پروردگار موجودات و همه انسان‌ها آنچنان به انسان نزدیک است که در کش و قوس‌های طوفان زندگی دنیای آدم‌ها نه تنها گم نمیشود ، بلکه به او نزدیک‌تر هم می‌شود ، شاید بهتر بتوان گفت ؛ خداوند هرگز از انسان دور نمیشود و این انسان است که از خدایش دور می‌شود و گاهی او را فراموش می‌کند.
بنابراین توجه به آیات الهی و نمونه‌های عینی آن می‌تواند ما را از دل مشغولی‌ها فاصله دهد و باعث شود کمی بیشتر به آفریدگارمان توجه کنیم.همان خدایی که آسمان‌ها و زمین را آفرید و پس از آن ما را خلق کرد. پس ما آنقدر برایش ارزشمند هستیم که چنین خلق عظیمی را انجام داده و آن را در اختیار ما قرار داده است. سزاوار چنین خدایی است که با آمدن بهار و نو شدن سال به برخی از آیات به برخی نشانه‌ها، تذکرات و راهنمایی‌های خداوند مهربان‌تر از پدر و مادر توجه کنیم.
خداوند متعال در آیات متعددی ، با مثال‌های عینی انسان را به بزرگی و توانایی‌هایش متذکر می‌سازد تا او را به واقعیت‌های جهان دیگر نزدیک فرماید.
برای مثال در آیه 50 سوره مبارکه روم خداوند سبحان می فرماید :
پس به آثار و رحمت خدا بنگر که چگونه زمین را پس از مرگش زنده می‌گرداند.در حقیقت هم اوست که قطعا زنده کننده مردگان است و اوست که بر هرچیزی تواناست.
خالق آسمان‌ها و زمین در آیه 95 سوره مبارکه انعام هم می‌فرماید:
خداوند شکافنده دانه و هسته است زنده را از مرده و مرده را از زنده بیرون می آورد چنین است خدای شما پس چگونه از حق منحرف می شوید؟
وقتی دانه لوبیایی که بی روح است و هیچ گونه فتوسنتزی در خود ندارد و هیچ نشانه حیاتی در آن دیده نمیشود را در خاک می کاریم ، بعد از مدتی خواهیم دید سبز می کند و سر از خاک بیرون می آورد و در پی نور خورشید ، به جست و جوی حیات می‌رود ، همین خداوند انسان را در قیامت از خاک بیرون می‌آورد ، درحالی که پیش از آن استخوانش پوسیده بود و در خاک مدفون شده و پوست و گوشتش از بین رفته بود ، پس چنین خدایی می تواند انسان مرده را در قیامت زنده کند.
خداوند مرده را از زنده بیرون می‌آورد ؛ درست مانند بیرون آوردن منی (که مرده است) از دل موجود زنده(انسان) و آن ذره کوچک را در رحم قرار می دهد ، قلبش را تشکیل می دهد ، پوست و گوشت و استخوان بر او می پوشاند و ماهیچه و پوست را تشکیل می دهد.چنین خدایی که از یک آب بی ارزش ، چنین موجود پیچیده‌ای خلق می کند ، می‌تواند انسان را پس از مرگش زنده کند!
بهار پر است از نشانه‌های عظمت و تفکر به قدرت خداوند، نشانه‌ای از عشق، مهر و دوستی خداوند به انسان.
آیه 9 سوره مبارکه فاطر می فرماید:
و خداوند کسی است که بادها را روانه می کند پس بادها ابری را بر می انگیزند و ما آن را به سوی سرزمینی مرده راندیم و آن زمین را بدان وسیله پس از مرگش زندگی بخشیدیم ، رستاخیز نیز چنین است.
خداوند متعال در تاکید به برپایی قیامت ، در آیه 19 سوره روم با اشاره‌ای دوباره به زنده کردن زمین (در فصل بهار و یا فصول دیگر با توجه به نقاط جغرافیایی هر منطقه) می‌فرماید : زنده را از مرده بیرون می‌آورد و مرده را از زنده ، و زمین را پس از مرگش زنده می‌کند و بدین گونه از گورها بیرون آورده می‌شوید.
بسیاری از مثال‌های خداوند در قرآن مجید را می‌توان در همین فصل مشاهده کرد و با کمی تعمیق در نشانه‌های طبیعت ، می‌توان تا حدی برپایی قیامت را لمس کرد و خود را برای روزی آماده کرد که هیچکس از آمدنش اطلاعی ندارد و دیر یا زود بودن این اتفاق عظیم بر همگان الی خداوند پوشیده است.
گزارش از پوریا سلیمان زاده
انتهای پیام/
