این مطالعه نشان می دهد که مراقبت کانگرویی، اثرات محافظتی اجتماعی و رفتاری طولانی مدتی داشته که 20 سال بعد خود را نشان می دهند.
مراقبت کانگورویی شامل تماس طولانی مدت بین یک مادر و نوزاد خود و یا پدر و نوزاد بوده که با پیگیری یک پزشک متخصص و در طول سال اول زندگی نوزاد صورت می گیرد.
در یک پژوهش قبلی که در بین سال های 1993 تا 1996 انجام شده، محققان به صورت تصادفی نوزادانی را مورد بررسی قرار دادند که قبل از موعد مقرر متولد شده یا با وزن بسیار کمی به دنیا آمده بودند.
برای مراقبت از این نوزادان از روش کانگورویی یا دستگاه انکوباتور استفاده شده تا دمای بدن آنها حفظ شود.
این یافته ها نشان داد که مراقبت کانگورویی باعث رشد بیشتر مغز این کودکان شده و همچنین کیفیت ارتباط مادر و نوزاد را بهبود می بخشد.
در این پژوهش جدید محققان به بررسی 441 نوزاد پرداخته که از میان آنها 228 نفر مراقبت کانگورویی دریافت کرده و 213 نفر آنها از این نوع مراقبت بی بهره بودند.
این شرکت کنندگان، در حال حاضر جوانان 20 ساله ای هستند که تحت تصویربرداری از مغز و آزمون سلامت اعصاب روانشناختی قرار گرفتند.
محققان همچنین از شرکت کنندگان در مورد سابقه تحصیل و شغل آنها سوالاتی را پرسیدند.
محققان دریافتند شرکت کنندگانی که مراقبت کانگورویی دریافت کرده بودند کمتر احتمال داشته که مدرسه را رها کنند و همچنین موقعیت شغلی و درآمد بالاتری نسبت به گروه دیگر داشتند.
در حال حاضر ارتباط بین این نوع مراقبت و مزایای بالقوه آن در آینده هنوز مشخص نیست با این حال پژوهش جدید نشان دهنده این است که مشارکت و حمایت والدین نقش بسزایی در رشد شناختی کودک داشته و همچنین احتمال ترک تحصیل آنها را نیز کاهش می دهد.
این پژوهش در livescience منتشر شده است.
