سرعت پیشرفت تکنولوژی و فناوری طی چن سال گذشته بسیار زیاد بوده و بشر توانسته خیلی از غیر ممکن ها را ممکن کند. کمتر کسی انتظار داشت رفاه و آسایش امروزی تا این حد افزایش یابد و سخت ترین کارها برای ما آسان شوند. تلفن های هوشمند همه کاره، ماشین های خودران و پیشرفت های فضایی، همه و همه نشان دهنده موفقیت انسان در رسیدن به اهدافش بوده است.
شاید این مسئله کمتر مورد توجه جوانان قرار بگیرد، زیرا آن ها اطلاعات چندانی از گذشته ندارند و در سنین پایین دستگاه هایی مانند آیفون در اختیار داشته اند. با این حال همه ما می دانیم که حتی ۱۰ سال پیش نیز بسیاری از امکانات امروزی وجود نداشته است.
ما در این مقاله قصد داریم ۲۱ نکته جالب درباره فناوری های قدیمی که جوانان زیر ۱۸ سال هیچ درکی از آن ها ندارند را مورد بررسی قرار دهیم. تا پایان همراه باشید و تصاویر و توضیحات را دنبال کنید.
در گذشته باید برای دیدن فیلم به کلوب ها مراجعه می کردیم و فیلم ها را اجاره کرده و یا می خریدیم.
برای دیدن فیلم های وی اچ اس باید آن ها را به اول باز می گرداندیم و نوارشان را می پیچیدیم.
گاهی اوقات نیز باید آن ها در می آورده و بر عکس می کردیم تا بتوانیم نیمه دوم فیلم را ببینیم.
اگر نوارهای وی اچ اس در هم می پیچید، هیچ کاری از دست ما بر نمی آمد.
اگر کسی می خواست تلفن صحبت کند، باید اینترنت را قطع می کردیم، زیرا خط تلفن اشغال می شد.
صدای وصل شدن به اینترنت با تلفن نیز به شدت روی اعصاب بود.
همه می توانستند به راحتی به مکالمات تلفنی شما گوش دهند.
این کیف های سی دی بسیار جا دار بودند. به همین دلیل اگر می خواستید آهنگ مورد علاقه تان را در آن پیدا کنید، باید تمام کیف را زیر و رو می کردید.
گاهی اوقات ساعت ها وقت برای درست کردن سی دی گلچین خوب صرف می کردیم.
خط و خش های سی دی ها نیز به شدت آزار دهنده بودند و اغلب چاره ای برایشان وجود نداشت.
شما باید شماره تلفن دوستانتان را به خاطر می سپردید و تنها در ساعتی مشخص با آن ها تماس می گرفتید.
ضبط کردن آهنگ مورد علاقه از رادیو نیز دردسرهای خودش را داشت و محیط باید کاملا ساکت می بود تا نتیجه رضایت بخش باشد.
نوشتن اشعار آهنگ ها به صورت دستی نیز دردسرهای خاص خودش را داشت.
پیدا کردن پاسخ یک سوال، بسیار آزار دهنده بود. زیرا باید کتاب ها را برای رسیدن به جواب زیر و رو می کردید و گوگلی وجود نداشت که بخواهید آن را جستجو کنید.
قرمزی چشم در تصاویر قابل درست شدن نبود و نمی توانستید عکس دیگری بگیرید.
تا زمانی که عکس ها به چاپ نمی رسید، نمی توانستید خوب و یا بد بودن آن ها را تشخیص دهید. در صورت نا رضایتی از نتیجه، هیچ راهی برای اصلاح آن وجود نداشت.
وبکم ها به نوعی تحول ایجاد کردند. کاربران می توانستند به وسیله آن ها عکس های سلفی بگیرند.
راهنمای برنامه های تلویزیون در روزنامه ها و مجلات چاپ می شد و شما باید برای فهمیدن ساعت پخش برنامه مورد علاقه تان آن ها را مطالعه می کردید.
این حالت معمولا به خاطر اتصال نا مناسب کنسول های بازی مانند میکرو و سگا رخ می داد و به شدت روی اعصاب بود.
برنامه مورد علاقه شما تنها در ساعتی مشخص پخش می شد. اگر برنامه خود را مطابق آن تنظیم نمی کردید، فرصت تماشای آن را برای همیشه از دست می دادید.
تایپ کردن با این صفحه کلید ها نیز صبر زیادی می طلبید. برای نوشتن کلمه «Hello» باید ۱۳ بار بر روی دکمه ها کلیک می کردید.
