قول دادم بـہ ڪسے غیر تو
عادت نڪنم
از غمانگیــــــــزے این عشق
شڪایت نڪنم
من بـہ دنبال تو با عقربـہ ها
مے چرخم
عشــــــق یعنے گلـہ از حرڪت ساعت نڪنم
و ڪسے چـہ میداند ڪـہ چـہ توطئـہ یِ قشنگے است ،
“دست” بـہ “یڪی” ڪردن
برایِ “پابندِ” هم بودن . .
روزے ڪـہ تو را براے اولین بار دیدم
همان روز
تنها “نقطـہ ضَعـ؋ـ” زندگیم را هم پیدا ڪردم!
لحظـہ اے ڪـہ تو خندیدے
“چالِ”گونـہ ات معلوم شد
و
من “ضَعـ؋ـ” ڪردم…
شب هاے بے تو شعر مے نوشم و
مست مے شوم بـہ یاد چشمانت
آسودہ مے خوابم
و بامداد ؋ـردا
باز هم خمار چشم تؤام…
زندگے شاید
آن لحظهِ مسدودیست
ڪـہ نگاهِ من ،
در نِے نِیِ چشمانِ تو
خود را ویران میسازد …
مثل یڪ اتـ؋ـاق خوب…
درست بیـ؋ـت وسط زندگے ام…
طورے ڪـہ اگر خواستم هم…
نتوانم تغییرت دهم…
اتـ؋ـاق ساعتے نباش
اگر اـ؋ـتادی،تا آخر بمان…
همیشـہ یا خیلے عجول بودیم!
یا خیلے محتاط…
عجول بودیم و تا یڪے رو پیدا ڪردیم
هر چـہ داشتیم و نداشتیم را بـہ پایش ریختیم
وقتے ڪـہ ر؋ـت محتاط شدیم
خیلے محتاط
آنقدر ڪـہ حتے ڪسانے را هم ڪـہ اهل ماندن بودن
با ڪارهایے ڪـہ خودمان هم میدانستیم اشتباہ است
از خودمان دورشان ڪردیم
آرے ما یڪ مشت عجولـہ محتاطیم…
اینروزها
وقتیڪـہ تو را شعر میڪنم
عشقم بـہ تو
بے نهایت میشود
و دوبارہ عاشقت میشوم
چـہ حسِ ؋ـوق العادہ ایست این عاشقی…
.
تو برایم
مثلِ هیچڪس نیستے
و هیچڪس برایم
مثلِ تو نیست…
.
حتّے اگر
تو را میانِ هیاهویِ هزاران نـ؋ـر
گُم ڪردہ باشم
برقِ چشمهایت
راهنمایِ من خواهد بود…
.
همیشـہ دوست دارم
ساعتها در سڪوت و خلوت
بِدور از هیاهویِ آدمها
در انبوهِ این واژـہ هایِ پراڪندہ
دنبالِ نشانـہ اے از تو بِگردم
توئیڪـہ بسیار دوستش دارم
برایِ همین است
شاعر شُدم…
