رژیم، ورزش و تصحیح سبک زندگی ، از الزامات مدیریت چاقی هستند، اما برای یک رویکرد بلندمدت موفق در کاهش وزن، باید از داروهایی که باعث افزایش وزن می‌شوند پرهیز کرد یا آن‌ها را به حداقل رساند.
در مقاله‌ای که منتشر شد، از نیاز به بررسی عوارض جانبی محتمل داروهایی که برای بیماران چاق تجویز می‌شوند، بحث شد و راهکاری که ارائه دادند، آشنایی با جایگزین‌هایی بود که افزایش وزن را محدود می‌کنند یا حتی به کاهش وزن کمک می‌کنند.
دکتر لئون ایگل، سرپرست این مطالعه: پزشکان می‌دانند که بعضی از داروها ممکن است باعث افزایش وزن شوند، اما همیشه جایگزین‌هایی را که وجود دارند ، نمی‌شناسند. آن چه مدنظر ما است، آشنایی بیشتر با این جایگزین‌ها توسط پزشکانی است که بیمارانی مبتلا به چاقی دارند تا بتوانند آن‌ها را تجویز کنند.
عوامل متعددی باعث چاقی و ناتوانی بدن در حذف وزن اضافی می‌شود، من جمله داروهای رایجی که استفاده می‌شوند مانند استروئیدها و داروهای ضدبارداری. از موانع دیگری که در کاهش وزن وجود دارند، می‌توان به داروهایی مانند انسولین، متوپرولول و پاروکستین اشاره کرد که به ترتیب برای درمان بیماری‌های دیابت، فشارخون و افسردگی ضروری هستند – این بیماری‌ها در بین افرادی که به چاقی مبتلا هستند رایج است.
اما معمولا کاهش وزن بیمار، ملاکی برای داروی تجویز شده قرار نمی‌گیرد. دکتر ایگل گفت: هر متخصص یک هدف در ذهن دارد. متخصص قلب می‌خواهد فشار خون را کاهش دهد، روانپزشک به فکر تنظیم خلق بیمار است و لزوما بر تاثیر دارو بر وزن بیمار تمرکز نمی‌کنند، بلکه می‌خواهند به هدف درمانی خود برسند.
انترن‌ها و پزشکان باید بدانند که بیمارشان از چه داروهایی دارند استفاده می‌کنند و تاثیر آن‌ها بر بدنشان چگونه است؛ تا بتوانند تشخیص دهند که آیا می‌توانند یک داروی جایگزین تجویز کنند یا همراه با داروهایی که باعث اضافه وزن می‌شوند، دارویی نیز برای کاهش این تاثیر تجویز کنند. دکتر ایگل گفت: نمی‌توان انسولین را برای همه حذف کرد، اما بعضی از بیماران شاید بتوانند انسولین را همراه با داروهایی مصرف کنند که باعث کاهش وزن شوند تا تاثیر انسولین بر وزن خنثی شود.
استفاده از داروهای مختلف برای درمان بیماری‌های مزمن، در بین افرادی که مبتلا به چاقی هستند، رایج است. اما استفاده از داروها برای کاهش وزن، رواج کمتری دارد. اما پزشک باید بداند کدام بیمار نسبت به داروهای کاهش وزن پاسخ مناسب می‌دهند و از چه داروهای کاهش وزنی باید پرهیز کرد. به طور مثال، بیمارانی که مبتلا به فشار خون کنترل نشده، بیماری‌های عروق کرونر، پرکاری تیروئید، یا آب سیاه هستند، نباید از فنترمین استفاده کنند. فنترمین، کاهش دهنده‌ی اشتها است که محرک نیز هست. دکتر ایگل گفت: هدف ما ارائه‌ی راهبردهای بیشتر است تا پزشکان بدانند که از چه دارویی برای کدامین بیمار استفاده شود.
