پدر و مادر حتی قبل از ورود کودک و هنگام شکلگیری جنین، میتوانند محیطی را به وجود آورند که فرزندشان احساس ایمنی و خواستهشدن داشته باشد.
نقش خانواده و ارتباط محبتآمیز و سالم بین زن و شوهر، در تعیین سرنوشت روانی، عاطفی و جسمی فرزند بسیار تعیینکننده است تا جاییکه میتوان گفت شالوده تشکیل خانواده، محبت و تعلق اعضای آن به یکدیگر است. پدر و مادر، حتی قبل از ورود کودک و هنگام شکلگیری جنین، میتوانند محیطی را به وجود آورند که فرزندشان احساس ایمنی و خواستهشدن داشته باشد تا بعدها نیز بتواند خوب رشد کند، یاد بگیرد و فردی مسئول، قابل احترام و دارای شخصیتی مثبت باشد. با توجه به اینکه تغییرات بدنی در طول ماههای بارداری، بر وضعیت روانی مادر مؤثر است، سهیم شدن و شراکت پدر در این زمینه و اختصاص زمان کافی، صرف انرژی و درک احساسات و موقعیت مادر توسط او، از اهمیت شایانی برخوردار است، یعنی در همه حال، خانم باردار نباید فشار همه این تغییرات را، بهویژه از نظر روانی، به تنهایی متحمل شود. در این شرایط، نقش پدر و همسر حتی بیش از گذشته، در درک موقعیت خانم باردار، از نظر همنوایی و همفکری احساس میشود. زن باردار به حمایت روانی و توجه عاطفی همسر خود بسیار نیاز دارد و بیش از او، جنین از این ارتباط، احساس صمیمیت و نزدیکی، عشق و محبت، بهرهمند میشود.
مطالعات و بررسیهای جدید نشان می‌دهند که هرچه زن و شوهر در دوران بارداری، با هم تفاهم بیشتری داشته باشند، با هم فکر کنند و تصمیم بگیرند، یکدیگر را از نظر روانی، بهتر درک کنند و بهویژه هرچه مرد از همسر خود حمایت نماید، وقت بیشتری را با او بگذارند، نگرانیهای او را کاهش دهد، یار و کمکدهنده او باشد و اطرافیان را نیز به آرامش و مهربانی نسبت به وضعیت موجود دعوت کند، نه تنها دوران بارداری با آرامش و سلامتی بیشتری برای مادر سپری میشود، بلکه فرزند نیز در تمام مراحل قبل از تولد، حین بارداری و بعد از تولد، از آرامش و وضعیت روانی بهتری برخوردار خواهد بود. برخی تحقیقات نشان دادهاند پدرانی که در دوره بارداری، با همسر خود همراهی و همفکری کردهاند، نقش حمایتی و محبتآمیزی داشتهاند و در این مدت، خانواده آن‌ها از تشنج و اختلافات به دور مانده است، پذیرش بیشتر و عمیقتری نسبت به فرزند تازهوارد داشتهاند و ارتباط بین پدر و مادر نیز بعد از تولد، از استحکام و قوام بیشتری برخوردار بوده است.در هر صورت، واقعیت این است که در طول دوره بارداری و در تمام مسائل هیجانی و عاطفی ناخواستهای که مادر ممکن است تجربه کند، وجود همسر، اطرافیان و افرادی که آرامشدهنده، حمایتکننده، اطمیناندهنده و مهربان هستند، می‌تواند اثرات و علائم ناراحتیها و اختلالات بعدی را در مادر و فرزند کاهش دهد و از پیامدهای منفی آن بکاهد.
