در سندرم شوگرن، سیستم ایمنی بدن به غده‌های سازنده اشک و بزاق حمله می‌کند.
در سندرم شوگرن، سیستم ایمنی بدن به غده‌های سازنده اشک و بزاق حمله می‌کند.
این وضعیت، ترشحات بدن را از نظر کیفیت و کمیت کاهش می‌دهد و درنهایت به علائمی مانند خشکی چشم و خشکی دهان منجر می‌شود. حدود ۴ میلیون نفر در سرتاسر جهان به سندرم شوگرن مبتلا هستند و متوسط سن شروع این سندرم، اواخر دهه ۴۰ سالگی است.
دانشمندان فکر می‌کنند که ترکیبی از مسائل ژنتیکی و تماس با ویروس‌ها یا باکتری‌ها، باید علت ابتلا به این بیماری باشند.
با این‌حال، بررسی‌های آنان نشان می‌دهند که غدد درون‌ریز و سیستم عصبی هم احتمالا در سندرم شوگرن نقش دارند. درمان سندرم شوگرن بستگی دارد به اینکه کدام قسمت از بدن تحت تاثیر این بیماری قرار گرفته باشد. برای مثال، خشکی چشم ناشی از سندرم شوگرن می‌توانند با استفاده از قطره‌ها یا پمادهای مخصوص چشم درمان شود، یا از طریق مسدود کردن مجرای اشک.
داروهای ضدالتهابی و حتی عمل جراحی (در موارد شدید)، روش‌های درمانی بعدی هستند. خشکی دهان ناشی از سندرم شوگرن را نیز می‌توان با جویدن آدامس یا مکیدن آب‌نبات‌های غلیظ و سفت برطرف کرد. علاوه بر این، پزشکان در صورت لزوم می‌توانند داروهای مخصوصی برای تحریک غدد بزاقی تجویز کنند.
