گروه حوزه‌های علمیه: استاد تفسیر حوزه به تشریح معنای ذنب نسبت داده شده به پیامبر(ص) در سوره محمد(ص) پرداخت و تاکید کرد: بر خلاف برخی گفته‌ها این طلب مغفرت در تضاد و تنافی با مقام عصمت پیامبر(ص) نیست.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی امروز، 27 بهمن در ادامه تفسیر سوره مبارکه فتح گفت: کسانی که در شرایط سختی که نشانه ظاهری پیروزی برای مسلمین نبود ولی با پیامبر بیعت کردند خداوند به آنان هم آرامش و هم غنیمت‌های مادی فراوانی داد.وی افزود: از تعابیر جالب این است که قرآن فرموده به سرعت این مغانم به آن‌ها داده شده و این وعده تنها برای آن دنیا نیست بنابراین خداوند به وعده‌ای که به مومنین بدهد عمل می‌کند؛ آیت‌الله بهاءالدینی همیشه می‌فرمود تجربه بهترین راه علم است؛ خدا در اینجا می‌فرماید آیه وفای خدا به عهدش را در این مسئله ببینید که چگونه آن را عمل می‌کند.
این استاد حوزه بیان کرد: البته این آیه و نشانه برای مومنین است وگرنه برای افراد بی ایمان این نوع آیات باعث بعد و دوری آنان از خدا می‌شود.
وی همچنین در ادامه تفسیر سوره مبارکه محمد(ص) گفت: در این سوره خطاب به پیامبر بیان شده که برای ذنب خود، مومنین و مومنات استغفار کن که این مسئله در نگاه اول این سؤال را ایجاد می‌کند که مگر پیامبر ذنبی داشته است.
استاد تفسیر حوزه عنوان کرد: برخی از اهل سنت معتقدند که عصمت تنها در ابلاغ وحی است و حضرت هر چه از سمت خدا برای او آمده را بی کم و کاست برای ما بیان فرموده است اما برخی معتقدند که پیامبر(ص) بعد از نبوت معصوم بود ولی قبل از نبوت معصوم نبود و این آیات ناظر به آن دوره است البته ما معتقدیم که حضرت در دوره قبل از نبوت نیز مورد عنایت ویژه خدا بوده و مورد حفاظت قرار گرفته است.
استاد حوزه ادامه داد: معنای لغوی ذنب، دنباله و استغفار نیز طلب جبران است و این تعبیر به معنای طلب کردن جبران دنباله کارهای خود و مومنین است یعنی کارهایی که تو و مومنان کردید باعث حقد و کینه عده‌ای از دشمنان شده است لذا برای اینکه از این دشمنی آسیب نبینید از خدا طلب استغفار کن تا خدا آن را جبران کند.
هادوی تهرانی گفت: بنابراین تعبیر استغفار برای پیامبر و مومنان در تضاد با عصمت پیامبر(ص) نیست.
