ای کارلوسی که کی‌روشی تو
وز کرده خویش سرخوشی تو
یک چند به فن و فال فوتبال
پیروز شدی به بخت و اقبال
با گلزنی کریم و سردار
بُردی دو سه تیم اُسّ و قس دار!
گشتی تو ضخیم(!) و پا گرفتی
در صدر گروه جا گرفتی
اما ز غرور و خودپرستی
گشتی تو دچار عُجب و مستی
دمبل نزده گولاخ گشتی
بهر همه زود شاخ گشتی
هی قهر و قمیش و سختگیری
هربار بهانه‌های ناجور
هربار که خواستی، به تعجیل
شد لیگ، به یک اشاره تعطیل
هربار که خورده‌ای به پیسی
رفتی به بیانیه نویسی
انگار در آخرین افاضه
برداشته‌ای تیریپ تازه
از حرص برانکو، شعر گفتی
گلواژه بیضوی شکفتی
گفتی: به دلایل معین
در بازی بعد بنده عمرن
از پرسپولیسِ بی نزاکت
هرگز نکنم به تیم، دعوت
چون مثل برانکو، گیج و قاق‌اند
هم تنبل و هم زیاد چاق‌اند
از حرف تو کل تیم گرخید
بشنید چو مرغ پخته، خندید
زان سوی، برانکو، با تأسف
بر کله پیر خویش زد تف
با تو ننمود هیچ کل کل
برگشت و نشست صدر جدول
6060
