داستان ضرب المثل “جوینده یابنده بود” از کجا می آید؟
معمولا برای پیدا کردن چیزی از ضرب المثل “جوینده یابنده بود” استفاده می کنند.
ریشه ضرب المثل جوینده یابنده بودآورده اند كه …
در زمان حضرت داوود (ع) مردی فقیر بود كه همواره دعا می كرد تا بدون رنج ، خدا به او روزی برساند و او گفت : ای خدا چون من را تنبیل آفریده ای پس خودت رزق و روزی من را برسان من مثل آن درازگوشی هستم كه پشتم زخم است و بنابراین نباید بارسنگینی را بر پشت او گذاشت :
روزیی خواهم به ناگه بی تعب كه ندارم من ز كوشش جز طلب
در سالها این دعا را تكرار می كرد و دنبال كار كردن نمی رفت .
مردم كه رفتارش را مشاهده می كردند شروع به تمسخر او نموده گفتند : آیا بدون رنج گنجی بدست خواهد آمد ؟ مردم برای اینكه عیب كار او را بیشتر برایش روشن سازند گفت : به داود پیامبر نگاه كن . او با این كه صاحب معجزات بسیار می باشد . با این وجود به كار و كوشش پرداخته است .
او زره می بافد و روزی و رزق خودش را بدین ترتیب بدست می آورد .
با همه تمكین ، خدا روزی او كرده باشد بسته اندر جستجو
بی زره بافی و رنجی روزیش می نباید با همه پیروزیش
ولی آن مرد ، هم چنان با اصرار بسیار از خداوند روزی بدون زحمت و رنج می طلبید .
تا كه شد در شهر ، معروف و شهیر كو زانبان تهی جوید پنیر
شد مثل در خام طبعی آن گدا او از این خواهش نمی آمد جدا
اما از آنجا كه گفته اند ( جوینده یابنده بود ) دعای او سرانجام به اجابت رسید و حادثه ای رخ داد .
روزی صبح زود مشغول آه و ناله و زاری بود كه گاوی دوان دوان آمد و با شاخ خودش چفت در را شكست و وارد خانه شد .
آن مرد فوراً برخاست و پاهای گاو را بست و گلویش را برید و به سوی قصاب شتافت تا اور ابیابد و پوستش را جدا كند .
كم نمی كرد از ادعا و ابتهال كرد اجابت مستعان ذوالجلال
گرگران و گرشتابنده بود عاقبت جوینده یابنده بود
منبع : شمیم
