سلامت نیوز-*مهوان فلاح:وقتی حتی یک فرصت مطالعاتی برای اساتید تخصیص داده نشده یا یک بار هم کمک هزینه پژوهشی به اساتید اختصاص داده نشده چطور انتظار ارائه مقاله از ایشان را داشته باشیم. وقتی به راحتی و علنی در ورودی مراکز آموزشی و حتی فضای مجازی برای فروش مدرک، پایان نامه، و رساله های ارشد و دکتری و....علنا تبلیغ می شود مشکل اصلی را باید در شیوه آموزش و قوانین دانشگاه جستجو کرد.و نه چیز دیگری.
به گزارش سلامت نیوز، باتوجه به انتشار مسائلی مربوط به وجود تخلفاتی در ارائه و ثبت مقالات در وبگاه های معروف توسط عده ای از اساتید جای شک و شبهه ای باقی نمی ماند که اشکال اصلي در شیوه آموزش و پژوهش و قوانین مربوط به آن است.
به عنوان مثال استادی که علاوه بر معلمی دانشگاه چندین شغل اجرایی دارد و عضویت در چند هیات مدیره یا انجمن را نیز بر عهده گرفته است و در طول یک سال هم سی مقاله ارائه کرده است یعنی اگر طول مدت فعالیت دانشگاه در یک سال، منهای تابستان و تعطیلات و امتحانات ، را 150روز بدانیم یعنی هر پنج روز یک مقاله از ایشان به ثبت رسیده است، و در برخی موارد بیشتر.آیا اینگونه موارد کمی سوال بر انگیز و احیاناً محال عقل نیست؟
بنابراین از دانشجویی که ده ها مشکل کوچک و بزرگ دارد می بایست در حد آموزش های داده شده توقع داشت نه آرمانشهر آموزش و پژوهش.
تاکید این نوشتار بر آسیب شناسی مبتنی بر شواهد و قضاوت منصفانه در مورد این معضل است و قصد تایید مشتریان این بنگاه ها را ندارد. با این وجود به نظر می رسد عملکرد بعضی اساتید و دانشگاه ها خود باعث تشدید و بازارگرمی این موسسات نیز شده است.
حال بماند آنکه جور بعضی از اساتید از نظر ترجمه و تحقیق وپژوهش را دانشجویان باید به دوش بکشند.
از گوشه و کنار شنیده شده که معضل و واقعیت وجود این موسسات و عملکرد آنها دغدغه تعدادی از مسئولان و نمایندگان محترم مجلس نیز شده است به نحوی که عده ای درخواست حذف پایان نامه و رساله پژوهشی از برنامه آموزشی را داده‌اند و به جای آن ارائه دادن چند واحد درسی را پیشنهاد کرده اند. هرچند که خود تاحدودی مسئله را حل میکند ولی نظر جامع و کاملی نیست. عده‌ای دیگر پیشنهاد کردند که بین ارائه رساله پژوهشی یا همان پایان نامه و ارائه چند واحد آموزشی دانشجویان مخیر به انتخاب یکی باشند، در واقع دانشجویان خود انتخاب کنند که مدرک شان آموزش محور باشد یا پژوهش محور.
ارائه راهکار:
راهکاری که نگارنده در حد توان خود به مراجع تصمیم ساز پیشنهاد داده است را مجدداً ارائه می دهد.
✅هر دانشجو از بدو ورود و یا حداکثر تا اواسط ترم اول استاد راهنما خود را بشناسد. این مطلب باعث می‌شود که دانشگاه طبق ظرفیت و استعداد خود دانشجو پذیرش کند.
✅هر دانشجو در همان ترم اول موضوع پژوهش خود را انتخاب کند.
✅کلیه مراکز دولتی و خصوصی که تمایل به کمک به امر پژوهش را دارند یا می خواهند از ظرفیت پژوهشگر و پژوهش ها بهره مند شوند باید موضوعات مورد نظر خود را در یک سامانه ملی ثبت کند.
✅همراه با انتخاب واحد روش تحقیق، در ترم اول انتخاب موضوع تحقیق دانشجو مشخص شود.
اولویت‌های پژوهشی توسط دانشگاه تعیین شده و با مشوق های مالی و معنوی تقویت شود .
✅ واحد پژوهش یار و یاور دانشجویان باشد نه مانع و سد راه آنها.
✅در شرایط فعلی به نظر می‌رسد حداقل در مقطع کارشناسی ارشد یک استاد داور به همراه استاد راهنما برای هدایت و تصمیم در مورد یک پایان نامه کافی باشد چراکه اختلاف دیدگاه دو داور خود باعث عقب افتادن و افزایش هزینه پژوهشی می شود.تک داور بودن در جلسه دفاع باعث صرفه جویی در وقت و هزینه برای دانشجو و دانشگاه و در نهایت جامعه شده و علاوه براین
باعث می شود از ظرفیت استاتید بهینه تر استفاده شود.منوط کردن ارتقاء اساتید به ارائه مقاله،انتشار کتاب و یا ترجمه متون و مقالات و
اجبار اساتید به ارائه و ثبت مقالات امری سخیف و بیهوده است که خود باعث پاره ای از مشکلات به وجود آمده، می باشد. و برای این مساله باید راهکار دیگری اندیشید.
وقتی حتی یک فرصت مطالعاتی برای اساتید تخصیص داده نشده یا یک بار هم کمک هزینه پژوهشی به اساتید اختصاص داده نشده چطور انتظار ارائه مقاله از ایشان را داشته باشیم. وقتی به راحتی و علنی در ورودی مراکز آموزشی و حتی فضای مجازی برای فروش مدرک، پایان نامه، و رساله های ارشد و دکتری و....علنا تبلیغ می شود مشکل اصلی را باید در شیوه آموزش و قوانین دانشگاه جستجو کرد.و نه چیز دیگری.
*کارشناس پرستاری / کارشناس ارشد مدیریت
