به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ آزاده انصاری کارگردان تئاتر خوشبختی‌های کوچک سوسک شدن، بی بی بیدل، برای سایه نوشتن ها ،ماکوندو ،ماه پیشونی و ... است. وي دارای مدرک تحصیلی هنرهای نمایشی از هنرهای زیبا دانشگاه تهران است. به بهانه فرارسیدن سال نو و فصل بهار خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان گفتگویی را با او ترتیب داده است که در ادامه می خوانیم:تعریف نوروز از نظر شما چیست؟
نوروز هویت ماست؛ در واقع بخش جدانشدنی از فرهنگ ما و مهم ترین اتفاق که در طول سال دست کم برای ما اهمیت دارد. مهم ترین اتفاق فرهنگی که می افتد، همین نوروز و آداب و سنت است که از دل جشن نوروز بیرون می‌آید.
نوروز برای شما تداعی گر چه چیزی است؟
نوروز، برای من تداعی‌گر خانه مادربزرگ و دور سفره جمع شدن ها و دعا کردن و شوق دیدار فامیل و شوق دیدار بچه های فامیل است. اینها همه و همه حس های خوبی را ایجاد می کند، حس اینکه همه چیز نو می شود، تازه می شود و طبیعت رنگ تازه ای می گیرد. تمام این ها در واقع بخش جدانشدنی از وجود ماست نه فقط بخشی از فرهنگ ما.
اولین عیدی که گرفتید، چه بوده است؟
اولین عیدی که از پدر و مادرم گرفتم، بخصوص از مادرم کتاب بود. چراکه؛ خانواده ام بسیار حساسیت داشتند که ما کتاب بخوانیم. آن موقع ها بر عکس زمان حال، خواندن کتاب در خانواه ها بسیار رایج بود و من فکر می کنم اولین عیدی هایی که گرفتم، کتاب هایی بود که مادرم و پدرم برای ما تهیه کردند و درکنار آن اسکناس های نو که از لای قرآن به ما می دادند.
کدام سین را در سفره هفت سین بیشتر از بقیه دوست دارید؟ چرا؟
اساسا سفره هفت سین یکی از دل انگیز ترین و دل چسب ترین سفره هایی است که ما در طول سال می اندازیم و هر کدام از سین های سفره برای من جذاب و دل نشین و خوشایند است. ولی من سبزه و سنبل را بیشتر دوست دارم، چراکه؛ نشان دهنده تازه شدن طبیعت است. عطر سنبل و یا سبزه در خانه می‌پیچد، حال و هوای روح ما را عوض و تازه می کند.
پیام عیدانه شما به مخاطبانی که این مطلب را می خوانند، چیست؟
امیدوارم که همه مردم ایران و همه همکاران تئاتری خودم در کنار سلامتی، حال خوش و دل خوش داشته باشند و هرروزشان بهتر از روز قبل باشد.
پرحاشیه ترین اتفاقی که در سال 95 برای شما رخ داد؟
اتفاقی که خیلی پرحاشیه برای شخص خودم باشد، نبوده. زندگی ام روال عادی خودش را داشته است اما یک چیزی که امسال کمی روند زندگی ام را ویژه می‌کند این است که پسر من سال 96 کنکور دارد و یک مقدار اضطراب شیرینی برای من به وجود آورده است.
بالندگی و بزرگ شدن پسرم و قرار گرفتن در مرحله جدیدی از زندگی اش هم جذاب است و هم اضطراب برانگیز. اما اتفاقاتی مثل ريزش ساختمان پلاسکو و همچنین از دست دادن هنرمندان عزیزمان طبيعتا یک مقدار تاثیر روانی بر من و بر هموطنان عزیزم داشته است.
نظر شما درباره روز ملی تئاتر چیست؟ با توجه به اينكه برای اولین بار است که ما چنین روزی را در تقویم داریم.
اتفاق خوبی است. بعد از سال ها روز تئاتر هم جدی گرفته شده و در تقویم از آن یاد می‌شود. باید به فال نیک گرفت ولی نباید تنها به این مسئله بسنده شود.
درخواست شما از مسئولان در این روز چیست؟
خیلی مسائل هست که بارها گفته شده؛ ولی بزرگان و اساتیدی هستند که خیلی بیشتراز من می توانند به مسئولان این مسائل را یادآوری کنند. چیزی که من خودم میخواهم درباره‌اش صحبت کنم، ایمنی سالن‌هاي تئاتر است. با توجه به اتفاق ناگواری که برای ساختمان پلاسکو و آتش نشانان عزیزمان افتاد، تاثیر ناگوار و تکان دهنده ای برای ما داشت. امیدوارم یک فکر اساسی برای ایمنی سالن ها بشود. مخصوصا، سالن هایی مانند تالار وحدت و مجموعه تئاتر شهر که قدمت تاریخی زیادی دارند. بخصوص اینکه به هرحال از دست دادن هر سالنی برای ما جبران ناپذیر است و باید مسئولان فکر اساسی در این زمینه كنند.
گفتگو از یگانه عرب
انتهای پیام/
