گروه فرهنگی: در عملیات فتح المبین پیروز شدیم؛ این عملیات هم شهدایی داشت؛ از کدام شهید بگویم، شهدایی که هرچه از آنها بگویم کم است... .
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خوزستان، ... مسیری که برای حرکت به طرف خط دشمن انتخاب کردیم، بسیار سخت بود. راه رفتن در آن به دلیل وجود رودخانه و شن زار دشوار بود.
گردان در مسیر خوبی حرکت می کرد ولی ناگهان مسیر گروهان ما تغییر کرد و هرچه می رفتیم براساس اطلاعاتی که از پیش به ماداده بودند به خط نمی رسیدیم تعدادی از بچه ها با بقیه نیروهای گردان مسیر را درست رفته و به خط دشمن زده بودند که تعدادی هم از بچه ها شهیدشدند و ما که خودمان را پشت توپخانه دشمن می دیدیم چون تعدادمان کم بود و امکان رودررویی نداشتیم مجبور به برگشت شدیم.
بچه ها در مرحله اول در این محور به خوبی نتوانسته بودند خط را بشکنند به همین دلیل مجبور به برگشت و پس از برگشت و بازسازی نیروها مجددا آماده مرحله بعدی عملیات شدیم و به طرف خط دشمن حرکت کردیم. از طرفی چون در محورهای دیگر پیشرفت خوبی داشتند از محوری که ما بودیم دشمن مجبور به عقب نشینی شد و همینطور پیش می رفتیم تا به سایت فکه رسیدیم؛ سایت فکه محلی بود که دشمن بعثی از آنجا با موشک دزفول را هدف قرار می داد و با تصرف و باز پس گیری آن دزفول هم از شر موشکهای دشمن رهایی پیدا کرد.
ما مدتی در آنجا برای استحکام بخشیدن به خط و نگهداری آن مستقرشدیم. خاطره جالبی که از آنجا به یاد دارم این است که یکی از بچه ها برای اجابت مزاج کمی دورتر از سنگرهای عراقی رفته بود که دیدیم هنوز نرفته با آفتابه ای که به دست داشت یک عراقی را اسیرکرده بود.
عملیات فتح المبین عملیاتی بود که از نظر استراتژی برای ما بسیار باارزش بود و مناطق بسیار مهمی را توانستیم با همت شیرمردان بسیج، سپاه و ارتش آزاد کنیم و با این پیروزی دل امام خمینی(ره) و ملت ایران شاد شد. شاید دشمن باورش نمی شد که ما در این عملیات با این سرعت بتوانیم مناطق وسیعی را آزاد کنیم.
این عملیات(فتح المبین) هم مانند عملیاتهای قبلی شهدایی داشت که مانند آنها را دیگر نخواهیم دید؛ از شهید درفشان بخواهم بگویم که صورت نورانیش انسان را مبهوت خود می کرد، از شهید بیگ زاده بگویم که در شب عملیات وقتی با او خداحافظی می کردم و حلالیت می طلبیدم فقط می خندید و من هم اشک می ریختم ولی او کجا و من کجا...
ازشهید باقریان بگویم که نوجوانی وارسته و خدایی بود، از شهید فخوری بگویم که دلاوری مانند اوتا آن لحظه ندیدم، از شهید یاوری بگویم، نوجوانی که بامتانتش به ما درسها آموخت، از که بگویم از کدام شهید بگویم، شهدایی که هرچه از آنها بگویم کم است... .
