ساعت: 14:58 منتشر شده در مورخ: 1395/10/28 شناسه خبر: 1009201
بسیار دیده‌ایم پرینت پاره‌های روی دیوارها و باجه‌های ادارات دولتی را که روی آن نوشته شده "هرگونه اهانت به پرسنل مجازات قانونی در پی دارد" و حتما از نوع شلاق!
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از آناج، حرف از منشور حقوق شهروندی که می شود ناگزیر ذهن ها روی انتخابات ریاست جمهوری چند ماه آینده تمرکز می یابد؛ چرا که این طرح علی رغم هزینه تبلیغات میلیاردی جناب رئیس جمهور از خزانه ملی، راه تبلیغ خوبی برای انتخاب دوباره آقای روحانی به عنوان رئیس مجریه چهار سال آینده است. اما در حال حاضر نگارنده تمایلی به کند و کاو وجه سیاسی امر ندارد ...
این بار پرینت پاره های روی دیوارها و باجه های ادارات دولتی توجهم را به خود جلب کرد که روی آن نوشته شده بود "هرگونه اهانت و اعتراض به پرسنل مجازات قانونی در پی دارد" ؛ حال کاری ندارم به اینکه اهانت هم اهانتی مثل اعتراض کارگران معدن آق دره باشد و مجازات هم مثل همانی که نصیب آن بیچاره ها شد که ما می نامیمشان "شهروند"!
وجه جالب سخن این است که هیچ کجایی این دیوار ها کاغذی پیدا نیست که روی آن اشاره ای به مجازات پرسنل در صورت توهین به ارباب رجوع باشد. هرچند که ایشان توهین ها و حقارت های بسیاری را از سوی پرسنل تحمل می کنند اما از ترس اینکه گره کور بر کارشان نیافتد، لب از لب وا نمی کنند و به توهینشان پاسخ نمی گویند؛ شاید هم می ترسند از آن پرینت پاره ها و زندانها و شلاق هایی که در انتظارشان خواهد بود.
اما جالب تر و تلخ تر از همه ی این ها، این است که چنین برخوردهای ناروا و چنین تهدید های محترمانه اغلب در ادارات دولتی صورت می گیرد که مراجعان آن را قشر فقیر و کم برخوردار تشکیل می دهند ولو اینکه قداست خاصی در نام آنها نهفته باشد و قلم واهمه از شفاف گویی داشته باشد.
مردمانی که به اغلب این ادارات مراجه می کنند آنانی هستند که معمولا درآمد کافی برای برخورداری از خدمات بخش حقوقی ندارد و به دلیل دولتی بودن و کم هزینه بودن خدمات، به این ادارات روی می‌‌آورند؛ به عبارت ساده تر آنها علاوه بر فقر باید عذاب اهانت پرسنل را نیز به جان بخرند تا شاید کارشان راه بیفتد. تازه اگر بیفتد...
مگر نه این است که در آموزه‌‌های اسلامی ارزش احسان و نیکی و خدمت رسانی به خلق خدا مشروط به حفظ کرامت انسانی آنان است و مگر نه این است که علی(ع) نامی ناشناس شبانه به یاری فقیران می‌‌شتافت و شاید هم او در روز روشن نیز اهانت از ایشان تحمل می‌‌نمود؟! اما چرا در دوران ما قضیه جور دیگری تغییر یافته و اتفاقا چرخ روزگار بر وفق والیان میچرخد؟! چرا پرسنل دولتی (که باید خطایشان را به پای مدیرانشان نوشت) به راحتی و بدون اندک واهمه‌‌ای به مراجعان توهین می‌‌کنند و پس از اینکه آنها را از پله‌‌های امارت چند طبقه بالا و پایین بردند، آنگاه به قول معروف تکه نانی مقابلشان پرت می‌‌کنند!
آنچه گفته شد بی‌‌شک جایی در میان آمارهای رنگین متولیان امور ندارد اما این حقایق برای خیلی‌‌ها که ما می‌‌نامیمشان "شهروند"، آشناست، ولو اینکه کم برخوردار است و کرامت او هیچ تعریفی در طرح شهروند حقوقی رئیس جمهور ندارد.
