شیوع کمخونی در زنان در سنین باروری، به علت خونریزی قاعدگی و بارداری، بیشتر و در برخی کشورها بهعلت تغذیه نادرست و مصرف نکردن آهن، شایعتر است.
شایعترین عللی کمخونی در زنان عبارتند از: سو تغذیه، حاملگیهای متعدد و با فاصله کم، خونریزیهای دوره بارداری، زایمان و پس از زایمان، بیماریهای خونی مانند تالاسمی، بیماریهای انگلی مثل مالاریا و بیماریهای گوارشی. کمخونی یک بیماری مهم، شایع و قابل پیشگیری است که میتواند عوارض قابل توجهی برای مادر و جنین به همراه داشته باشد. شیوع کمخونی در زنان در سنین باروری، به علت خونریزی قاعدگی و بارداری، بیشتر و در برخی کشورها بهعلت تغذیه نادرست و مصرف نکردن آهن، شایعتر است. هرگونه اختلال ایجاد کننده کمخونی که در زنان واقع در سنین باروری دیده می‌شود، ممکن است در طول حاملگی رخ دهد. کمخونی در بارداری، علاوه بر اینکه سلامت مادر را تهدید می‌کند، سلامت جنین را نیز تحت تأثیر قرار میدهد. در مادران کمخون، احتمال زایمان زودرس و محدودیت رشد جنین افزایش مییابد. کمخونی فقر آهن، گرچه روی هموگلوبین جنین تأثیر نمیگذارد اما میتواند منجر به اختلال رشد رحمی، خستگی زودرس، سرگیجه و ... در مادر گردد. برخی از مطالعات نیز نشان میدهد که خطر مرگومیر نوزاد در زنان مبتلا به کمخونی شدید، در مقایسه با سایر زنان، ۳ برابر افزایش مییابد. در اثر حاملگی و رشد جنین در داخل رحم، میزان نیاز زن باردار به آهن، افزایش مییابد چون مقداری از آهن بدن مادر، توسط جفت و جنین مصرف می‌شود و مقداری نیز صرف افزایش حجم خون مادر می‌شود. این مقادیر مصرفی آهن در حاملگی در زنانی که ذخیره کافی آهن دارند و یا از رژیم غذایی سالم برخوردار هستند و مکمل آهن مصرف میکنند، مشکلی ایجاد نمیکند اما چون اکثر زنان ذخیره کافی آهن ندارند، باید در دوران بارداری، به میزان بیشتری مکمل آهن دریافت کنند. شایعترین عللی که موجب کمخونی در زنان می‌شود، عبارتند از: سوءتغذیه، حاملگیهای متعدد و با فاصله کم، خونریزیهای دوران بارداری، زایمان و پس از زایمان، بیماریهای خونی مانند تالاسمی، بیماریهای انگلی مثل مالاریا و بیماریهای گوارشی است.
زنانی که کمخون هستند، توانایی تحمل خونریزی عادی پس از زایمان را ندارند، از این‌رو نیاز به توجه ویژه دارند. علاوه بر این، مصرف ناکافی منابع غذایی دارای آهن، سابقه خونریزی شدید در قاعدگیها یا بارداریهای قبلی، تعداد زیاد بارداری و بارداری مجدد با فاصله کمتر از ۳ سال،احتمال ابتلا به کمخونی فقر آهن را افزایش میدهد. زنان کمخون باید قبل از باردار شدن، درمان شوند اما چنانچه حامله شوند، باید تحت نظر پزشک باشند و یا میزان بیشتری از قرص آهن استفاده کنند تا کمبود آهن و نیازهای بدن مادر و جنین را جبران کند. به دلیل اینکه میزان آهن منتقل شده به جنین، در مادران مبتلا به فقر آهن با مقدار منتقل شده در مادران طبیعی، مشابه است، حتی نوزادی که از مادر شدیداً کمخون، متولد می‌شود، دچار کمخونی فقر آهن نمیشود اما بین میزان ذخایر آهن بدن نوزاد با شرایط مادر از نظر میزان آهن، ارتباط وجود دارد.
نکته قابل توجه این است که علائم کمخونی شامل خستگی، ضعف، رنگپریدگی در ناحیه پوست، زبان و مخاط، پلک چشم و بستر ناخن، تنگی نفس و تپش قلب، ناتوانی در فعالیت و خوابآلودگی است. بدیهی است با بروز این علائم در زنان باردار، حتماً باید به پزشک مراجعه شود.
