کد خبر: ۴۴۱۴۵۹
۵۱ بازدید
سيدرحيم نعمتي در جوان نوشت: فايلي صوتي در شبکه‌هاي اجتماعي منتشر شده که يکي از تروريست‌هاي تکفيري در حلب مي‌گويد: «محله الشيخ سعيد از دستمان رفت، محله الفردوس رفت، همه چيز از دستمان رفت، حلب از دستمان رفت، فرماندهان ما کجايند.» اين اعترافي است از آن سوي جبهه‌هايي که ديگر نفسي براي آن نمانده و ارتش سوريه به همراه متحدانش آخرين رمق آن را در محلات شرقي حلب گرفته‌اند تا حلب يا دومين شهر بزرگ سوريه را بعد از حدود چهار سال جنگ مداوم از دست گروههاي تروريستي تکفيري آزاد کنند.بي‌شک، آزادي حلب دستاورد بزرگ سوريه در دو عرصه نظامي و سياسي است. پيروزي در عرصه نظامي چراکه محلات شرقي حلب در اين مدت مبدل به مهم‌ترين پايگاه تروريست‌ها در برابر ارتش سوريه و متحدانش بود که حالا با سقوط اين محلات زمينه مساعدي براي آزادسازي ديگر پايگاه‌هاي تروريست‌ها به خصوص در استان ادلب فراهم شده است.
از نظر سياسي هم بايد گفت که سرمايه‌گذاري سنگين و گسترده جبهه غربي- عربي براي بقاي تروريست‌ها در اين بخش از شهر حلب براي اجراي سناريوي ليبي در سوريه شکست خورده و اين جبهه ديگر جايي مثل حلب ندارد تا از آن به عنوان مرکز اصلي گروههاي تروريستي مورد حمايت خود در سوريه استفاده کند. با وجود دستاوردهاي قابل توجه سوريه در آزادسازي کامل حلب اما بايد توجه داشت که هنوز کار جنگ در سوريه به پايان خود نرسيده و نبايد هوشياري در نبرد با تروريست‌ها را با آزادسازي حلب از دست داد. اين نکته‌اي است که سران سوريه به خوبي واقف به آن هستند و بثينه شعبان، معاون ارشد رسانه‌اي بشار اسد، با انتشار مقاله‌اي در پايگاه اينترنتي شبکه خبري الميادين به تفصيل در مورد آن بحث کرده است.
شعبان در مقاله خود به تحولات گسترده اخير در منطقه توجه کرده و از سفر ترزا مي، نخست‌وزير بريتانيا به منطقه گرفته تا برنامه امريکا براي ارسال نيرو و تسليحات به سوريه، سخنان آويگدور ليبرمن، وزير جنگ رژيم صهيونيستي و اعلام همبستگي تررويست‌هايي مثل فهد المصري و محمدحسين رئيس با رژيم صهيونيستي را مورد تجزيه و تحليل قرار داده است. مقاله و تحليل‌هاي او نشان مي‌دهد سران سوريه با پيروزي در حلب متوجه شده‌اند جبهه عربي- غربي با اين پيروزي عقب ننشسته بلکه با تغيير تاکتيک‌هاي خود سعي مي‌کنند در وهله اول تنور جنگ در سوريه را شعله‌ور نگه بدارند و در وهله بعد دامنه نفوذ و مداخله خود را در سرتاسر منطقه توسعه بدهند آن هم نه تنها از طريق دولت‌هاي دست نشانده خود در ميان شيوخ خليج فارس بلکه بسيار گسترده‌تر از اين و با برقرار کردن ارتباط‌هاي خود با گروههاي اجتماعي در کشورهاي عربي.
آنچه براي اين جبهه در شرايط فعلي و بعد از آزادسازي حلب اهميت دارد حفظ باقيمانده گروههاي تروريستي در ديگر مناطق سوريه است تا آزادسازي حلب منجر به تضعيف روحيه اين گروه‌ها نشود. فرستادن گروه بيشتري از نيرو‌هاي ويژه امريکايي به سوريه در همين جهت است که به قول شعبان تعداد واقعي آن مي‌تواند بيشتر از رقم اعلامي 200 نفر باشد. شعبان اعزام اين نيروها به همراه تسليحات بيشتر را براي حلب نمي‌داند، چراکه امريکا ديگر اميدي براي حفظ تروريست‌ها در حلب ندارد بلکه او اين اقدام امريکا را براي ايجاد پايگاه امن در ديگر مناطق سوريه مي‌داند.
از اين جهت است که دولت و ارتش سوريه نبايد با پيروزي در حلب کار را تمام شده بدانند و بايد با متحدان خود به سرعت رو به ديگر مناطق باقيمانده در دست تروريست‌ها کند. علاوه بر اين، نبايد سياست اشغالگرانه ترکيه در خاک سوريه را از ياد برد که حالا با ورود به شهر الباب در نزديکي شمال حلب به نقطه‌اي جديد رسيده و بايد گفت برنامه هماهنگ نظامي- سياسي از سوي محور سوريه، روسيه و ايران براي پايان دادن به اين سياست خطرناک ترکيه در سوريه ضرورت دارد. در واقع، جنگ سوريه بعد از آزادسازي حلب در دو عرصه از ادامه جنگ با باقيمانده گروههاي تروريستي در ديگر مناطق سوريه و مبارزه با اشغالگري در ترکيه ادامه پيدا مي‌کند، جداي از معضل داعش که نياز به مشارکت دولت و ارتش سوريه در ائتلاف بين‌المللي دارد تا عمر اين گروه تروريستي در سوريه پايان بپذيرد.
