عبرت گرفتن از دنیا در کلام امام علی (ع)
عبرت گرفتن از دنیاعبرت گرفتن از دنیا در کلام امام علی (ع)
انسان در این دنیا هرکاری انجام دهد و به هر مرتبه ای از جا و مقام برسد، در نهایت به جایگاه اصلی خود بازمی گردد.
امام علی(ع)در بخشی از خطبه 226 کتاب شریف نهج البلاغه در مورد اینکه این جهان پایدار نیست
و انسان در نهایت به جهانی دیگر منتقل می شود می فرماید:
ای بندگان خدا،بدانید شما و آنان که در این دنیا زندگی می کنید
بر همان راهی می روید که گذشتگان پیمودند.آنان زندگی شان از شما طولانی تر،
خانه هایشان آبادتر و آثارشان از شما بیشتر بود که ناگهان صداهایشان خاموش
و وزش بادها در سرزمینشان ساکت و اجسادشان پوسیده و سرزمینشان خالی و آثارشان ناپدید شد.
امام ادامه می دهد:قصرهای بلند و محکم و بساط عیش و بالش های نرم را به سنگ ها و آجرها و قبرهای به هم چسبیده
تبدیل کردند.گورهایی که بنای آن بر خرابی و با خاک ساخته شده است.
گورها به هم نزدیک،اما ساکنان آنها از هم دور و غریب اند.
در وادی وحشتناک به ظاهر آرام،اما گرفتار اند.نه در جایی که وطن گرفتند
انس می گیرند و نه با همسایگان ارتباطی دارند در صورتی که با یکدیگر نزدیک و در کنار هم جای دارند.
همچنین امام در ادامه می فرماید:چگونه یکدیگر را دیدار کنند
در حالی که فرسودگی آنها را در هم کوبیده و سنگ و خاک آنان را در کام خود فرو برده است؟
شما هم راهی را خواهید رفت که آنان رفته اند و در گرو خانه هایی قرار خواهید گرفت
که آنها قرار دارند و گورها شما را به امانت خواهد پذیرفت.
پس چگونه خواهید بود که عمر شما به سر آید؟ و مردگان از قبرها برخیزند.
باشگاه خبرنگاران جوان
عبرت گرفتن از دنیادر کلام امام علی (ع) اخبار مرتبط :