بر اساس تحقیقی جدید، شاید نوجوانان چاق صدمه‌ای جبران نشدنی به استخوان‌هایشان می زنند.
چاقی در دوران کودکی و نوجوانی، خطرهایی را برای سلامتی با خود به همراه دارد، مانند بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت. در تحقیق جدید، محققان به دنبال تاثیر چاقی بر ساختار استخوان هستند.
سرپرست مطالعه، دکتر میریام ای. بردلا: با وجود این که در گذشته باور بر این بود که چاقی از سلامت استخوان محافظت می‌کند، اما مطالعات جدید، آمار بیشتری از شکستگی ساعد را در نوجوانان چاق نشان می دهند.
دکتر بردلا و همکارانش قصد داشتند تا رابطه‌ی بین چاقی در نوجوانان و ساختار استخوان آن‌ها را تشخیص دهند. به این منظور، آن‌ها ۲۳ نوجوان چاق با میانگین سنی ۱۷ سال و میانگین توده‌ی بدنی ۴۴ kg/m2 را به کار گرفتند.
دکتر بردلا گفت: نوجوانی زمانی است که ما به اوج تراکم استخوان می‌رسیم. به همین دلیل، از دست دادن استخوان در این زمان مشکلی جدی است. از دست رفتن استخوان در نوجوانان خطر شکستگی در بزرگسالی را افزایش می‌دهد، حتی بعد از زمانی که وزن بدن به حالت طبیعی برسد. برای همین باید سریعا اقدام به رفع این مشکل کرد.
محققین، آزمایشی را بر روی شرکت کنندگان در این مطالعه انجام دادند تا ساختار انتهای استخوان زند زبرین – ناحیه‌ای در ساعد نزدیک به مچ – را تشخیص دهند. همچنین آزمایش دیگری را انجام دادند تا ترکیبات بدن در مواردی مثل جرم بدون چربی بدن و جرم چربی احشایی را تشخیص دهند. چربی احشایی، چربی‌ای است که در عمق شکم قرار دارد و اندام درونی را می‌پوشاند.
*نوعی برش‌نگاری هدف دار که منحصرا برای اندازه‌گیری تراکم مواد معدنی در استخوان و ریزساختار استخوان در دست‌ها و پاها طراحی شده است.
دکتر بردلا گفت: مکانیسم‌های مختلفی وجود دارد که چربی احشایی می‌تواند توسط آن‌ها تاثیر منفی بر استخوان بگذارد. چربی احشایی موادی را ترشح می کند که باعث التهابات مزمن می‌شوند و التهابات مزمن، شکل گیری سلول‌های استخوان‌کاه می‌شود. آن‌ها سلول‌هایی هستند که استخوان را می‌بلعند یا آن را تجزیه می‌کنند. همچنین، ویتامین دی که برای سلامت استخوان بسیار مهم است، قابل حل در بافت چربی است و بین سلول‌های چربی محصور می‌شود.
او همچنین یادآور شد که هورمون رشد که آن هم برای سلامت استخوان مهم است، در نوجوانانی که در ناحیه‌ی شکم خود دچار چاقی هستند، کمتر تولید می‌شود.
این مطالعه نشان داد که رابطه‌ای مستقیم بین شاخص توده‌ی بدنی و قطر قشری و سطح آن وجود دارد. استخوان قشری، متراکم و فشرده است و لایه‌ی خارجی اکثر استخوانها را شکل می‌دهد. هر چه توده‌ی چربی احشایی بیشتر بود، پوکی استخوان قشری نیز بیشتر بود.
بین جرم بدون چربی و تراکم، حجم و یکپارچگی استخوان اسفنجی نیز رابطه‌ای مستقیم وجود داشت. استخوان اسفنجی یا ترابکولار، لایه‌ی اسفنجی داخل استخوان است باعث محکم بودن استخوان و انعطافش می‌شود.
این یافته‌ها بیان می‌کنند که اگر چربی احشایی زیاد با مقدار کم توده‌ی عضلانی همراه باشد، نوجوان را در خطر ضعف ساختار استخوانی او قرار می‌دهد.
دکتر بلا گفت: بهترین راه برای پیش گیری از از دست دادن استخوان، داشتن یک تغذیه‌ی سالم است که کلسیم و ویتامین دی به اندازه‌ی کافی در آن وجود داشته باشد. همچنین ورزش هم باید به اندازه‌ی کافی باشد، چرا که مطالعه‌ی ما نشان داد توده‌ی عضلانی برای استخوان مفید است.
