تنها پنج روز تا عرضه کنسول مورد انتظار نینتندو سوییچ باقی مانده و در حال حاضر نسخه های متعددی از آن در اختیار رسانه ها و منتقدین صنعت بازی های ویدیویی قرار گرفته است تا شانس آن را داشته باشیم کمی زودتر نگاهی به دستاورد جدید ژاپنی ها بیاندازیم.
از طرفی بدیهی است که احتمال دارد هر دستگاه یا گجت تکنولوژیکی که روز روشن را می بیند با مشکلات فنی و نرم افزاری یا سخت افزاری و یا به صورت عمومی تر با دشواری های استفاده همراه باشد؛ همانطوری که باتری های معیوب گلکسی نوت 7 آن سرنوشت ناخوشایند را رقم زد، هر چیزی در آزمایشات پیش از عرضه قابل شناسایی نیست.
به عنوان مثال پالیگان در مورد همین کنسول نینتندو سوییچ در خبری جامع مدعی شده که کنترلر های جوی-کان مخصوص کنسول در زمینه برقراری ارتباط با دستگاه دچار اختلال می شود و گاهی اوقات به طور کلی متصل نمی گردد.
تجربیات متعدد رسانه های مختلف نشان می دهد این کنترلرهای کوچک و عجیب در هر دو حالت داک شده به نمایشگر لمسی و یا فعالیت به صورت مستقل با مشکل همگام سازی مواجه هستند و دردسرهایی را در تجربیات بازی های مختلف به خصوص The Legend of Zelda: Breath of the Wild ایجاد نموده اند.
اما در هر صورت تردیدی وجود ندارد که چنین مشکلی با یکی دو آپدیت برطرف خواهد شد یا در بدترین سناریو فقط محصور به نسخه های آزمایشی است که در اختیار رسانه ها قرار گرفته و به احتمال زیاد گریبان کاربران عادی را نخواهد گرفت.
هنوز خیلی زود است که بخواهیم در مورد معایب و مزایای کنسول نینتندو سوییچ صحبت کنیم و برای قضاوت بهتر است تا عرضه نهایی محصول منتظر باقی ماند. اما از دیدگاه متفاوتی می توان برخی از دشواری های استفاده از این دستگاه بازی را از نظر گذراند.
نینتندو سوییچ یک کنسول هیبریدی است؛ به این معنا که هم می توان از آن در حالت خانگی با کمک یک نمایشگر غول پیکر استفاده کرد و هم می توان آن را از داک بیرون آورده و در حین حرکت و سفر مشغول بازی شد.
با این اوصاف کنسول ژاپنی های باتجربه هم مانند هر دیوایس قابل حمل دیگری با معضل «خالی شدن باتری» و «شارژر مناسب همراه» مواجه است.
بدون شک نمی توان داک مخصوص حالت خانگی سوییچ را هر جایی با خود به همراه برد؛ بنابراین نینتندو بعد از سال های دراز، درگاه شناخته شده و عمومی USB نوع C را زیر نمایشگر قابل حمل دستگاه قرار داده تا کاربر بتواند از کابل های بونیورسال استفاده نماید؛ البته که نه هر کابلی.
بهترین راهکار همراه داشتن یک شارژر USB نوع C یا یک پاوربانک قدرتمند است؛ اما قبل از آغاز فرآیند انتخاب گزینه ای مناسب، می بایست نگاهی به آداپتور رسمی سوییچ بیاندازیم تا متوجه شویم باتری 4310 میلی آمپری کنسول به چه میزان انرژی نیاز دارد.
آداپتور AC داخل جعبه سوییچ بازه 5.0 ولت و 1.5 آمپر ساعت تا 15.0 ولت و 2.6 آمپر ساعت را پوشش می دهد و بسته به نوع دیوایسی که به آن متصل می گردد نیروی لازم را منتقل می سازد. اما تایید رسمی مدیران سوییچ نشان می دهد که کنسول در تمام مواقع از نهایت انرژی لازم یعنی 15.0 ولت و 2.6 آمپر ساعت استفاده می نماید.
بنابراین شارژر مجهل به پورت USB نوع C یا پاوربانک مورد نظر می بایست حداقل با استاندارد مورد نظر سوییچ همخوانی داشته یا تا حد منطقی و قابل قبولی بیشتر باشد.
با این تفاسیر تقریباً تمام شارژرهای موبایل (که اغلب حداکثر 1.5 آمپر ساعت هستند) از جمع گزینه های روی میز کنار می روند؛ در اینجا می توان از بین شارژرهای برخی از مدل های معدود تبلت ها و یا لپ تاپ هایی مانند سری 2016 مک بوک پروهای اپل انتخاب کرد.
در نظر داشته باشید که استفاده از آمپرهای پایین و یا خیلی بالا (در مواردی خاص که البته اثبات نشده) به مرور زمان به باتری دستگاه صدمه وارد خواهد کرد؛ پس پیشنهاد می شود مقدار حداقل 2.2 آمپر و حداکثر 2.8 آمپر در نظر گرفته شود.
در حالت کلی اگر هیچ کدام از انواع شارژرهای پیشنهادی و گزینه های مطرح را در اختیار ندارید، پیشنهاد نخست، خریداری شارژر USB نوع C خود سوییچ است که نینتندو آن را با قیمت 30 دلار به شما می فروشد.
این نکته را هم در نظر داشته باشید که تهیه یا استفاده از کابل های غیر اصلی و بی کیفیت هر برندی نه فقط ممکن است برای باتری کنسول مخرب بگذارد، احتمال دارد روی عملکرد دستگاه نیز تاثیرگذار باشد. در نتیجه با دقت و سخت گیری شارژر همراه نینتندو سوییچ خود را انتخاب کنید.
برای باتری های همراه هم بهترین انتخاب این است که از پاوربانک هایی استفاده کنید که از نام و اعتبار مناسبی مانند سونی، شیائومی، انرجایزر، سامسونگ، ای دیتا و امثالهم برخوردار هستند.
علاوه بر این بهتر است گزینه مورد نظرتان خروجی 3.0 آمپری داشته باشد و به صورت پیش فرض با کابل USB نوع C با کیفیتی همراه باشد تا خیالتان از این بابت نیز راحت شود.
از نظر حجمی نیز بسته به مدت زمان سفرهای روزمره و کارکرد خود ظرفیت مناسبی برای پاوربانک خود انتخاب کنید؛ ولی در هر صورت ظرفیت 20 هزار میلی آمپری بهترین گزینه خواهد بود، چراکه می تواند حداقل 3 یا 4 بار باتری کنسول قابل حملتان را از صفر تا صد شارژ کند.
در پایان اگر بخواهیم کمی هم در مورد عمر باتری حجیم سوییچ صحبت کنیم، در مرحله نخست بهتر است بدانید نینتندو مدعی است که این دستگاه در هر بار شارژ کامل بسته به نوع کارکرد و بازی های اجرا شده بین 3 الی 6 ساعت دوام خواهد داشت.
بر این اساس آزمایش کارشناسان وب سایت گیم اسپات نشان می دهد باتری سوییچ در حین تجربه بازی The Legend of Zelda: Breath of the Wild (که به عبارتی سنگین ترین گزینه لانچ محسوب می شود) در شرایط نور نمایشگر پیش فرض و 3 ساعت و 3 دقیقه و در حالت نور صددرصد صفحه نمایش کمتر از 2 ساعت و 50 دقیقه دوام آورده است.
بدون شک این ارقام در نگاه اول کمی نا امیدکننده به نظر می رسد و احتمالاً حالا بیشتر از قبل به تهیه یک پاوربانک بزرگ فکر می کنید؛ اما در هر صورت در نظر گرفتن حجم پردازش های گرافیکی این کنسول، مصرف باتری را منطقی جلوه می دهد.
از نظر شارژ هم تست ها نشان می دهد که در هر ساعت حدود 50 درصد از ظرفیت باتری نینتندو سوییچ شارژ می شود؛ یقیناً در این دیوایس خبری از تکنولوژی های شارژ سریع رواج یافته در صنعت تلفن های هوشمند نیست، اما سرعت به دست آمده را هم ضعیف به نظر نمی رسد.
ناگفته نماند که کنسول بازی نینتندو سوییچ جمعه همین هفته به صورت بین المللی روانه بازار خواهد شد.
