دوباره زخمِ «در» سر باز کرد و چشم سائل گفت:دو تا پیمانه گریه، روزیِ پایانِ سالَم کن
دارد هنوز رایحه بوسه نبی
دستی که در حمایت مولا سپر شده است
هر که شد گمنام تر، زهرا خریدارش شود
بر درِ این خانه از نام و نشان باید گذشت!
قبر ما سوخته ها، جنّت ما خواهد شد
بنویسند اگر بر لحد ما «زهرا»
دعا کنید که یک لحظه هم اگر شده است
ز روی لطف نگاهی به ما کند زهرا
نمی خواهم بِرَنجانم دلت را بی سبب اما...
چگونه مرگ یک مادر، چهل تن متّهم دارد؟!
مانند احترام خداوند واجب استحفظ مقام فاطمه حتی به همسرش!
دادیم به حکّاک عقیق دل و گفتیم
حک کن به عقیق دل ما «حضرت زهرا»
شرط پیمبری به پسر داشتن که نیست
مَردی پیمبر است که زهراست دخترش
«زهرا به خاک کرب و بلای تو پا گذاشت»یعنی بهشت زیر قدم های مادر است!
روز مادر که همه خانه مادر بروند
لیک سادات بدانند که از کوچه گذر باید کرد!
مجلس ختم گرفتیم برایت زهرا!
روضه ات را حسنت خواند، حسینت غش کرد...
انتهای پیام/
