در میان فیلم‌های بخش هنرتجربه سال 95؛ "پات" شاید یکی از موفق‌ترین فیلم‌هایی بود که علاوه بر توفیق در ارتباط با مخاطب، از فروش راضی‌کننده‌ای هم برخوردار شد. این فیلم را امیرتوده روستا ساخته است. کارگردانی که سال 95 را یکی از بهترین سال‌های سینمای ایران تعبیر می‌کند.
تحلیل کلی‌تان از سینما در سال 95 چیست؟
سال 95 به لحاظ اکران سال خوبی بود. تا آنجا که امکان داشت، فیلم‌های اکران شده را دیدم. آثاری که به لحاظ جذب تماشاگر زیاد موفق بودند تا آنجا که می‌توان گفت در هر ژانری یک فیلم موفق وجود داشت. سینمای ایران با گرفتن اسکار، موفقیت خود را تکمیل کرد. قطعا این اسکار و اسکار قبلی باعث شناساندن سینمای ایران به دنیا شده. همان‌طور که سینمای ایران موفقیت‌هایش را با آثار آقای کیارستمی به نمایش گذاشته است.
در این سال آقای فرخنده‌کیش هم از مدیریت انجمن سینمای جوانان ایران برکنار شد و سیدصادق موسوی جایگزین او شد...
من سینما را از زاویه مدیریتی خیلی نمی‌شناسم. از آنجاکه بعد از 18 سال فیلم کوتاه هنوز فیلمی را با تهیه‌کنندگی انجمن سینمای جوان نساخته‌ام پس ماندن یا رفتن آنها تاثیری در روند کاری من حداقل در گذشته نداشته است. و در این‌باره که این تغییر چقدر می‌تواند مثبت یا منفی باشد را باید در آینده دید.
شما که سمتی در انجمن فیلم کوتاه دارید؛ آیا نگرانی بابت کم‌تجربه بودن مدیران انجمن ندارید؟
من از آقای فرخنده‌کیش همیشه به نیکی یاد می‌کنم چون او را از خیلی سال پیش می‌شناسم و مدیریتش را قبول دارم. البته درمورد مدیریت جدید سینمای جوان و به دلیل سمتی که در انجمن فیلم کوتاه دارم و عضو صنف عضو هیئت مدیره هستم، در جلسه‌ای با مدیرعامل سینمای جوان متوجه شدم شخص محترم و خوبی است و برای بازگشت سیمرغ فیلم کوتاه به جشنواره فجر او بسیار تلاش کرد.
آیا این سیمرغ در جشنواره فیلم فجر ثابت می‌شود یا دبیر جشنواره برای سال آینده سیاست‌های جدید اعمال کند؟
به نظرم کاری که باید انجام می‌شد، شد شاید فراتر از آنچه که باید انجام می‌شد. به دلیل اینکه ما درنهایت توانستیم سیمرغ فیلم کوتاه را قطعی کنیم. در گذشته هرچند این تلاش‌ها از طریق هیئت مدیره صورت گرفته بود ولی به ثمر نرسیده بود تا آنجا که در فراخوان جشنواره فیلم فجر از آن یاد شود. پس کار بزرگی انجام شد. ما کار خودمان را کردیم از اینجا به بعد یک سیمرغ می‌ماند و سیل عظیم فیلم‌سازانی که طبیعتا فیلم‌هایشان را از این پس با گوشه چشمی به سیمرغ فیلم کوتاه فیلم می‌سازند و مسئولانی که باید تصمیم‌گیری نهایی را انجام دهند. منطق حکم می‌کند که مخالفتی نباید انجام بشود.
خیلی‌ها از اهالی سینما معتقدند لزومی به دادن سیمرغ به بخش فیلم کوتاه نیست...
درحال حاضر دادن سیمرغ خیلی منطقی‌تر از ندادن آن است. چون یک سیمرغ داده شده و اگر قرار باشد ادامه پیدا نکند زحمات دوستان از بین می‌رود و یک طیف عظیم از جوانانی که می‌خواهند فیلم کوتاه بسازنند و به جشنواره فجر راه پیدا کنند، ناامید می‌شوند. بعید می‌دانم مدیر بعدی جشنواره فجر چه آقای حیدری باشد یا فرد دیگری، علاقه‌ای داشته باشد که بخواهد وارد این چالش بشود.
آیا جشنواره فضای بهتری برای تخصصی‌تر دیدن فیلم‌ها نیست؟
برای من با مردم فیلم دیدن لذت‌بخش‌تر است ضمن اینکه علاقه‌ای به جوزدگی عمومی جشنواره فجر ندارم. غالبا جشنواره فجر یک شرایطی خاصی به وجود می‌آورد و مخاطب جدی سینما باید طوری تنظیم کند که همه محصولات فرهنگی کشور را ظرف 10 روز نبید تا در 355 روز دیگر دچار فقر فرهنگی نشود. پس سینما رفتن هم آداب و اصولی دارد. خیلی وقت‌ها حس می‌کنم زمان مرده‌ای دارم که با سینما سپری می‌کنم اگر همه فیلم‌ها را در جشنواره دیده باشم چون سینما رفتن دیگر برایم محلی از اعراب نخواهد داشت. یکی از زمان‌هایی که حتما در آن فیلم خواهم دید؛ نوروز است. تعطیلات عید غالبا باعث می‌شود تحول درونی در من ایجاد شود. چون خودم هم متولد بهار هم هستم و خیلی پیش آمده که فیلم‌هایم را در تعطیلات عید نوشته‌ام.
5858
