بعضی از خال‌ها را با عنوان ، خال مادرزادی می‌شناسیم. که حدود یک درصد نوزادان در هنگام تولد، دچار این نوع خال هستند. اندازه این خال‌ها می‌تواند از کوچک، متوسط تا بزرگ متغیر باشد. خال‌های بزرگ ممکن است به قدری بزرگ باشند که تمام یا قسمتی از تنه یا اندام را در بر بگیرند. خال‌های کوچک و متوسط، سرعت رشد کمتری نسبت به رشد نوزاد دارند و با گذشت زمان کوچک می‌شوند.
خال‌های دیگری نیز در بدن وجود دارد، که می‌توان به خال‌های هاله‌دار، خال آبی، خال برجسته و... اشاره کرد.
بعضی از انواع خال احتمال سرطانی شدن را دارند. ملانوم، خطرناک‌ترین سرطان پوستی، می‌تواند روی بعضی از خال‌ها ایجاد شود.
خال‌های خوش خیم اغلب دارای شکل متقارن، مدور، لبه دار، رنگ یکنواخت و اندازه‌ای کمتر از 6 میلی‌متر دارند.
چه خالی را برداریم؟
بیشتر خال‌ها خوش خیم و غیر سرطانی هستند و فقط آن‌هایی نیاز به اقدام‌های درمانی دارند که به نحوی غیر عادی باشند، یا از لحاظ زیبایی، فرد بخواهد آن را بردارد. هر لکه خالی که به طور ناگهانی دچار تغییراتی در اندازه، شکل و یا رنگ و خونریزی، خارش یا درد شود، نیاز به بررسی بیشتری دارد. همچنین باید مراقب خال‌های بعد از 20 سالگی بود.
بهترین راه برداشتن خال
بهترین و عملی‌ترین راه برای برداشتن خال، جراحی و خارج کردن کل خال از چربی زیر جلدی و سپس دوختن پوست با بخیه است. اگر جراح ماهر باشد، این کار به زیبایی لطمه نمی‌زند. روش دیگر تراشیدن ضایعه با تیغ جراحی است. برای برداشتن خال از روش‌های غیر جراحی، مثل سوزاندن با دستگاه و یا برخی اسیدها هم استفاده می‌شود.
اگر متخصص پوست تشخیص داد که خال از نظر بالینی، کاملا خوش‌خیم است، با احتیاط فراوان می‌تواند از لیزرهای لایه بردار، برای برداشتن خال استفاده کند. استفاده از لیزری که برای برداشتن خالکوبی استفاده می‌کنند، به هیچ وجه برای برداشتن خال مناسب نیست. زیرا فقط رنگ فعال را از بین می‌رود و سلول خال باقی می‌ماند. و اگر روزی سرطانی شود، تشخیص آن بسیار سخت خواهد بود.
خال مادرزادی حتما باید جراحی شود. برای خال‌های مادرزادی(که اغلب مو دار هستند) بهترین راه، جراحی و برداشتن کامل آن‌هاست، زیرا خطر سرطانی شدن این خال‌ها از سایر خال‌ها بیشتر است. هرچه اندازه خال مادرزادی بزرگتر باشد، خطر سرطانی شدن آن بیشتر است.
