![,جناب خان, خندوانه,[categoriy]](http://cdn64.akairan.com/files/images/20161227/201612/2016122719951908640a.jpg "«جناب خان» نیاز همیشه دل های ماست!")
«جناب خان» نیاز همیشه دل های ماست
جناب خان, خندوانه
آکاایران: «جناب خان» نیاز همیشه دل های ماست!
آکاایران جناب خان نیاز همیشه دل ها و جان ها و قلب های ماست، برای درهم پیچیدن، با هم گره خوردن، باهم ماندن و باهم زیستن. کاش دوباره آقای بحرانی و صدای دلنشین و قامت جناب خان به خانه ها می آمد.
شرق، ایران، دیرینه ترین سرزمینی است که هویت خود را از اقوام سرزمین پهناور فلات ایران- سغد، خوارزم، پارسی، مادی و پارتی- گرفت و با نام زیبا و باشکوه ایران نزدیک به سه هزار سال است همچنان ایران مانده است.
به گزارش آکاایران این راز شگرف و معجزه سربه مهر است که چگونه سرزمینی ایستاده بر سر چهارراه تاریخی جهان که هزاران جنگ و ستیز و ده ها جهانگیر و جنگجوی نام آور به خود دیده و همیشه بر بستری از زلزله ها و سیل ها و خشک سالی ها بوده است، همیشه بسان ققنوسی از آتش جنگ و بلایای طبیعی دوباره زنده و بالنده و باشکوه و راست قامت، سر برافراشته است. شاید جدای از همه ویژگی های مردمان این جغرافیا، بتوان عشق و مهر را ملات مقدسی دانست که از پیش از زرتشت، از میترا و مهر تا پس از اسلام و تاکنون در جان و جهان و روح و ذات و ضمیر این سرزمین و مردمانش مانده است.
روح و شخصیت این عشق گاهی در قامتی طلوع می کند. برای همین است که واژه پیر و آموزگار و ریش سفید و پیامبر از کلیسا و مسجد و مدرسه و میخانه کهن سال تر ند. روح ریش سفیدی این سرزمین به گمانم حلولش در واژه ای به نام جناب خان در برنامه شاد و مفرحی بود که بعد از عمری از «تلویزیون» طلوع کرد. در این برنامه پرده از عروسکی برداشته شد که در دل مردمان غمگین این دیار به چند ویژگی معروف است: طنز فاخرش، اشعار اصیلش، صدای گرمش، دل مهربانش، درک و شعور و منش بی نظیر تاریخی اش و زیرکی مثال زدنی اش، اما آنچه از همه مهم تر می نماید و مقصود این نوشتار است، روح نازنین، مهربان، عاشق، اهل مدارا، دوستدار، ریش سفید و اهل مروت است که سال هاست که در جان مردم این سامان دردمند وجود داشته و از برکت وجودش اقوام، زبان ها، نژاد ها و آدم ها با هم دلبسته، وابسته، یکدل و متحد می شدند.
شاید او صدای روح جمعی ما از سیستانی، عرب، کرد، لر، آذری، گیلکی، ترکمن و... است که همه جناب خان را روح و شخصیت خود می دانستند. این همذات پنداری تاریخی نماد همدلی، همبستگی و خرد جمعی ماست. او روح ریش سفیدی و مهربانی و آغوش عاشقی و مهر این سرزمین بود. وقتی که او با همان لهجه جنوبی اش با آواز و ساز مردم شرق ایران یا کردها و آذری ها و... هم خوانی و همراهی و هم آوازی می کرد، احساس این بود که او خود پاره ای از همان زبان و قوم است.
شادی و دوست داشتن عنصر حیاتی استمرار تمدنی این سرزمین از هزاران سال پیش بوده است و شاید با شهامت بتوان گفت این دو مهم ملات تمدن و هویت ایرانی است و از هر حنجره ای بیرون آید، آن گلوی همه مردم ماست. جناب خان نیاز همیشه دل ها و جان ها و قلب های ماست، برای درهم پیچیدن، با هم گره خوردن، باهم ماندن و باهم زیستن. کاش دوباره آقای بحرانی و صدای دلنشین و قامت جناب خان به خانه ها می آمد.
