به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از بصیرنیوز، تالاب بزرگی در جنوب‌شرقی شهر فریدونکنار قرار دارد که با گرد هم آمدن مجموعه متنوعی از گیاهان و جانوران آبزی، به یکی از غنی‌ترین اکوسیستم‌های تالابی شمال کشور تبدیل شده است. در اهمیت این تالاب 5 هزار و 400 هکتاری همین بس که نادرترین موجود زنده ایران، زمستان‌ها را در این تالاب می‌گذراند.
در حال حاضر تالاب فریدونکنار با پرندگان خسته از سفر را آنفولانزایی فرا گرفته که نیازمند حمایت و رفع هر چه سریع‌تر این مشکل است.
تالاب فریدونکنار از جمله مهمترین زیستگاه‌های مهم استان مازندران است که سال‌ها است که خانه دوم همه پرندگان خسته از سفر طولانی است و همه مردم و مسئولان باید برای حفاطت و نگهداری این پرندگان کوشا باشند.
چند ساعتی است که خبر ورود آنفولانزای پرندگان در فریدونکنار دست به دست می‌شود و در تماس با مسئولان استانی و شهرستانی کسی پاسخگو نیست و فرماندار نیز به عنوان نفر اول دولت به جای جواب قانع‌کننده به خبرنگار ما گفت هنوز به جمع‌بندی نرسیده است.
در حالی که این موضوع با جان انسان‌ها در ارتباط است چراکه دام‌های زیادی برای شکار پرندگان در حال حاضر پهن است و مردم از این پرندگان استفاده می‌کنند و اگر هر چند ساعتی بررسی این موضوع به تعویق بیفتد احتمال وجود بحرانی جدید در راه است.
آنفولانزای پرندگان یک بیماری عفونی پرندگان است که ویروس آنفولانزای سویه A به‌وجود می‌آورد.
پرندگان وحشی معمولاً ناقل سویههای ویروس آنفولانزای با بیماری‌زایی پایین و کم خطر هستند اما در پرندگان اهلی، این ویروس‌ها دو شکل متفاوت بیماری را ایجاد می‌کنند که یکی از آنها شایع و ملایم و دیگری نادر و بسیار کشنده است.
شکل ملایم بیماری اغلب تشخیص داده نمی‌شود، اما ویژگی سویههای دارای قابلیت بالای بیماری‌زایی، ایجاد بیماری شدید، ناگهانی و به شدت مسری است که میزان مرگ و میر ناشی از آن در طی 48 ساعت می تواند به 100% برسد.
بسیاری از گونه‌های پرندگان به ویژه پرندگانی که در مناطق دارای آب و هوای مرطوب زندگی می‌کنند، ناقل ویروس‌های آنفولانزا هستند و اردک، غاز، قو و مرغ دریایی مخازن طبیعی این ویروس به شمار می‌روند.
نحوه انتفال آنفلوآنزای پرندگان
ویروس‌های آنقولانزای پرندگان با شیوع کمتر پرندگانی که در محیط زندگی انسان پرورش می‌یابند، نظیر مرغ‌های اهلی، بوقلمو‌ن‌ها، قرقاول‌ها و طوطی‌ها را نیز آلوده می‌کنند.
تمامی زیرگروه‌های ویروس آنفولانزای نوع A پرندگان وحشی را آلوده می‌کنند. بیشتر زیرگروه‌های این ویروس از بیماری‌زایی پایینی دارند اما دو زیرگروه H5 و H7 می‌توانند پس از چرخش در بین پرندگان اهلی به ویروس‌های بسیار بیماری‌زا جهش (تغییر ترکیب ژنی) پیدا کنند، این ویروس‌های آنفلوآنزا تا اواسط سال 2005 عموما برای پرندگان وحشی آبزی بیماری‌زا نبودند.
اما در آوریل 2005، مرگ بیش از 6 هزار پرنده مهاجر به دلیل ابتلا به ویروس آنفولانزای نوع H5N1 که نوع بسیار کشنده این ویروس است، در سواحل دریاچه‌ای در چین گزارش شد.
این واقعه بسیار غیرمعمول و پیش‌بینی نشده بود اما در بررسی‌های علمی، ویروس‌های مشابه از پرندگان بیمار در آفریقا، اروپا و خاورمیانه جدا شدند و کشورهای آلوده همگی در مسیر مهاجرت پرندگان وحشی واقع شده بودند.
ابتلای انسان به آنفلوآنزای پرندگان
آنفولانزای نوع H5N1 در درجه اول بیماری پرندگان اهلی است و بیشتر موارد انسانی مبتلا به آنفولانزای پرندگان از نوع H5N1، در مناطق روستایی و حومه شهرها که پرندگان اهلی را در منازل خود پرورش می‌دهند، گزارش می‌شود و این ویروس از طریق تماس در زمان سربریدن، پرکندن، و در طی تهیه غذا از پرندگان اهلی به انسان منتقل می‌شود. انتقال آن از راه دست زدن به پرندگانی که بر اثر این بیماری مرده‌اند و همچنین اعضای بدن آنها نظیر پر نیز ممکن است.
مردم باید از تماس با پرندگان وحشی مرده پرهیز کنند و هر موردی را به مسئولان گزارش دهند. پر کندن و کشتار پرندگان وحشی مرده به ویژه پرندگان آبزی در مناطقی که شیوع ویروس H5N1 در آنها گزارش شده و یا احتمال دارد وجود داشته باشد (نظیر مسیرهای مهاجرت پرندگان)، کار بسیار خطرناکی است.
با توجه به خطرناک بودن این بیماری، مسئولان باید در صورت ایجاد مشکلاتی که ممکن از به بحران تبدیل شود سریع‌تر آن را رفع کنند اما متاسفانه از این مشکل به این مهمی شانه خالی کرده و نیم نگاهی به این مشکل نمی‌اندازند.
