فرد در مورد حرکت کردن فکر میکند، فکر او به حرکات یک مکان‌نما تبدیل می‌شود؛ اما این روش هنوز بسیار کند است و از این‌رو شرکت ماسک به افزایش سرعت آن امید دارد.
سایر آزمایش‌های BCI شامل استفاده از کامپیوتر در کنترل حرکات حشرات و موش‌ها می‌شوند. آزمایش انجام‌شده روی یک موش به نام Robo Rat در سال ۲۰۰۲، دانشمندان را در کنترل حرکات این موش به چپ و راست از طریق تحریک نواحی مغزی مرتبط با احساسات و همچنین مراکز پاداش در نیم‌کره‌ی راست و چپ، قادر می‌ساخت. امروزه این نوع از فناوری بسیار رایج شده است؛ به‌طوری که یک کیت علمی با نام RoboRoach تنها برای آزمایش کودکان در نظر گرفته شده است. این کیت به کودکان امکان کاشت یک ایمپلنت مغزی در سر سوسک حمام برای کنترل حرکات آن را می‌دهد.
هنوز مشخص نیست سناریوهای مربوط به Robo Rat و RoboRoach در بدن انسان با ساختار مغزی بسیار پیچیده‌تر نیز کاربردی باشند؛ اما این مشکل هم مانع تلاش ماسک نخواهد بود که در ابتدا عادت به ساخت یک نمونه‌ی اولیه و سپس مطرح کردن پرسش در مورد آن دارد. ماسک در گفتگو با Vanity Fair اعلام کرد:
ما در ابتدا باید به سایبورگ تبدیل شویم. به‌علاوه یک رابط مغزی قابل قبول نیز در ۴ یا ۵ سال آینده به تولید خواهد رسید.
