کد خبر: ۴۵۴۰۱۸
۸۰ بازدید
مردی که در پی درگیری لفظی به دوستش شلیک کرده و او را به قتل رسانده بود، با نظر هیئت عمومی دیوان عالی کشور در قتل شبه‌عمد مجرم شناخته شد.
روزنامه شرق: مردی که در پی درگیری لفظی به دوستش شلیک کرده و او را به قتل رسانده بود، با نظر هیئت عمومی دیوان عالی کشور در قتل شبه‌عمد مجرم شناخته شد.
متهم بعد از درگیری لفظی با دوستش به سمت او شلیک کرده است که با اصابت گلوله به کشاله ران او بر اثر خون‌ریزی، جانش را از دست داده است.
براساس محتویات پرونده، متهم که مردی به نام «ف.ع» است، پس از مشاجره لفظی با فردی به نام «س.ع» با تفنگ شکاری تک‌لول به سمت وی شلیک کرده و مصدوم، پس از اعزام به بیمارستان فوت و در نهایت پزشکی قانونی علت فوت را خون‌ریزی ناشی از اصابت گلوله به «کشاله ران» اعلام کرده است.
با دستگیری متهم، او به قتل اعتراف کرد و گفت: مقتول حرفی را پشت سر من زده بود و باعث شد خیلی عصبانی شوم و از او پرسیدم چنین حرف‌هایی زده است که انکار کرد. متهم در ادامه افزود: در همان حالت عصبانیت اسلحه تک‌لول را که قبلا فشنگ درون آن گذاشته بودم، به سمت او گرفتم و می‌خواستم تیر را جلوی پایش بزنم که خیز برداشت و تیر به پای او خورد. من اسلحه را برای ترساندن مقتول به سمت وی گرفتم و او از جای خود بلند شد و به طرف من هجوم آورد تا اسلحه را از من بگیرد و اسلحه شلیک کرد.
شاید انگشتم روی ماشه رفته باشد. در ادامه تحقیقات از شاهدان، یکی از آنها به مأموران گفت: متهم به مقتول گفت تو این حرف را زده‌ای و او انکار کرد و متهم به سمت مقتول اسلحه کشید و ناگهان صدای تیر را شنیدم، نگاه کردم و دیدم مقتول به سمت متهم اسلحه را نشانه رفته و هر دو روی زمین افتاده‌اند؛ هنگام شلیک، متهم ایستاده و مقتول نشسته بود و هنگام اسلحه‌کشیدن، مقتول ایستاد و متهم شلیک کرد و تیر به مقتول خورد و اسلحه را از دست یکدیگر می‌کشیدند که من اسلحه را گرفتم و متهم فرار کرد.
با صدور کیفرخواست و ارسال پرونده به شعبه هفدهم دادگاه کیفری استان اصفهان، عمل متهم از سوی هیئت قضات از مصادیق «کار نوعا کشنده» و منطبق با بند «ب» ماده ٢٩٠ قانون مجازات اسلامی تشخیص داده شد و به تقاضای اولیای دم مقتول، حکم به قصاص نفس متهم صادر شد.
با فرجام‌خواهی متهم، پرونده به شعبه ٣٢ دیوان عالی کشور ارجاع شده و این شعبه اجمالا با این استدلال که «مدافعات متهم و اظهارات گواه مؤید عدم قصد قتل بوده و پایین‌تنه، به‌ویژه ران، منطقه یا موضع حساس نبوده تا دلالت بر عمدی‌بودن قتل نماید و به فرض که نقطه معینی از آن حساس باشد، در عرف مردم شناخته‌شده نیست و اقدامات متهم به قصد ترساندن یا تنبّه مقتول بوده، آن را از مصادیق قتل شبه‌عمد قرار می‌دهد»، رأی دادگاه بدوی را نقض و پرونده را به دادگاه هم‌عرض ارجاع کرد. پرونده به شعبه ١٨ دادگاه کیفری استان اصفهان ارجاع شد و این دادگاه پس از تشکیل جلسه رسیدگی و اعلام ختم دادرسی اجمالا با این استدلال که: «اسلحه آلت کشنده و قتاله محسوب می‌شود به‌ویژه که متهم از گلوله ساچمه‌ای استفاده کرده و موضع اصابت گلوله ساچمه‌ای عمدتا و عرفا کشنده محسوب می‌گردد زیرا این قسمت ران محل عبور شریان‌های حیاتی و خون‌رسان بدن است»، حکم بر قصاص متهم صادر کرد.
شعبه ٣٢ دیوان عالی کشور این رأی را به علت عدم رعایت برخی از تشریفات دادرسی، نقض و پرونده را به دادگاه هم‌عرض ارجاع کرده است. این بار شعبه دوم دادگاه کیفری اصفهان با احراز بزهکاری متهم وی را یک بار دیگر به قصاص محکوم و با توجه به رأی اصراری بر قصاص نفس متهم صادر کرد. پس از فرجام‌خواهی متهم و ارسال پرونده به دیوان عالی کشور، با تصمیم شعبه سی‌ودوم، پرونده برای طرح در هیئت عمومی شعب کیفری، به رئیس دیوان عالی کشور ارسال شد که پس از قرائت گزارش پرونده و اعلام نظر تعدادی از موافقان و مخالفان و نماینده دادستان کل کشور، رأی‌گیری انجام و در نتیجه نظر شعبه ٣٢ دیوان عالی کشور مبنی بر «قتل شبه‌عمد» با اکثریت آرا، تأیید شد. به‌این‌ترتیب پرونده برای طی‌کردن مراحل قانونی به دادگاه بازگردانده شد.
