ساعت: 09:58 منتشر شده در مورخ: 1396/01/02 شناسه خبر: 1068789
براساس کشفیات باستانشناسی در منطقه قزوین و اشیاء فلزی بدست آمده در گنج تپه واقع در خوروین(در نزدیکی قزوین) و تپه‌های باستانی بوئین زهرا سابقه صنایع فلزی را می‌توان به هزاران سال قبل نسبت داد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صبح قزوین؛ آغاز سال نو فصل بهار طبیعت فرصت مناسبی است تا بار دیگر گذری بر معرفی صنایع دستی استان قزوین داشته باشیم.
در این گزارش هنر مسگری در استان قزوین معرفی می‌شود:
مسگری:
مسگری یکی از حرفه‌های سنتی است که در آن صنعتگر با چکش کاری روی مس با ابزارهای مختلف، ظروف متنوعی همچون سینی، دیگ، مجمعه،پارچ می‌سازد.
روش کار:
در گذشته و پیش از گسترش صنعت، صنعتگران شمش مسی را از ذوب ضایعات مسی و نورد آن با چکش کاری، تهیه میکردند و به طور عمده صنعتگران این حرفه ورقه ساز و یا مسگر بودند.
مسگران ورقه ساز، صنعتگرانی بودند که از ضایعات و شمش‌های مس ورقه مس را تهیه میکردند؛ آنها شمش‌ها را کوبیده و یا با دستگاه نورد، به صورت ورقه درآورده و به قطعات مختلف می‌بریدند. صنعتگران مسگر نیز ورقه‌های آماده را از مسگران ورقه ساز تهیه نموده و به صورت ظروف مورد نیاز مردم تولید میکردند.
امروزه به دلیل رشد صنعت، حرفه ورقه سازی منسوخ شده و صنعتگران مس‌های آماده را به صورت رول و یا صفحات گرد(همانند نان لواش) از بازار و به صورت آماده که در کارخانه تولید شده است، تهیه می‌کنند.
روش مسگری به طور کلی در سراسر ایران یکسان است و در چهار مرحله به ذیل می توان آن را خلاصه کرد:
1-برش ورقه‌های مسی
2-آتش کاری
3-چکش کاری
4-سفیدکاری
تاریخچه و قدمت
براساس کشفیات باستانشناسی در منطقه قزوین و اشیاء فلزی بدست آمده در گنج تپه واقع در خوروین(در نزدیکی قزوین) و تپه‌های باستانی بوئین زهرا سابقه صنایع فلزی را می‌توان به هزاران سال قبل نسبت داد.
از تاریخچه مسگری در قزوین اطلاعات دقیقی در دسترس نیست و لیکن با توجه به اینکه قزوین در دوره صفویه یکی از پایگاه‌های حکومتی(پایتخت)به شمار می‌آمده، این هنر نیز همانند دیگر صنایع دستی در منطقه شکوفا می‌شود، به طوری که یکی از مراکز اصلی تولید مسگری در ایران تا مدت‌ها شهر قزوین بوده است.
همچنین با توجه به تحقیقات میدانی و مصاحبه‌های به عمل آمده با اساتید هنر-صنعت مسگری، این حرفه در قزوین بیش از چندین سده قدمت دارد، چرا که مسگری به صورت سینه به سینه از پدران به فرزندان انتقال یافته است و طبق بررسی های به عمل آمده، اساتید در قید حیات که هم اکنون به این حرفه در بازار مسگرها اشتغال دارند، بالای هفتادسال سن داشته و پدر و جد ایشان نیز صنعتگر این حرفه بوده اند.
به گفته یکی از فرزندان اساتید مسگر در بازار مسگرها، زمانی که ظروف تفلون، پیرکس،آلومینیومی وجود نداشت، مردم برای پخت خوراک و یا حمل و نقل مواد خوراکی مورد نیاز خود از ظروف مسی استفاده میکردند و تا زمانی که احتیاج مردم به این ظروف ملموس بود، تولید آن نیز رواج داشت و شهر قزوین نیز براساس همین نیاز و با توجه به کیفیت تولیدات ظروف مسی از مهمترین مراکز تولید ظروف مسی به شمار می‌آمده است.
انتهای پیام/
