سلامت نیوز: سنت مرسوم اجتماعی در مورد خانواده، معمولا نوعی تقسیم اقتدار را براساس جنسیت و نقش زن و مرد تعیین کرده ؛به‌طوری که اغلب این‌گونه القا می‌شود که زنان و کودکان، نباید رفتاری خلاف میل فرد مقتدر خانواده؛ یعنی مرد انجام دهند، زیرا در این حالت او را مجبور به انجام رفتار خشن می کنند (البته در مواردی نادر، فرد مقتدر زن است). به عبارت دیگر زنان و کودکان باید مطابق میل مرد رفتار کنند تا خشونت در خانواده بروز نکند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه نسل فردا، دیدگاه های دیگری نیز درباره هماهنگی میان ارزش های اساسی جامعه و خشونت وجود دارد، به این معنی؛ مردانی که دست به خشونت می زنند، اغلب کسانی هستند که در محیط‌های فرهنگی- اجتماعی خاصی تربیت شده‌اند که حاکمیت مردان بر زنان امری طبیعی بوده و پرخاشگری و خشونت به عنوان یک ویژگی مردانه و فرمانبرداری به عنوان خصلتی زنانه همواره ترویج شده است. در چنین محیط و جامعه ای اگر نظم اجتماعی به خطر بیفتد، استفاده از خشونت برای برقراری مجدد نظم، چه سطح کلان (جامعه) و چه در سطح خرد (خانواده)، به عنوان راه حلی مشروع و مجاز پذیرفته شده است.
عواملی که استحکام خانواده را به خطر می اندازند
همچنین بی سرپرستی، بیکاری، عدم درآمد کافی، کمرنگی ارزش های ملی و مذهبی، اعتیاد، طلاق، عدم مهارت های لازم در خانواده و به عبارتی نبودن سرمایه اجتماعی مناسب به منظور برخورد با معضلات و آسیب های اجتماعی، از جمله عواملی هستند که استحکام و دوام خانواده ایرانی را در معرض آسیب قرار می دهند. به‌ویژه وقتی فقر و تنگدستی در خانواده ای وارد می‌شود، نباید انتظار داشت که سلامت کانون خانواده و اعضای آن دچار خدشه نشود.
در بین انواع آسیب های اجتماعی، براساس آمار و گفته های مسئولان، خشونت خانوادگی بالاترین میزان آسیب را در نهاد خانواده به خود اختصاص داده ؛رفتار خشن در خانواده از طریق مشاهده یا تجربه باز تولید می‌شود. تجارب فرزندان خانواده و مشاهده رفتار خشن والدین و همچنین تفاوت هایی که در جامعه پذیری جنسیتی وجود دارد، باعث اختلاف و تبعیض جنسیتی (تبعیض جنسیتی به‌طور نهفته دارای پتانسیل خفته خشونت است) بین دختران و پسران با هنجارهای اجتماعی متفاوت می‌شود و هریک نقش جنسیتی خاصی را فرا می گیرند؛ نقشی که برای دختران با فرودستی، وابسته بودن به دیگری و تحمل خشونت همراه است. پسران نیز نقش جنسیتی خاص خود را که با فرادستی، استقلال و مجاز بودن به اعمال خشونت همراه است، فرا می گیرند.
خلأ توجه به خشونت غیر فیزیکی
اکثر محققانی که در این زمینه کار می کنند و تعاریف اولیه ای برای خشونت ارائه داده‌اند نیز بیشتر در رابطه با خشونت بدنی و فیزیکی صحبت کرده اند و خشونت را به عنوان رفتاری با قصد آشکار (یا با نیت درونی، اما مشهود) جهت وارد کردن آسیب بدنی به فرد دیگر تعریف کرده اند. در این تعریف خشونت فیزیکی مد نظر بوده ؛ درحالی که انواع دیگر خشونت به‌ویژه خشونت های روانی، گاه شدت تخریبی بیشتری دارند. در جوامعی که ساختارهای اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و حقوقی آنان براساس بی اعتباری، تحقیر و استثمار زنان شکل گرفته، خشونت مردان نسبت به زنان (در ابعاد مختلف) رسم و قاعده زندگی است. مسئله مهم این است که روابط خشن در خانواده تنها بر افراد درون خانواده تاثیر نمی گذارد، بلکه جامعه را نیز در بر می گیرد.
خانواده مکانی برای تربیت و پرورش انسان است که تنها درصورت وجود سلامت روحی و روانی می تواند انسان هایی پاک و سالم تحویل اجتماع داده و مدعی ادای وظیفه و رسالت خود شود، برای شکل گیری یک خانواده مستحکم و سالم، علاوه بر انتخاب مناسب و آگاهانه، به دست آوردن علم و دانش اولیه جهت شروع یک زندگی مشترک برای طرفین امری بدیهی است.
