آیه ۱۴ سوره حدید گفتگوی دونفر در قیامت را بیان می‌کند که در دنیا با هم آشنا بودند و در این گفتگو به چهار علت مهم جهنمی شدن اشاره می‌کند:
«یُنادُونَهُمْ أَ لَمْ نَکُنْ مَعَکُمْ قالُوا بَلی وَ لکِنَّکُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَکُمْ وَ تَرَبَّصْتُمْ وَ ارْتَبْتُمْ وَ غَرَّتْکُمُ الْأَمانِیُّ»در روز قیامت دو آشنا یکی جهنمی و دیگری بهشتی به هم می‌رسند:
جهنمی به بهشتی می‌گوید؛ آیا ما با هم برادر نبودیم، رفیق نبودیم، همکلاسی نبودیم، همسایه، همکار و … نبودیم؟ پس چرا تو به بهشت می‌روی ولی من جهنم؟!
آدم خوب جواب می‌دهد: بله؛ ما با هم آشنا بودیم و یکجا زندگی مےکردیم، ولی شما ۴ اشکال در کارتان وجود داشت که ما نداشتیم:
۱. در امتحانهای الهی رد شدید و خود را هلاک کردید
۲.به مومنان حسادت ورزیدید و برایشان بدی خواستید
۳. در دین خدا شک کردید
۴.آرزوهای باطل شما را مغرور ساخت
برای همین هست که می بینیم در یک خانواده، یکی اهل نماز و عبادت و یکی اهل گناه و معصیت است.
و در قیامت معلوم می شود که سعادتمند واقعی چه کسی بوده است.
منبع:
برگرفته از سخنان آیت الله مجتهدی تهرانی (ره)
باشگاه خبرنگاران جوان
