موزه عبرت یا همان شکنجه‌گاه ساواک، در زمان شاه پذیرای 10 هزار مبارز در طول 7 سال فعالیت خود بود. 1000 نفر از آنان زنان و دختران عمدتا جوان بودند که تن به شکنجه بازجوها سپردند. نام 118 نفر از این زنان با عکس در راهرو زندان درج شده است.
آویزان کردن صلیبی، دستبند قپانی، وصل كردن جريان برق، نمک پاشیدن روی زخم، سوزاندن نقاط حساس بدن با فندک و شعله شمع، قفس هیتردار، آزار دادن بچه‌های شير‌خواره برای گرفتن اقرار از مادر و پدر و آویزان کردن از سقف؛ از متداول‌ترین شیوه ها و ابزار شکنجه مأموران آن دوران بوده است.
موزه عبرت ایران، با استفاده از کلیه اسناد و مدارک موجود و با بهره‌مندی از وجود مجرب‌ترین هنرمندان متعهد ایرانی و با حفظ و بازسازی فضای آن زمان سعی در به تصویر کشیدن جنایات رژیم پهلوی و معرفی آن به نسل جوان و فراهم آوردن زمینه‌های پژوهشی برای محققین و اندیشمندان داخلی و خارجی نموده است.
اتاقی به نام فوتبال
یکی از اتاق های شکنجه کمیته مشترک ضد خرابکاری «اتاق فوتبال» نام داشت. در این اتاق، ابتدا دست های مبارز را به صورت قپانی از پشت می بستند، سپس پنج یا شش نفر بازجو دور تا دور او دایره وار می ایستادند و مبارز را شبیه توپ فوتبال، با ضربات سهمگین لگد به اصطلاح به یکدیگر پاس می دادند. بازجوها در این شیوه شکنجه، بیشتر از کفش های نوک تیز فلزی استفاده می کردند. «اتاق فوتبال» از شیوه های شکنجه ابداعی ساواک به شمار می رود.
شایان ذکر است؛ از چهره های معروفی که در این مکان زندانی بوده اند می توان به حضرت آیت الله خامنه ای، سید محمدقاضی طباطبایی، شهیدان محمد علی رجایی، محمد جواد باهنر، سید محمد بهشتی، علی شریعتی و مرحوم آیت الله علی اکبر هاشمی رفسجانی اشاره کرد.
انتهای پیام/
