زنانی که رابطه مقعدی دارند همیشه در معرض خطر بیماری ها و مشکلات هستند و باید توجه داشت که مقعد هیچ گاه مانند واژن نمی تواند در رابطه جنسی عمل کند.
۱- مهمترین عارضه ای که مجامعت از طریق مقعد (پشت- دُبُر) برای زن دارد این است که چون لذت حقیقی جنسی برای زن از طریق مقاربت از فرج و مجرای تناسلی حاصل می شود نه از طریق مقعد، بنابراین زن دچار سرد مزاجی و بی میلی جنسی شده و در آینده نزدیک خود را موجودی می یابد که وسیله دفع شهوت شده و خودش نباید از این عمل خدادادی لذتی ببرد.
۲٫ زن در این نوع ارتباط دچار درد بسیار شدیدی خواهد شد که گاه تا مدتی امکان راه رفتن درست را از او خواهد گرفت ضمن اینکه این درد فراوان، هیچ لذتی از این رابطه جنسی برای او باقی نخواهد گذاشت.
۳٫ از آنجا که ساختمان مقعد طوری است که ظرفیت پذیرش آلت مرد را ندارد (برخلاف واژن یا فرج که خاصیت ارتجاعی و لغزنده دارد) و هر لحظه امکان آسیب دیدگی ماهیچه حلقوی (اسفنگتر) دهانه مقعد و حتی پارگی آن وجود دارد. درنتیجه زن گرفتار درجاتی از بی اختیاری مدفوع شده و نیازمند جراحی و عوارض بعدی می شود. چون مرد در حال لذت جنسی فقط به فکر دفع شهوت خود است و حرکات بدون کنترل او هر لحظه می تواند به زن آسیب فیزیکی وارد کند
۴٫ مقعد محل ذخیره فضولات دستگاه گوارش (مدفوع) است که حاوی میکروبها فراوانی است. در اثر مالش و دخول آلت مرد این میکروبها می توانند وارد دستگاه تناسلی مرد شده خود و او را به عفونتهای خاصی مبتلا سازند. در حالی که مقاربت از راه واژن یا فرج چنین عوارضی به همراه ندارد.
۵- مخاط مقعد بسیار طریف و نازک است و احتمال پارگی و انتقال ویروس ایدز از طریق آن به داخل خون زیاد است و حتی یکی از علل شیوع ایدز در غرب از طریق جنسی لواط و مقاربت از طریق مقعد است.
۶- از آنجا که دهانه مقعد دارای ماهیچه ای حلقوی است، مانند یک کش محکم دور آلت مرد را گرفته و در لحظه خروج منی مانند یک سد عمل می کند و در اثر این عمل احتمال پس زدن منی به عقب و فشار به کیسه های منی و غده پروستات و عوارض ناشی از آن خیلی زیاد است.
۷ – و دیگر اینکه از جمله عوارض مقاربت از راه مقعد ابتلای مرد به زود انزالی در آینده است و در نتیجه نمی تواند آنگونه که باید از همبستری با همسرش لذت ببرد و بنابراین دچار سردمزاجی شده و مشکلات روحی پیدا خواهد کرد
۸- با توجه به این که ، سیستم فیزیولوژیکی زن این چنین است که لذت حاد و حقیقی جنسی را معمولا از همان مجرای طبیعی و خدادادی اش احساس می کند، از این رو با مجامعت از همان طریق طبیعی ، رابطه ای دو طرفه برقرار شده و دو طرف به نحو رضایتمندی از یکدیگر لذت می برند، اما نزدیکی از مقعد نمیتواند صد درصد برآورده کننده ی حاجت روحی
و جنسی زن باشد، در ادامه ی این فرآیند زن با عدم اشباع و ارضا میل جنسی برخورد کرده و نوعی روان پریشی در ابعاد عصب و عاطفه پیدا می کند خلاصه اینکه او در این حالت ، فقط ابزاری برای لذت بری یک سویه ی مرد قرار گرفته و نمی توان عکس العمل مناسب آن هم با جهت گیری لذت بری متقابل جنسی داشته باشد.
۹٫ در ادامه روند قبل، مرد همچنان به پر کردن ظرفیت جنسی خود مشغول شده و در عرض چند لحظه کوتاه به حدّ بالای کامگیری (اُرگاسمِ فعّال) میرسد و سریعاً حجم بالای شهوت را با بیرون ریختن منی، تخلیه میکند. امّا طرف مقابل، به دلیل ویژگی دیر فعّالی جنسی، هنوز در تکاپوست تا به نحوی خود را هماهنگ با مرد کرده و دستِ کم
به همان اندازه که او لذّت برده، غریزه را پاسخ دهد. ولی هنوز در نیمه راه است که مرد با ریخته شدنِ سریع (و بلکه ناخواسته ی) منی به بیرون، به مرحله سرد حسیّ جنسی وارد شده و نمیتواند پاسخگوی خوبی به واکنشِ جنسی زن (که هم اینک گرمِ رابطه سازی است) باشد.
در نتیجه این زن است که ناکام میماند و لذا همچنان برداشتِ زن و سهم جنسی اش کمتر از مرد خواهد بود (پس، در عین رضایت، کراهت هم باقی است. چون دیگر دل زن به این حالات خوش و آرامی نمی گیرد و به هر حال، درصدی – حتی اندک – از ضربه های روحی به سیستم عصب و اُرگانیسم زن وارد میشود)
۱۰٫ چون دخول از قسمتِ دُبُر، توأم با محدودیّتهای فیزیولوژیک مرد و زن است؛ از این رو، نیاز به شدّت و سختی از سوی مرد و لزوم اثرپذیری منفعلانه ی زن بوده و این فشار به مقعد زن، عصبهای تناسلی مرد را تحریک کرده و موجب فعالیت کیسه ی منی و در آخر، انزال زودرسِ منیِ مرد می شود. مشکلِ بعدی، از هیجان افتادنِ مرد،
سستی عضلات، دوگانگی مزاجِ جنسی و حتّی سردمزاجی مرد است. به عبارتی، فقط زن آسیب پذیر نخواهد بود. مرد در دراز مدت و در اثر استمرار این حالات، به نوعی حساسیّتهای عصبهای آلت جنسی مبتلا شده و نسبت به زودانزالی منی، ناتوان شده و ادامه ی این زودانزالی، میتواند نوعی سردمزاجی در مرد پدید آورد.
