روستای بابا رود از توابع شهرستان ملایر روزگاری به دلیل فراوانی آب، به پدر رودها و بابارود لقب شهرت یافته بود. این منطقه بهشت دامنه رشته کوه های الوند بود و گله های گوسفند در چراگاه های این منطقه جولان می دادند و زندگی و پویایی و عشق در آن موج می زد؛ معادن غنی سیلیس در ارتفاعات بالادست روستا و در دامنه کوه های الوند می درخشید اما بابارود این روزها حال خوبی ندارد و درخشندگی معادن بلورین سیلیس، بلای جان این روستا و روستائیان زحمت کش آن شده و روستا نفس های آخر خود را می کشد.
میثم ملکی رئیس شورای اسلامی روستای بابارود، در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری بسیج با اشاره به اینکه قدمت این روستا به بیش از 200 سال می رسد، می گوید: بیش از 2000 اصله درخت بادام و گردو که سال ها پدران و نیاکان ما برای به ثمر نشستن آنها زحمت کشیده اند خشک شده حتی تمامی باغ های انگور روستا هم بر اثر بی آبی به کلی از بین رفته است.
وی خاطرنشان کرد: به دلیل بی توجهی مسئولان و عدم رسیدگی به مشکلات مردم جمعیت سالمندان روستا، رو به افزایش است و اغلب جوانان به شهرهای دیگر مهاجرت کرده اند و تعداد اندکی از جوانان هم که مانده اند، روزها در کارخانه های سیلیس شهر ازندریان و شهرهای اطراف کار می کنند و شب ها به عنوان خوابگاه به روستا باز می گردند.
رئیس شورای اسلامی روستای بابارود، با اشاره به اینکه تمامی روستاهای منطقه برای نجات کشاورزی و دامداری خود از چاه عمیق استفاده می کنند، اظهار داشت: متاسفانه مسئولان جهادکشاورزی، فرمانداری ملایر و بخشداری نسبت به تامین آب این روستا کم لطفی می کنند به گونه ای که وضعیت آب در روستای بابارود به مرحله بحرانی رسیده و اکثر دامداران به دلیل ناتوانی در تامین خوراک دام و علوفه ، از حدود 15 سال پیش دام های خود را به قیمت ناچیز فروخته و به شهرهای مختلف مهاجرت کرده اند و این موضوع اکنون سرعت بیشتری پیدا کرده است.
محمد عباسی رئیس سابق شورای اسلامی روستای بابارود نیز با انتقاد از مسئولان استان همدان و شهرستان ملایر، اظهار داشت: چهل سال است که هیچگونه کار اجرایی و عمرانی در این روستا انجام نشده و بعد از چهار دهه از انقلاب اسلامی از یک ماه پیش جدولگذاری 50 درصد معابر اصلی روستا انجام شده است.
وی با انتقاد شدید از بی کفایتی مسئولان شهرستان ملایر اذعان کرد: تمام بدبختی های اهالی این روستا از سوی سازمان صنایع و معادن استان همدان به ما تحمیل شده است و به دلیل برداشت بی رویه سیلیس، کل روستا براثر برداشت بی رویه معدن به منطقه جنگی تبدیل شده است.
عضو سابق شورای روستای بابارود با بیان اینکه شهرستان ملایر با تولید حدود 40 درصد فروسیلیس کشور قطب تولید این محصول به شمار می رود افزود: حدود 70 درصد از معادن سیلیس استان همدان نیز در شهرستان ملایر واقع شده است که بخش عمده ای از این معادن در روستای بابارود و روستاهای اطراف قرار دارد.
وی خاطرنشان کرد: طبق قانون، بهره بردار معدن باید نسبت به بازسازی فضای تخریب شده اقدام کند اما محدوده دارها حجم وسیعی از معادن را برداشت کرده اند و این منطقه به گودال بزرگی تبدیل شده که آن را رها کرده اند. همچنین براثر برداشت های غیر اصولی مصب رودخانه ها پر از ماسه شده و باعث خشک شدن چشمه ها و قنوات شده است.
وی افزود: 700 هکتار باغ های بابارود زیرکشت دیم و آبی قرار دارد که به دلیل بی توجهی مسئولان استان، 12 هزار درخت گردو در حال خشک شدن است.
عباسی اضافه کرد: برداشت از معادن سیلیس علاوه بر اینکه هیچگونه عایدی برای مردم روستا نداشته، باعث از بین رفتن زیرساخت های روستا نیز شده است.وی ادامه داد: 32 میلیون تن سیلیس توسط محدوده دار برداشت شده که باید 15 درصد از درآمد حاصل از این معدن برای روستا هزینه شود این در حالی است که تردد ماشین آلات سنگین باعث تخریب زیرساخت های روستا شده اما با این حال حتی یک ریال هم برای عمران این روستا هزینه نکرده اند.
وی اظهار داشت: متاسفانه هیچ نظارتی بر روی برداشت معادن صورت نمی گیرد و با یک بارنامه؛ محموله های زیادی از معادن دیگر به نام بارنامه های معدن روستای ما قاچاق می کنند.
عباسی با اشاره به محدودیت برداشت از معدن گفت: باید 3000 تن در سال برداشت کنند، این درحالی است که ماهانه 3000 تن برداشت می شود.
رئیس سابق شورای اسلامی روستای بابارود با انتقاد از بی توجهی فرماندار ملایر به معضلات و نابسامانی های این روستا، اظهار داشت: برای ایجاد جاده بین اراضی کشاورزی ، تامین آب اشامیدنی و آب کشاورزی و اسفالت کوچه ها بارها با بخشداری و فرمانداری مکاتبه کرده ایم اما هیچ توجهی نشده است.
وی اظهار داشت: طبق سرشماری سال 95 تعداد جمعیت روستای بابارود 148 نفراعلام شده که این آمار درست نیست و آمار ثابت ما 300 نفر است که این تعداد در تابستان و فصل برداشت به 600 نفر هم می رسد.
عباسی نادرست بودن آمار را علت بروز مشکلات بسیار دیگری برای اهالی برشمرد و گفت: سهمیه آرد این روستا براساس جمعیت 148 نفر و ماهانه 7 کیسه اختصاص می یابد در حالی که حداقل 22 کیسه آرد نیاز داریم و نان های خریداری شده خانوارها در همان هفته اول تمام می شود و مجبوریم نان مورد نیاز خود را از شهر خریداری کنیم. سال گذشته درخصوص نان با مشکل مواجه شدیم که به صورت اضطراری برای دوماه سه کیسه آرد به سهمیه ما اضافه کردند.
وی با اشاره به اینکه روستای بابارود هیچ واحد نانوایی ندارد، اظهار داشت: نانوای روستای عشاق که در مجاورت روستای ما قرار دارد، هر روز تعداد 600 قرص نان لواش با وانت به روستای ما می آورد و با بلند گو اعلام می کند تا مردم اقدام به خرید نان مورد نیاز خود کنند.
محمد عباسی، بیان کرد: بودجه عمرانی روستای بابارود براساس جمعیت 148 نفر 400 میلیون تومان تعیین شده که این میزان اعتبار برای جدول گذاری هزینه و تمام شده است . وی روشنایی معابر را یکی دیگر از معضلات این روستا اعلام کرد و گفت: تسطیح نشدن معابر و نبود آسفالت مشکلات بسیاری برای اهالی، بویژه سالمندان و کودکان در هنگام شب ایجاد می کند.
رئیس سابق شورای اسلامی روستای بابارود، حفر چاه را از اولویت های این روستا برشمرد و گفت: روستای ما چهار قنات داشته است که همه آنها خشک و تخریب شده و اگر فکری عاجل برای این مشکل اندیشیده نشود مسئولان باید حاشیه ای در شهرها برای 300 نفر جمعیت باقی مانده در این روستا تدارک ببینند.
وی در پایان تاکید کرد: برای برون رفت از این بحران باید هرچه سریع تر نسبت به حفر چاه برای مصرف آب شرب و کشاورزی در این منطقه اقدام شود و نیز تعاونی روستایی بابارود تشکیل و معدن این منطقه به خود روستائیان واگذار شود تا هم برای آنان درآمدزایی و ایجاد انگیزه برای ساکن ماندن در روستا باشد و هم بخشی از این درآمد صرف عمران و آبادانی روستا شود.
گزارش : علی اشرف خانلری
