برند میتسوبیشی در طول تقریبا دو دهه اخیر با پستی و بلندی های زیادی در آمریکا مواجه شده است. این کمپانی ژاپنی چندان پرتوان وارد قرن 21 نشد و بعدها هم نه تنها نتوانست خود را بازیابی کند، بلکه به دلیل رسوایی های مربوط به میزان مصرف سوخت در شرایط دشوارتری قرار گرفت.
زمانیکه آوتلندر کنونی به عنوان مدل سال 2012 معرفی شد، برداشت ما بر این بود که این کراس اوور با توجه به طراحی بلوغ یافته و لیست بلند تجهیزات ناجی برند الماس نشان خواهد شد.
اما بعد از رانندگی با مدل 2016 نظرمان کمی تغییر پیدا کرد، ولی با این حال آوتلندر توانایی نگه داشتن میتسوبیشی در عرصه رقابت تا رسیدن مدل بعدی را دارد.
هرچند در مقایسه با رقبا نسل فعلی اوتلندر پا به سن گذاشته به نظر می رسد، اما میتسوبیشی که این روزها وضعیت چندان جالبی ندارد و لنسر را برای بیش از 10 سال بر روی خط تولید نگه داشته است، هیچ بعید نیست که از معرفی نسل بعدی اوتلندر تا حدود سال 2020 خودداری کند.
به هر حال اوتلندر 2016 در طول 13 ماهی که در اختیار موتورترند بود، اثبات کرد که یک خودروی نسبتا بی دردسر است.
این کراس اوور ژاپنی بعد از 26,871 مایل (برابر با حدود 43,000 کیلومتر) کارکرد، فقط سه بار برای انجام سرویس های دوره ای مثل تنظیم چرخ ها، بررسی کلی، تعویض روغن (سه بار) و تعویض فیلتر هوای کابین راهی نمایندگی شد.
در طول این دوره، 341.96 دلار صرف هزینه نگهداری از آوتلندر 2016 شد که اندکی کمتر از 349.50 دلاری است که برای هوندای CR-V 2015 با کارکردی پایین تر هزینه کردیم.
این رقم همچنین بسیار کمتر از 648.61 دلاری است که برای نیسان روگ 2014 (بخوانید اکس تریل) در دوره 12 ماهه با کارکردی 21,550 مایلی هزینه شده است.
آوتلندر خودرویی قابل اعتماد بوده و هزینه نگهداری کمی دارد؛ اما به دلیل وجود کراس اوورهای بسیار زیاد و متنوع، بیشتر مناسب افرادی است که به دنبال خودرویی اقتصادی هستند.
به عنوان یک کراس اوور 7 نفره آوتلندر انتخاب خوبی محسوب شده و در مدل پایه از قیمت مناسبی برخوردار است، ولی با انتخاب آپشن ها و پکیج ها از جذابیت آن کاسته می شود.
کم قدرت و بی هیجان
موتور 2.4 لیتری و 166 اسب بخاری این خودرو در دوره تست هیچ مشکل مکانیکی از خود نشان نداد، ولی در بسیاری مواقع کم توان و بی رمق احساس می شد.
وقتی دو سرنشین در آوتلندر 2016 حضور داشتند، قدرت موتور کافی به نظر می رسید، اما به محض اضافه شدن سرنشینان یا وسایل سفر دور گرفتن خودرو کندتر می شد به نحوی که رانندگی با اوتلندر آزاردهنده به نظر می رسید.
اگر چه با فشردن پدال گاز تا انتها آوتلندر سرانجام شتاب می گرفت، ولی ناله آن که ناشی از گیربکس CVT قدیمی تر است برای سرنشینان خوشایند نبود و احساسی از زجر کشیدن این میتسوبیشی سنگین وزن را به مسافرانش منتقل می کرد.
شتاب اولیه خودرو یعنی درست چیزی که موقع حرکت از پشت چراغ قرمز یا رانندگی در یک جاده کوهستانی به آن نیاز دارید ضعیف است و بخاطر گیربکس CVT در هیچ حالتی نمی توانید آن را بهبود ببخشید.
اما در شرایط غیر استانداردی مانند وضعیت تهران، برای شتاب گیری صفر تا صد کیلومتر بر ساعت در صورتی که گاز و ترمز را همزمان نگه دارید و سپس ترمز را رها کنید (لانچ کردن برای غلبه بر تاخیر اولیه) به حدود 11.3 ثانیه زمان نیاز خواهید داشت که به هیچ عنوان رقم جالبی به نظر نمی رسد.
اما در صورت لانچ نکردن -که اغلب رانندگان نیز برای جلوگیری از وارد شدن فشار به خودرو چنین کاری را انجام نمی دهند- تحت هیچ شرایطی شتابی بهتر از 12.5 ثانیه حاصل نمی شود. رقمی که اوتلندر را در زمره خودروهای نسبتا کُند در مقایسه با رقبایش قرار می دهد.
حساسیت بیش از حد رادارها و عملکرد ضعیف کروز کنترل
درست است که میتسوبیشی همان تکنولوژی هایی را که رقبا ارائه می کنند، در آوتلندر 2016 به کار گرفته اما نحوه عملکرد آنها نیاز به بازنگری و دقت بیشتری دارد.
پکیج تورینگ که 5,250 دلار قیمت دارد، شامل آپشن های ایمنی نظیر اخطار خروج از بین خطوط و کروز کنترل تطبیق پذیر می شود که البته این رادارها هنوز در نسخه های عرضه شده در ایران ارائه نمی شوند.
این آپشن ها وظیفه خود را با وسواس بسیار زیادی انجام می دهند که ممکن است خوشایند همه نباشد؛ برای مثال حتی وقتی به اندازه کم تایرها به خطوط مسیر نزدیک می شوند، به طور پیوسته از طریق پخش صدای بیپ به راننده اخطار داده می شود.
سیستم کروز کنترل تطبیق پذیر نیز خودرو را در فاصله بسیار زیادی نسبت به خودروی جلویی نگه می دارد و چنانچه خودرویی وارد این شکاف شود، با ترمزگیری ناگهانی سرعت خودرو کاهش می یابد.
می توانید تصور کنید که چنین عملکردی به خصوص با توجه به فرهنگ رانندگی ایرانی تا چه حد می تواند آزار دهنده و زجر آور باشد.
این سیستمهای کمکی کاملا مفید هستند، اما به دلیل حساسیت بیش از حد و عکس العمل های ناگهانی راننده را به استفاده از خود ترغیب نمی کنند.
البته در این بین نمی توان از کنار عملکرد خوب سیستم جلوگیری از برخورد از جلو به سادگی عبور کرد؛ قابلیتی که باعث شد آوتلندر 2016 در تست تصادف IIHS بیشترین امتیاز ممکن را کسب کند.
طراحی قدیمی کابین
کابین آوتلندر طراحی محافظه کارانه ای دارد و اگر رویه داشبورد و رودری ها فاقد طرح بودند، می شد از صفت خسته کننده برای توصیف آن استفاده نمود.
سیستم اینفوتینمنت 6.1 اینچی این کراس اوور نیز دیگر قدیمی شده، ولی با این حال منوهای هدفمند و نمایشگر لمسی آن کارایی خوبی دارد.
پوشش چرمی که در مدل SEL استاندارد هستند، بعد از یک سال در حد نرمالی ساییده شده بودند. صندلی های جلو در طول این مدت همیشه راحتی مناسبی داشتند، ولی سرنشینان صندلی های ردیف دوم در مسافرت های طولانی نسبت به راحتی آنها گله مند بودند. صندلی های ردیف سوم نیز برای مواقع ضروری طراحی شده و برای استفاده روزمره چندان کارا نیستند.
فضای بزرگ 34.2 فوت مکعبی (برابر با 968 لیتر) موجود در پشت صندلی های ردیف دوم که در مواقع ضروری با خوابانیدن صندلی این ردیف به 63.3 فوت مکعب (1792) افزایش پیدا می کند، برای جابجایی بار و وسایل بسیار سودمند بود.
البته در این بخش سرعت باز و بسته شدن درب خودکار عقب، با کندی زیادی همراه است که می توان از آن برای آزمایش میزان صبر افراد استفاده نمود!
مصرف سوخت اقتصادی
به خاطر موتور 4 سیلندر، آوتلندر 2016 از مصرف سوخت نسبتا خوبی برخوردار است. بصورت میانگین این کراس اوور ژاپنی با هر گالن سوخت 25.2 مایل را طی می کند که معادل 9.33 لیتر در صد کیلومتر می شود.
این رقم دقیقا برابر با میزان مصرف هوندا CR-V 2015 و کمی بهتر از نیسان روگ (اکستریل) است که در هر صد کیلومتر مصرف میانگینی برابر با 10.1 لیتر دارد.
ناگفته نماند آوتلندر اکثرا در مسیرهای پرترافیک به این آمار دست یافته که علی رغم تفاوت با ارقام اعلامی میتسوبیشی، می توان آن را مناسب ارزیابی کرد. در تست بلند مدت این کراس اوور ارقام 10.14، 8.74 و 9.52 لیتر در 100 کیلومتر را به ترتیب برای شهر، بزرگراه و بصورت ترکیبی از خود برجای گذاشت.
آوتلندر تست شده در قبال قیمت 33,095 دلاری، امکانات خوبی عرضه می کند. مساله اینجاست که این امکانات با همان کیفیتی که بر روی سایر رقبا هستند، کار نمی کنند.
به اعتقاد ما آوتلند در مدل پایه ارزش بسیار بیشتری در قبال رقم پرداختی دارد. آوتلندر ES 2017 با قیمت 24,390 دلاری خود فضای بسیار بیشتری نسبت به هوندا CR-V ارایه کرده و صندلی های ردیف سوم را با قیمت کمتری در اختیار خریدار قرار می دهد.
البته در مدل های فیس لیفت و جدید 2016 اوتلندر که در ایران عرضه می شوند، ردیف سوم صندلی ها حذف شده اند و این خودرو به صورت پنج سرنشین ارائه می شود.
با این قیمت میتسوبیشی آوتلندر ES یک انتخاب اقتصادی برای خانواده های جدید است و تا زمانی که آنها برای خرید یک خودروی بهتر پس انداز کنند، به خوبی در خدمتشان خواهد بود.
اگر تا آن زمان میتسوبیشی کراس اوورهای بهتری ارایه کند، این خانواده ها قطعا محصول دیگری از این برند انتخاب خواهند نمود؛ در غیر این صورت، گزینه های زیاد دیگری در دسترس هستند، به خصوص آنکه کیفیت میتسوبیشی این نیز طبق جداول موسسه J.D POWER دچار افت شده و برخلاف تویوتا و لکسوس، با صدر جدول فاصله ای معنا دار پیدا کرده است.
