حسن فلاحی راد با بیان مطلب فوق به خبرنگار مهر گفت: مشخص نیست ملاک مسئولان فدراسیون برای انتخاب مربیان تیم ملی چیست که نه به سازندگی توجهی دارند و نه به فعالیت در لیگ، چرا که اکثر آنها باید یا تهرانی باشد یا اهل کرج تا به عنوان کادر فنی تیم ملی انتخاب شوند.
وی که سابقه هشت سال مربیگری تیم ملی در دهه ۸۰ را دارد افزود: از سال ۱۳۹۰ تاکنون در تمام رده های سنی تکواندوکار تحویل تیم ملی داده ام. در رقابتهای قهرمانی آسیا سال ۲۰۱۶ از میان ۶ بازیکن اصلی اعزامی، ۲ تکواندوکار شاگرد من بودند که هر دو هم موفق به کسب مدال طلا شدند که این در تاریخ تکواندو ایران بی سابقه بوده است. در رقابتهای نوجوانان جهان هم تنها تکواندوکار طلایی شاگرد من بود ولی نفرات دیگری به عنوان مربی تیم ملی انتخاب شدند.
این مربی سازنده اهل میانه ادامه داد: از رئیس فدراسیون یک سئوال دارم و اینکه بگوید برای انتخاب مربیان تیم ملی چه فاکتورهایی را در نظر می گیرند؟ یعنی هر کس بله قربان گو باشد به عنوان مربی تیم ملی انتخاب می شود؟ به خدا من نه دزدم و نه خلاف کار، چرا به مربیان سازنده ای مانند من که تعدادشان اندک هم نیست توجهی نمی شود؟
فلاحی راد با بیان اینکه شرایط کنونی تیم ملی ثمره بی تدبیری مسئولان فدراسیون است اظهار داشت: لطفا یکی پاسخ دهد که تیم ملی امید کجاست؟ چرا باید نوجوانان و جوانان بعد از حضور در رقابتهای جهانی به حال خود رها شده و راهی به تیم های بزرگسالان پیدا نکنند و بعد سرخورده از تکواندو دور شوند. تیمی که سال ۲۰۱۵ قهرمان جهان شد را من به همراه بیژن مقانلو در تیم امید ساختیم، ولی مقانلو وقتی سرمربی تیم ملی شد من را فراموش کرد و تیم امید هم رها شد!
وی افزود: در شرایط فعلی تکواندو هم برخی آقایان به اصطلاح دلسوز منتقد فدراسیون شده اند و مسئولان هم با پست و مقام آنها را ساکت می کنند و بعد به حامی فدراسیونی تبدیل شده و آبها از آسیاب می افتد. من از همه مربیان شهرستانی می خواهم زیاد تلاش نکنند. در فدراسیون کسی به این تلاش توجهی ندارد. در شرایطی فعلی مربیان سازنده هم به لطف مسئولان خانه نشین هستند.
این کارشناس تکواندو ادامه داد: درد تیم ملی نداشتن مبارز در اردوی تیم ملی است. در جریان بازیهای المپیک همه مردم ایران دیدند که تکواندوکاران ما روی فرم مبارزه نبودند. چرا که با وجود آمادگی بالای بدنی و فنی، اگر تکواندوکار از میدان مبارزه دور باشد در جریان مسابقات رسمی به «شیهاپ چانگ» می چسبد. در ریو دیدیم که چنین شد. در اردوی تیم ملی با حضور حداقل ۶ حریف تمرینی باید سیستم های متنوع مبارزات تمرین شود. اگر در اردوی تیم ملی «عاشورزاده» چندتا فیلیپینی می خورد آنچنان در مسابقات المپیک در ثانیه های پایانی بازنده میدان را ترک نمی کرد.
فلاحی راد در پایان سخنان خود گفت: یکبار به رئیس فدراسیون گفتم که چرا من به اردوها دعوت نمی شوم که به جای شنیدن یک جواب قانع کننده با کمال تعجب ایشان به من گفت برو پسر تو بزرگ کن! امیدوارم هر کس به فدراسیون می آید با عدالت با مربیان برخورد کند.
