سلامت نیوز: پارك ملي بهرام‌گور، يكي از غني‌ترين بانك‌هاي ژن جانوري و گياهي كشور و تنها زيستگاه گورخر ايراني است. طي چند سال اخير استقرار صنايع آب‌بري همچون كارخانه‌هاي سيمان، فولاد و صنايع وابسته به فولاد موجب تنش‌هاي آبي و زيست محيطي براي حيات‌وحش اين منطقه شده است. اما مساله به اينجا ختم نمي‌شود چراكه وزارت صنعت و معدن و تجارت درنظر دارد مواد اوليه اين صنايع را از معادن پارك ملي بهرام‌گور تامين كند. تاكنون سازمان محيط زيست در برابر اين خواسته مقاومت كرده و مجوزي صادر نشده است.
به گزارش سلامت نیوز، روزنامه قانون نوشت: دولت يازدهم با وعده حفاظت از محيط زيست روي كار آمد؛ شعاري كه بسياري از دوستداران محيط زيست را دل‌خوش كرده بود اما اين وعده همچنان درحد يك شعار باقي‌مانده است. سخنان و تصميمات برخي از وزراي دولت محيط زيستي روحاني، همچون تيشه‌اي به ريشه محيط زيست كشور است. تصميماتي از جنس تصميماتي كه در دولت‌هاي نهم و دهم گرفته شد. تصميماتي مقطعي و بخشي نه ملي؛ پروژه‌هايي كه باهدف حل مشكلات يك شهر اجرا مي‌شد اما درنهايت نه‌تنها مشكلات آن شهر مرتفع نمي‌شد بلكه بحران زيست محيطي نيز به مشكلات مردم آن شهر و در آخر به مشكلات كشور اضافه مي‌شد.
وزاريي از جنس دولت دهم در دولت روحاني
وزارت نيرو و وزارت صنعت، معدن و تجارت،جزو وزارتخانه‌هايي هستند كه همچنان در بسياري از موارد دنباله‌رو شيوه عملكرد دولت قبل هستند. اجراي پروژه‌هاي سدسازي و انتقال آب در وزارت نيرو وصدور مجوز براي صنايع آب‌بر در فلات مركزي ايران بدون درنظر گرفتن ظرفيت‌هاي محدود اين مناطق در وزارت صنعت، معدن و تجارت، نمونه‌هاي كوچكي از پروژه‌هايي هستند كه تنها توسعه ناپايدار و بحران زيست محيطي را براي كشور به ارمغان آورده است.
بانك ژني كه درحد چهار گورخر ديده شد
سخنان روز گذشته درباره پارك ملي بهرام گور و صدور مجوز معدن‌كاوي در آن پارك از جنس سخنان و تصميماتي است كه از دولت قبل به برخي از وزراي دولت روحاني ارث رسيده است.
محمدرضا نعمت‌زاده روز گذشته گفته بود:« یکی از مناطقی که از نظر آهن و مس ارزشمند است، منطقه بهرام گور است که سازمان حفاظت محیط زیست روی آن دست گذاشته و اجازه معدنکاوی نمی‌دهد. من خودم رفتم و آنجا را دیدم. یک بیابان است که حالا در گوشه‌ای چهار تا گورخر هم هست. می‌گوییم اینجا را بدهید به معدن‌کار. معدن‌کار، گورخرها را هم تکثیر می‌کند تا جایی که کشور پر از گورخر شود. اما سازمان حفاظت محیط زیست مخالفت می‌کند. در هیچ جای دنیا این‌گونه نیست كه فعالیت معدنی به خاطر حفاظت از محیط زیست انجام نشود. محیط زیست به علت عبور چهار گور روی معدن «بهرام گور» دست گذاشته و اجازه کار در آنجا را نمی‌دهد».
نعمت‌زاده درحالي چهار گورخر را مزاحم و مانع رونق اقتصادي منطقه و كشور مي‌داند و به پارك ملي بهرام گور به‌عنوان ذخيرگاه آهن و مس كشور نگاه مي‌كند كه اين پارك ملي يكي از بانك‌هاي ژن كشور در گونه‌هاي گياهي و جانوري محسوب مي‌شود و اين مساله ارزش و اهميت آن را صدچندان مي‌كند.
پارك ملي بهرام گور ،تنها زيستگاه گورخر ايراني
منطقه حفاظت شده بهرام گور در شرق استان فارس و شمال شرقی شهرستان نی ریز قرار دارد. وسعت این منطقه ۴۸۰ هزار هکتار و دارای آب و هوای گرم و خشک است. این محدوده از سال ۱۳۵۱ با عنوان منطقه حفاظت شده «بهرام گور» تحت مدیریت اداره کل حفاظت محیط زیست فارس قرار گرفته است. منطقه حفاظت شده بهرام گور تنها منطقه‌ای در کشور به شمار می رود که جمعیت قابل ملاحظه و پویایی از گورخر ایرانی را در خود جای داده است.حضور دیگر گونه‌هايي نظیر کاراکال، زاغ بور، هوبره، جبیر و... ارزش اکولوژیکی این زیستگاه پهناور را دو چندان می‌کند.
اعتراض به سخنان ضد محيط زيستي وزير صنعت
سخنان وزير صنعت و معدن بازتاب گسترده‌اي در شبكه‌هاي اجتماعي داشت كه موجب اعتراض بسياري از فعالان و كارشناسان محيط زيست كشور شد.
زارع يكي از فعالان محيط زيست استان فارس با اشاره به سخنان نعمت‌زاده درباره پارك ملي بهرام گور به «قانون» گفت:« طي چند سال گذشته وزير صنعت و معدن اصرار زيادي براي واگذاري معادن در منطقه بهرام گور داشته‌اند. بهرام گور يكي از بزرگ‌ترين پارك ملي‌هاي ايران است كه شاخص‌ترين گونه‌هاي جانوري و گياهي در معرض خطر در آن زيست مي‌كنند. انرژي بسياري براي حفظ و احياي گونه گورخر ايراني در اين پارك ملي صرف شده است و درچند سال اخير شاهد رشد و تكثير گورخر ايراني در پارك بهرام گور بوده‌ايم».
استقرار صنايع‌آب‌بر در پارك ملي بهرام گور
او ادامه داد:« معادن بسياري درشهرستان ني‌ريز، منطقه پارك ملي بهرام گور و قطرويه وجود دارد. برخي از معادن حتي تا حاشيه درياچه بختگان نيز پيش رفته‌اند و مشكلات زيست محيطي را براي اين درياچه به‌وجود آورده‌اند.
بهرام گور منطقه‌اي بود كه تاچند سال گذشته دست‌نخورده و بكر مانده بود اما صدرو مجوز براي دو كارخانه سيمان، كارخانه فولاد، كارخانه وابسته به صنايع فولاد و كارخانه كنستانتره، محيط زيست و حيات وحش اين پارك را با بحران مواجه كرد. تمامي اين صنايع آب‌بر هستند و بدون توجه به ظرفيت‌هاي استان فارس و بحث بحران آب اين منطقه استقرار يافته‌اند.
با خشك شدن درياچه بختگان، با افت آب در سفره‌هاي زيرزميني حتي تا 400 متر نيز مواجه شديم. اين مساله موجب خشكسالي و مشكل در تامين آب براي حيات‌وحش شد. به كمك دوستداران محيط زيست چندين آبش‌خور مصنوعي براي حيات‌وحش ساخته شده است تا بخشي از مشكل تامين آب منطقه حل شود».
تشنگي حيات‌وحش با معدن‌كاري
نگراني و دغدغه اصلي فعالان محيط زيست كشور اين است كه با برداشت بي‌رويه آب از سفره‌هاي زيرزميني، چشمه‌هاي منطقه بهرام‌گور خشك شوند. علاوه‌بر برداشت آب، اين صنايع آلايندگي‌هاي زيست محيطي ديگري همانند آلودگي هوا، آب و خاك نيز دارند».
اين فعال محيط زيست درباره معدن‌كاوي عنوان كرد:«يك پكيج آلاينده محيط زيست در پارك ملي بهرام‌گور براي تامين مواد اوليه اين صنايع از معادن اين پارك احداث شده است. تمامي اين اقدامات هدفمند بوده است. سخنان وزير صنعت و معدن نيز گواه اين مساله است كه وزارت صنعت و معدن تمامي اين صنايع آب‌بر و آلاينده را به اميد برداشت از معادن پارك ملي بهرام‌گور، در اين منطقه مستقر كرده است.
براساس آمار و شواهد، سازمان محيط زيست همواره در عمل انجام شده قرار گرفته و درنهايت مجبور به صدور مجوز براي بسياري از صنايع آلاينده بدون درنظر گرفتن آمايش سرزميني آن منطقه شده است. نگران اين مساله هستيم كه سازمان محيط زيست درمقابل فشارهاي سياسي مجبور به صدور مجوز برداشت از معادن پارك ملي بهرام گور شود. اگر اين اتفاق رخ دهد يك بانك ژن غني و ارزشمند در كشور به مخاطره افتاده و آينده خوبي در انتظار آن نخواهد بود».
تكرار سرنوشت پلنگ مازندران براي گورخر ايراني
زارع درباره تاثير معادن و صنايع بر حيات‌وحش پارك ملي بهرام‌گور گفت:« تخریب و به‌هم ریختگی زیستگاه و ناامن شدن پناهگاه‌های حیات وحش، ریشه در عوامل گوناگونی دارد. توسعه صنایع، معدنکاوی و سایر طرح‌های زیربنایی در زیستگاه‌های طبیعی کشور تغییراتی را به‌وجود آورده است و حيات‌وحش آن را تحت تاثير قرار داده است. انقراض بسياري از گونه‌هاي جانوري ايران مانند پلنگ مازندران، شير ايراني و ... در اثر همين استقرار صنايع و تخريب زيستگاه رخ داده است. گور خر ايراني سمبل كشور است كه با زحمات زيادي از انقراض نجات يافته و تعداد اين گونه موارد درحال افزايش است. هرگونه فعاليت معدني مي‌تواند در اين منطقه ايجاد تنش كرده و خسارات جبران‌ناپذيري را به حيات‌وحش كشور وارد كند. مسئولان نبايد يك بانك ژن ارزشمند را فداي معادن كنند.
