دیابت یک بیماری خطرناک نیست. این احتمال وجود دارد که با شیوه ای طبیعی ، آن را درمان کرده و زندگی سالم داشته باشیم.
این درمان های طبیعی عبارت است از: ۱- برگ انجیربرگ انجیر بهترین درمان شناخته شده برای دیابت است، اما کاربردهای بسیار دیگری نیز دارد. برگ انجیر جزو داروهای خانگی برای درمان دیابت، برونشیت، زگیل تناسلی، سیروز کبدی، فشار خون بالا، مشکلات پوستی و زخم به شمار می‌رود. از برگ انجیر آن طور که باید استفاده نمی‌شود. از شیره درخت انجیر نیز استفاده های زیادی می‌شود. عصاره یا ضماد آن باید فورا استفاده شود و روزانه ساخته شود. برگ انجیر خواص ضد دیابتی دارد. هنگام استفاده از برگ انجیربه انسولین کمتری نیاز است. مریض دیابتی باید عصاره را با صبحانه، به صورت ناشتا میل کند. برگ انجیر را در آب تصفیه شده بجوشانید و آن را به عنوان چای بنوشید.
۲- سیاه دانهسیاه دانه درمانی برای همه بیماری ها به جز مرگ است! از آکنه گرفته تا سرطان پانکراس و پزشکان در مورد نتایج استفاده از آن در حال بحث و گفت و گو هستند. این درمان بیش از ۲۰۰۰ سال استفاده شده است. به مدت هفت روز، ۶ قاشق چای خوری از روغن سیاه دانه استفاده کنید. آن را در سه زمان مختلف از روز استفاده کنید. سپس ۲ قاشق چای خوری در صبح و ۲ قاشق در شب به مدت ۴ روز استفاده کنید. مقدار زیادی آب در صبح بنوشید و مالش روغن به سراسر بدن را به مدت ۱۰ روز ادامه دهید. شما باید روغن را با آب میوه مخلوط کنید. اگر اثری از بهبودی ندیدید آن را ادامه دهید. درمان دیگر برای دیابت این است که نصف فنجان سیاه دانه که گرم شده است را با نصف فنجان آب دانه شاهی (دانه خردل را نیز می‌توان جایگزین کرد) و یک چهارم فنجان پوست انار در یک مخلوط کن، مخلوط کرده و ۱/۸ فنجان شاه تره اضافه می‌کنیم. هر روز یک قاشق چای خوری از آن را میخوریم. یک ساعت قبل از خوردن این، یک قاشق چای خوری از روغن سیاه دانه را میخوریم، این کار را برای حداقل یک ماه ادامه می‌دهیم.
۳- شنبلیله۵ تا ۳۰ گرم با هر وعده غذایی و یا تا ۹۰ گرم در روز مصرف شود. بیش از ۱۰۰ گرم مصرف نکنید زیرا باعث ناراحتی معده و حالت تهوع خواهد شد. داروهای دیگر را نباید همزمان با شنبلیله مصرف کرد. حداقل یک ساعت بعد از آن و دو ساعت قبل از مصرف شنبلیله داروی دیگری مصرف نکنید. اسهال و نفخ، عوارض جانبی شایع شنبلیله هستند.
هشدار: اگر شما متوجه عوارض زیر شدید، مصرف شنبلیله را قطع کنید: مشکل در تنفس، تنگی در قفسه سینه، بثورات جلدی، تورم و خارش پوست. همچنین اگر شما حامله هستید، قبل از مصرف شنبلیله با پزشک خود مشورت کنید.
۴- دارچیندارچین مدت طولانی به عنوان منبعی خوب برای درمان دیابت گزارش شده است. مطالعه ای در سال ۲۰۰۳ انجام شد، که در آن ۶۰ نفر در گروه مورد آزمایش قرار گرفتند و به یک سوم از گروه، دارونما داده شد. نتایج پایانی بسیار چشمگیر بود و سلامت کلی گروه با قند پایین تر از ۱۸ درصد، افزایش یافته بود. کلسترول LDL و تری گلیسیرید نیز کاهش یافته بود. همه افراد هیجان زده بودند و به استفاده از دارچین مشتاق بودند. دارچین در غشای سلولی همانند انسولین عمل می‌کند، در نتیجه نیاز شما به انسولین را فورا پایین می‌آورد.
۵- عصاره هسته انگوراثر عصاره دانه انگور در بهبود بیماری دیابت ثابت شده است. مطالعات زیادی در مورد دانه انگور در سال ۲۰۰۶ در تویاما ژاپن، در سال ۲۰۰۹ در رومانی و همچنین در پورتسموث انگلستان انجام شده است. دانه انگور در حفاظت از سلول های کبدی موفقیت آمیز بوده است. دانه انگور به صورت کپسول های ۵۰-۱۰۰ میلی‌گرمی موجود است. روزانه مصرف ۳ کپسول کافی است. زمان مصرف در روز مهم نیست.
۶- روغن زیتونوزارت بهداشت و درمان علوم دانشگاه چین در حال تحقیق روی ارتباط بین جلوگیری از دیابت و مصرف روغن زیتون است. در این تحقیق، آن ها دریافته اند که رژیم غذایی غنی از روغن زیتون ممکن است از دیابت جلوگیری کند. با استفاده از روغن زیتون، می‌توانید سطح LDL و تری گلیسیرید را کاهش دهید. روغن زیتون باعث کاهش سطح کلسترول شده و از بیماری های قلب و عروقی، تصلب شرایین و بیماری دیابت جلوگیری می‌کند. پیشگیری از دیابت با مدیریت وزن و رژیم غذایی مناسب شروع می‌شود.
۷- خربزه تلخمحققان ثابت کرده اند که خربزه تلخ در درمان دیابت بسیار موثر است. این میوه حاوی انسولین است که به کاهش قند خون و اوره خون کمک می‌کند و باید به طور مرتب استفاده شود. خربزه تلخ باید به صورت آبمیوه و ناشتا با معده خالی میل شود. دانه های آن را نیز به صورت پودر می‌توان خورد. همچنین می‌توانید، از خربزه تلخ در چای استفاده کنید.
۸- ویتامین C و دیابتمحققان دریافته اند که استفاده روزانه ۱۰۰-۶۰۰ میلی گرم ویتامین C می‌تواند باعث شود تا سطح قند خون را در کمتر از یک ماه پایین بیاورید. مخصوصا در بیماران دیابتی که افزایش قند و شکر و سوربیتول در بدن، یک عارضه محسوب می‌شود که در نهایت به آسیب چشم و عصب ها منجر می‌شود.
