ساعت: 10:17 منتشر شده در مورخ: 1395/11/04 شناسه خبر: 1014044
با تمام ادعا سالانه هزاران نفر بخاطر فرهنگ نداشته رانندگی کشته می دهیم، با زرنگی تمام مهندس ناظر ساختمان را پیچانده و فرار از چند ریال هزینه اضافی برای ایمنی را برد بزرگی تلقی می کنیم، بیمه کارگر از همه جا بریده بدبخت را که چندین نفر در خانه چشم انتظار او هستند تا سلامت به خانه برگردد ؛ پرداخت نمی کنیم، حتی سرمایه دار میلیاردی هم باشیم اخطار و هشدار را پشیزی حساب نمی کنیم...
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از ائل، چندوقت پیش با یکی از مسولین فرهنگی گفتگویی درباره معضلات و موانع فرهنگی داشتیم. در میان تمام مباحث تکراری که مطرح شد؛ معضلی را بزرگترین درد فرهنگی جامعه عنوان کرد که تعجب کردم.این نخبه فرهنگی برخورد و تقابل مردم در برابر حقوق همدیگر در جامعه را بدترین درد جامعه دانست و اشاره کرد؛ به عنوان مثال صدای بلند ضبطی که ساکنان طبقه بالایی را مریض و آزرده خاطر می کند، صف نانوایی که به کرات حق افراد رعایت نمیشود، متلک کوتاهی که در خیابان دل دیگری را آزرده می کند،اخم و تخمی که مردم به جای تشکر تحویل همدیگر می دهند، بیخیالی که در برابر درد دیگران بروز داده می شود و همه و همه که باعث می شود تا فرهنگ عمومی مردم روز به روز به قهقرا برود.
این گفتگو همچنان در ذهنم بود که در خبرها خواندم یک فرد بر اثر ضرب و جرح چاقو در مقابل دیدگان مردم کشته شده و واکنش مردم چیزی جز فیلم گرفتن با موبایل نبود....ماجرا گذشت تا اینکه حادثه ای بزرگتر بوجود آمد و پلاسکویی در آتش سوخت و با خود بال های سوخته مردانی از جنس عشق و خدمت را روانه آسمان کرد، اما ماجرا به قدری تلخ و زجر آور بود که کمتر قلبی را اندوهگین نساخت....
اما همچنان برخی ها فرهنگ نداشته خود را به نمایش گذاشتند، به نحوی که دل ها از حواشی این حادثه به درد آمد. فرهنگ نداشته زمانی خود را نشان داد که سقف ماشین آتش نشانی محل ثبت دوربین های موبایل یا سلفی های عقده ای می شود و تعبیر فرهنگ نداشته زمانی دل آدم را به درد آورد که سخنگوی آتش نشانی در پاسخ به سوال خبرنگار درباره ازدحام جمعیت می گفت: ازدحام جمعیت در ساعت های ابتدایی به قدری بالا بود که انتقال برخی از لوازم و قطعات کار با مشکل جدی روبرو بود و با تاخیر زیادی به محل انتقال می یافت و هر لحظه امکان نجات را بعید تر می کرد و متاسفانه از چند صد و چند هزار نفر جمعیتی که در محل حادثه حضور داشتند حتی ده نفر با مراکز امداد رسانی تماس نگرفته بودند...
شاید این تعداد افراد بی خیال، دربرابر مردم همدلی که ابراز همدردی کرده و در برابر سازمان انتقال خون تجمع کردند تا به آتش نشان ها خون بدهند جمعیت کمی باشند اما درد را بیشتر می کنند....فرهنگ نداشته است که به جای کمک و نقش آفرینی مثبت موبایل را برداشته و از بدبختی و رنج دیگران فیلم بگیریم...کاش فرهنگ و درک و شعورمان به حدی برسد که بفهمیم فیلم گرفتن از بدبختی مردم هنر نیست شاید چرخ زمانه بچرخد و روزی دیگران فیلم بدبختی ما را ثبت کنند....
با تمام ادعای فرهنگ غنی و چندهزار ساله برخلاف عرف کشورهای بی تمدن و باتمدن به راحتی مسیر را برای ماشین آتش نشانی باز نمی کنیم، ماشین ازحرکت می ایستد بر روی آن سوار شده و موبایل ها را در می آوریم تا داغ ترین عکس ممکن را ثبت کنیم ، با تمام ادعا سالانه هزاران نفر بخاطر فرهنگ نداشته رانندگی کشته می دهیم، با زرنگی تمام مهندس ناظر ساختمان را پیچانده و فرار از چند ریال هزینه اضافی برای ایمنی را برد بزرگی تلقی می کنیم، بیمه کارگر از همه جا بریده بدبخت را که چندین نفر در خانه چشم انتظار او هستند تا سلامت به خانه برگردد ؛ پرداخت نمی کنیم، حتی سرمایه دار میلیاردی هم باشیم اخطار و هشدار را پشیزی حساب نمی کنیم...
ماییم و بیخیالی و فرهنگ های نداشته که دیروز عده ای را در قطار به کشتن می دهد و امروز در پلاسکو و اگر با همین روال پیش برویم فرداهای دیگر نیز حوادثی بزرگتر از پلاسکو را شاهد بوده و واکنش ما فیلم برداری با موبایل و پخش در صفحات مجازی هست تا همگان بفهمند ایرانی ها خدای شکار لحظات هستند فرقی نمی کند لحظه جان دادن باشد یا ....
فرهنگم آرزوست...
انتهای پیام/
