حجت‌الاسلام محمد فولادی، معاون فرهنگی، پژوهشی و آموزشی اداره‌کل تبلیغات اسلامی استان هرمزگان در گفت‌وگو با ایکنا، ضمن عرض تسلیت به مناسبت شهادت امام سجاد(ع)، زندگی آن امام بزرگوار را پر از فراز و نشیب خواند که در آن نکات بسیار مهمی نهفته است و اظهار کرد: امام سجاد(ع) بعد از واقعه کربلا نقش بسیار مهمی دارند که در چند محور قابل بحث و بررسی است. ابتدا بحث بیماری امام سجاد (ع) است، در این مورد برخی لفظ اشتباهی در سخنرانی‌هایشان به کار برده و از امام سجاد(ع) به عنوان بیمار کربلا نام می‌برند.
وی افزود: این در حالی است که امام سجاد(ع) در کربلا بیمار می‌شود و آن هم به دلیل مصلحتی است که خداوند متعال قرار داده، چراکه قرار است امام(ع) پس از شهادت پدر بزرگوارش امام حسین(ع) نقش احیاگر کربلا را داشته باشند، پیام‌ها و درس‌های کربلا را به نسل‌های بعد منتقل و به عنوان امام بر مردم حکومت کنند.
فولادی تصریح کرد: برخی مورخان معتقدند امام سجاد(ع) درواقعه کربلا 24، و برخی هم نوشته‌اند 22 سال سن داشت. امام زین‌العابدین(ع) در آن هنگام به سبب بیماری که بر ایشان حادث شد در جهاد شرکت نکردند و خداوند ایشان را برای هدایت مسلمانان حفظ کرد. بدین‌صورت نسل رسول‌الله(ص) از فاطمه(س) در ذریه امام حسین(ع) به امام سجاد (ع) و اولاد ایشان منحصر شد.
وی عنوان کرد: شیخ مفید مطلبی دارد و می‌گوید: «همین که سیدالشهدا (ع) شربت شهادت نوشید، شمر به قصد اینکه امام سجاد(ع) را به شهادت برساند به سوی او حمله‌ور شد. امام در بستر بیماری بود و حمید بن مسلم به دفاع از او پرداخت و باعث شد شمر منصرف شود و نتواند آسیبی به او وارد کند. مدت کوتاهی به مشیت الهی امام سجاد(ع) بیمار بودند، پس از بهبودی به مدت 35 سال امامت و زعامت جامعه مسلمین را بر عهده داشتند و تداوم بخشیدند».
فولادی ضمن انتقاد از اینکه برخی امام سجاد(ع) را دائم المریض معرفی کرده‌اند بر نقش کلیدی و مؤثر امام در انتقال واقعه دشت کربلا و زنده نگه داشتن قیام عاشورا تأکید کرد و گفت: این ذهنیت نادرست که در اذهان عوام جا مانده موجب شده نسبت به امام(ع) و فداکاری‌های ایشان کم‌توجهی صورت گیرد. از آنجایی که شهادت اباعبدالله الحسین(ع) و یاران باوفایشان از منظر عمومی آثار ویرانگری بر حکومت بنی‌امیه داشت و درواقع مشروعیت آن‌ها را زیر سؤال برده بود، برای اینکه این واقعه و ماجرا که در کربلا رخ داده بود به فراموشی سپرده نشود، امام سجاد(ع) دائماً در حال گریستن بود.
وی اضافه کرد: گریه بر شهیدان نینوا و زنده نگه داشتن یاد و خاطره جانبازی آنان یکی از اهدافی بود که امام زین‌العابدین(ع) دنبال می‌کردند. در هنگام نوشیدن آب و هر وقت چشم مبارکشان به آب می‌افتاد، اشک از دیدگانشان سرازیر می شد. آن هنگام که در این خصوص از امام پرسیدند، فرمودند: «من چگونه گریه نکنم در حالی که یزیدیان آب را برای وحوش و درندگان و پرندگان بیابان آزاد گذاشتند، اما بر روی پدر من بستند و او را با لب تشنه به شهادت رساندند».
معاون فرهنگی تبلیغات اسلامی هرمزگان بزرگ‌ترین مبلغ قیام عاشورا را حضرت امام سجاد معرفی و عنوان کرد: خطبه‌های بسیار نابی که امام در کوفه و شهر شام ایراد فرمود، آگاهی مردم را به دنبال داشت. با وجود اینکه مردم شام با اهل بیت ارتباطی نداشتند و آن‌ها را خوب نمی‌شناختند، با ایراد خطبه امام سجاد(ع) بسیاری از این افراد متحول شدند. با شنیدن آنچه در کربلا گذشته بود از زبان امام سجاد(ع)، مردم کوفه و شام به گریه افتادند و فهمیدند که یزید و یزیدیان چقدر عمل منافی عفتی را انجام داده‌اند.
فولادی با اشاره به اسراء کربلا، بیان کرد: پس از واقعه خونین عاشورا، امام سجاد(ع) را به همراه دیگر اسراء به سوی کوفه حرکت دادند. آمار دقیقی از تعداد اسراء در دست نیست، تا آنجا که برخی مورخان تعداد زنان اسیر را 64 تا 84 نفر و مردان و کودکان پسر را 12 تا 14 نفر نوشته‌اند که با 40 شتر حمل می‌شدند. همه اسراء با ریسمان بسته شده و در غل و زنجیر بودند و تنها مرد کاروان امام زین‌العابدین (ع) بود. دشمن نسبت به امام سخت‌گیرانه‌تر عمل می‌کرد، آن‌چنان که مورخان آورده‌اند؛ امام را برهنه بر شتری سوار، دست‌های مبارک آن حضرت را بر گردن بسته، تن او را به زنجیر کشیده و پاهایش را به شکم شتر بسته بودند.
فولادی تاریخ ورود اسراء به شهر کوفه را دوازدهم محرم یا شانزدهم و هفدهم محرم از زبان مورخان عنوان کرد و افزود: بسیاری از مردم با دیدن اسرا تصور می‌کردند کاروان اسرای خارجی است، اما نقش گسترده و محوری امام سجاد(ع) مردم را از واقعه پیش آمده مطلع و دست یزیدیان را رو کرد. درواقع مهم‌ترین نقش امام روشنگری واقعه کربلا بود، اگر خطبه‌های آتشین ایشان در کوفه و شام نبود، مردم چه می‌دانستند چه اتفاقی افتاده است.
وی در پایان یادآور شد: امام سجاد(ع) با ایراد خطبه پرده از چهره آن افرادی که در کربلا در مقابل سیدالشهدا(ع) قرار گرفته بودند برداشت و به همه فهماند، این کسی که سرش بالای نیزه رفته سر پسر پیغمبر(ص)، امام حسین(ع) است، و کاروان و اهل بیتش را به اسارت برده‌اند.
انتهای پیام