رشد صنایع خلاق بومی، در نواحی مختلف با افزودن جذابیت به اماکن و فضاهای موجود، باعث جذب مخاطب بیشتری به محصولات و خدمات آنها می شود.
خلاقیت مقوله ای است که از سال های آغازین قرن بیست و یکم، مبنای تحول و دگرگونی بسیاری از کسب و کارهای نوین قرار گرفته است؛ مقوله ای که برآمده از ذهن های پویا و جویای نوآوری در جوامع امروزین بوده و منشا بسیاری از محصولات و خدمات خلاق شده است؛ تولیداتی که با ارزش افزوده چشمگیر خود گردش مالی قابل اعتنایی را در دنیا به وجود آورده و حرکت به سوی پایداری اجتماعی و اقتصادی را موجب شده اند. بر اساس این تاثیرات فزاینده است که کشورهای مختلف با برنامه ریزی و زمینه سازی برای رشد و توسعه این اشکال خلاقیت، به صورت مستقیم و غیرمستقیم امکانات تازه ای برای ارتقای سطح اشتغال و معیشت شهروندان خود به وجود آورده اند. این در حالی است که این رشد و توسعه توامان باعث شده تا در سطوح مختلف، جوامع با پیوستگی و انسجام بیشتری روبه رو شود و توسعه پایدار مبتنی بر خلاقیت در بطن جوامع و در میان اقشار مختلف آنها پدید آید. این شرایط در نواحی دور از مرکز و کمتر توسعه یافته نیز مصداق داشته و باعث می شود تا کسب وکارهای بومی و تولیداتی چون صنایع دستی فرصت خودنمایی و به فعلیت رساندن ظرفیت های خود را داشته باشند.
صنایع دستی و جذابیت بخشی به فضا
از سوی دیگر، رشد صنایع خلاق بومی مانند صنایع دستی، در نواحی مختلف با افزودن جذابیت به اماکن و فضاهای موجود، باعث می شود مخاطب بیشتری به محصولات و خدمات آنها معطوف شود. البته باید افزود که پدیده ها و محصولات فرهنگی مانند صنایع دستی به دلیل جذابیت های زیبایی شناسانه و قابلیت های بالا برای اثرگذاری بر ذهن مخاطب، می تواند موجب شکوفایی بیش از پیش عرصه صنایع خلاق در جامعه شود. همچنین باید گفت که عرصه فرهنگ در کنار ویژگی های هویتی و زیبایی شناسانه خود، به مثابه یک رسانه بانفوذ برای معرفی و تبلیغ برند ملی یک کشور در عرصه بین المللی نیز محسوب می شود. بنابراین به طور کلی عرصه فرهنگ و هنر در کنار اعتباربخشی به ساحت یک کشور در سطح جهانی، می تواند موجبات انسجام و پیوستگی اجتماعی آنها را نیز فراهم آورد. امروزه این اثرگذاری صرفا اجتماعی و فرهنگی نبوده و در زمینه اقتصادی نیز توسعه و رشد قابل ملاحظه ای را موجب شده است.
خلاقیت ملی و محلی
هنگامی که از این منظر به مقوله خلاقیت و نتایج آن می پردازیم، ضروری است به دوگانه ملی-محلی که بر روندهای توسعه در جوامع موثر است، توجه کنیم؛ به این معنی که مولفه های اصلی در توسعه ظرفیت های محلی جوامع دارای ویژگی های خاصی است که برای استفاده از ظرفیت های نهفته در آنها، ضروری است سیاست های متناسب با آنها را تعیین کرد. در مقابل مولفه های موثر در توسعه در سطح ملی، واجد خصوصیاتی است که با توجه به آنها باید به سیاست گذاری پرداخت. بنابراین امر ضروری این است که در روند برنامه ریزی برای توسعه و رشد اقتصاد خلاق به این تفاوت ها و تمایزها توجه داشت.
بررسی های به عمل آمده نشان دهنده این است که هنگامی برنامه ها و سیاست ها با موفقیت توام بوده که تعاملی سازنده میان این دو سطح از سیاست های رایج در عرصه اقتصاد خلاق جاری باشد. این انسجام در نگرش و اجرا، فضای مناسبی پدید می آورد تا بالندگی و رشد صنایع خلاق در جامعه سیری رو به رشد داشته باشند. در این میان، عرصه هایی مانند صنایع دستی و هنرهای سنتی که هم اقتصادی و اشتغال زا بوده و هم گنجینه ای بزرگ از نشانه های هویتی و فرهنگی کشور را در خود متجلی می کنند، در سیاست گذاری ها و برنامه های توسعه محور باید در کانون توجه قرار گیرند.
